ကိုကျော်(အဖေနဲ့သမီး)
အပိုင်း၁
သမီးကြီး နီလာ၏ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း ကိုကျေ ာ် ရင်ခုံနေ
သည်။သမီးကြီးက၁၇နှစ်ကျေ ာ်ပြီ။သွေး
သားကောင်းတော့ ဖင်ကြီး နို့ကြီး တွေက.ထွားတက်နေသည်။လမ်းလျှေ ာက်
လျှင်ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးဆင်းတစ်
လုံးတက်....ဖင်လုံးကြား ထမီစတွေ
တီကောင်လိုတွန့်တွန့်သွားတာကြည့်ပြီး
ကိုကျေ ာ် တံတွေးမျို ချနေရသည်။
သမီးတို့အမေက ဆုံးသွားတာ ၁နှစ်
နီးပါးရှိပြီ။ကိုကျေ ာ်တို့က ညစျေးတန်းမှာ
မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသည်။အမေဆုံးတော့
သမီးနှစ်ယောက်ကစျေးရောင်း..သူက
သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်ကြိုပို့...အိမ်မှာချက်
ပြုတ်ရေးလုပ်..အဆင်ပြေသည်။သမီးနှစ်
ယောက်က တစ်နှစ်ကြီး တစ်နှစ်ငယ်..။
အကြီးမနီလာက၁၇နှစ်..အငယ်သီတာက
၁၆နှစ်။နှစ်ယောက်လုံး ထွားထွားနုနုတွေ
မို့. ဆိုင်မှာကောင်လေးတွေဝိုင်းနေတာ
ကြာပြီ။
အစစအဆင်ပြေပေမယ့်....သိပ်အ
ဆင်မပြေတာက ကိုကျေ ာ်။အသက်က
၃၅နှစ်ကျေ ာ်မှာ မိန်းမဆုံးသွားတော့ဒုက္ခ
ရောက်ရသည်။အကြီးဆုံးဒုက္ခက လီးဒုက္ခ
ပဲဖြစ်သည်။အသားညိုညို တုတ်တုတ်ခိုင်
ခိုင် ကျန်းမာရေးကောင်းသူမို့ လီးကလဲ
တောင်လှသည်။နောက်ဆုံးတော့ အရပ်
ထဲက မသန်းမြဆိုတဲ့ လင်ရှိကြိုက်ကုန်းကို
မနေ့ညနေက အိမ်မှာခေါ်လိုးလိုက်မိခါမှ
သမီးကြီး နီလာမြင်သွားပုံရသည်။စိတ်ထဲ
မလုံ...တစ်အုံနွေးနွေးဖြစ်ရသည်။
•••••
နီလာ့ စိတ်ထဲ ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ဟို
ဟာလုပ်ရမလို..ဒီဟာလုပ်ရမလို..တစ်နေ
ကုန် ယောင်ချ ာချ ာဖြစ်နေသည်။တစ်ခါ
တစ်ခါ အဖေ့ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခိုး
ခိုးကြည့်မိသည်။အဖေ့ရှေ့မှာ တမင်ဖင်ကို
လှုပ်ရမ်းပြမိသည်။မလိုအပ်ပါပဲ ကုန်းကုန်း
ကွကွ လုပ်ပြမိသည်မှာခဏခဏ။အဖေ့ကို
မယောင်မလည်အကဲခတ်တော့ ဖင်ကြီး
ကြည့်လိုက်..နို့တွေချေ ာင်းကြည့်လိုက်နဲ့
ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတာကိုသတိပြုမိသည်။
မနေ့က ညစျေးမှာမုန့်ဟင်းခါးရောင်း
နေရင်း..မီးသွေးနည်းနည်းလိုလို့ အိမ်ကို
ပြန်လာယူရသည်။ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်အပြင်
ဖက် လမ်းနံဘေးမှာအလွယ်တကူရပ်ပြီး
အိမ်ထဲပြေးဝင်လာတော့...အဖေ့အခန်း
ထဲကအသံတွေ ဆူဆူညံညံထွက်နေတာ
ကြားရသည်...
" ဘွတ်...ဖူး..ပတ်..အား..ဆောင့်
တာကိုကျေ ာ်ရယ်..အောင့်သွားတာပဲ..
ပလွတ်..ဘွတ် ..ဖူး..ဘူ...ကောင်းလား
သန်းမြ...ဘွတ်..ဖူး..အင့်..ကောင်းတာ
တော့ကောင်းတယ်..အောင့်တာ..ဗလွတ်
ဖူး..ဘတ်..ရှင့်လီးကတော်တော်ရှည်တာ
ဗြွတ်...ဖြန်း..ဖူး..သားအိမ်ထိတယ်တော့..
ကောင်းတော့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..အ.
လိုးပါတော်..ကောင်းတယ်..."
နီလာ အဖေ့အခန်းထဲကြည့်လိုက်မိ
တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကြိုက်ကုန်းမသန်းမြ
ကို လေးဖက်ထောက်လျက်မြင်ရသည်။အ
ဖေက မသန်းမြနောက်မှာ မုဆိုးထိုင် ထိုင်
ခါးကိုလက်နဲ့ဖိထားပြီး လိုးနေသည်။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားတော့ ဖင်ကြီးထောင်
ကားနေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနောက်ကိုပစ်
ထွက်နေတာ အခန်းပေါက်ဝကတောင်
ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရသည်။
အဖေ့လီးကြီးကလည်း ညိုမဲမဲ..တုတ်
တုတ် ရှည်ရှည်...စောက်ရည်တွေရွှဲပြီး..
ပြောင်လက်နေသည်။စောက်ပတ်ထဲ ဝင်
ထွက်နေတာကို မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်းစိတ်
ထဲ အလိုလို ရွလာသည်။ကြည့်လဲမကြည့်
ချ င်...ကြည့်လဲကြည့်ချင်သည်..။အဖေက
လီးကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲမထုတ်ပဲလိုးနေ
တော့..အားမလိုအားမရဆက်ကြည့်နေမိ
သည်။နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်ကို
မေ့ပြီးလိုးနေကြတာမို့ နီလာ့ကိုမမြင်ကြ။
နဲနဲ အရှိန်မြင့်လာတော့ အဖေက
မသန်းမြဖင်ကြီးကို ကားယားခွ ကုန်းပြီး
လိုးသည်။လက်က မသန်းမြပုခုံးကိုဖိထား
တော့ ခေါင်းဝပ်ကျသွားပြီး ဖင်ဘူးတောင်း
ထောင်ထားသလို စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်း
ကြွနေသည်။အဖေက လီးတစ်ချေ ာင်းလုံး
အပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်နေ
တော့..ဘူ..ဘွတ်..ဘွမ်..ဖူး..ဘတ်..နဲ့
အသံစုံထွက်နေသည်။အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးက ဖူးကားစိုအိပြောင်လက်နေပြီးမသန်းမြ
စောက်ပတ်ကို ထိုးထိုးဝင်နေတာကို ရင်တစ်ဖိုဖို ကြည့်နေရင်း နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစို့လာတာသတိပြုမိသည်။လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ ပေါင်ကြား
ထိစီးကျ နေလို့ ထမီကိုပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်ပြီး ဆက်ကြည့်မိသည်။
အဖေ့လီးကြီးစောက်ပတ်အပြင်ထွက်
လာတိုင်း မသန်းမြစောက်ခေါင်းကြီး ဟ
ကျန်ရစ်တာကို အူယားစရာမြင်ရသည်။အ
ဖေ့လီးကလဲ ကြီးလှသည်။ဓာတ်မီးလေါက်
တုတ်ပြီး ခုနစ်လက်မနီးနီးတော့ရှည်မည်
ထင်မိသည်။မသန်းမြ အော်နေရသည်။
ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြည့်မိနေပြီး
လာရင်းကိစ္စသတိရ၍မီးဖိုထဲဝင်ပြီးမီးသွေး
နည်းနည်း ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲထည့်နေ
တော့ အဖေတို့ဆက်လိုးနေသံကိုကြားနေ
ရသည်။အဖေအခန်းနဲ့မီးဖိုက ဝါးထရံတစ်
ချ ပ်ပဲခြားထားသည် ။ဆိုင်မှာလဲ သီတာ
တစ်ယောက်ထဲမို့ စိတ်မချ။ဆက်ကြည့်ဖို့
စိတ်ကူးပေမယ့်...နောက်ဖေးပေါက်ကပြန်
ထွက်ခဲ့သည်။
ကိုကျေ ာ်..မသန်းမြကိုလိုးနေရင်း..
မီးဖိုထဲကအသံချွတ်ချွတ်ချက်ချက်ကြား၍
ထရံပေါက်ကချေ ာင်းကြည့်တော့သမီးကြီး
နီလာ ကုန်းကုန်းကြီးမီးသွေးထည့်နေတာ
မြင်ရပြီး ထူပူသွားသည်။ဖင်အနောက်မှာ
လည်း ကွက်ကွက်လေးစိုနေတာမြင်ရတာ
မို့ သူနဲ့မသန်းမြကိစ္စ နီလာမြင်သွားပြီဆို
တာသဘောပေါက်လိုက်သည်။စိတ်ထန်
လာ၍ မသန်းမြကိုအဆက်မပြတ်ဆောင့်
လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်
လိုက်သည်။မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းကလီး
ရည်မထုတ်ခဲ့ရလို့..တော်တော်လေးစိတ်
ပေါ့သွားသည်။ မသန်းမြကိုငွေငါးထောင်
ပေးပြီးပြန်လွှတ်လိုက်တော့ " နောက်လဲ
ခေါ်ပါဦး..ငွေမပေးလဲရပါတယ်.." လို့ပြော
သည်။
ည ၉နာရီလောက် ဆိုင်သိမ်းပစ္စည်း
သယ်ဖို့သွားတော့..စိတ်မလုံ။သမီးကြီးကို
ကြည့်တော့ ပုံစံသိပ်မပြောင်းလို့ စိတ်နည်း
နည်းအေးသလိုဖြစ်ရသည်။သမီးငယ်က
နည်းနည်းကြည့်ကွက် ကြည့်ကွက်လုပ်နေ
သည်။
ကိုကျေ ာ်
၂
မမနီလာ ညနေကအိမ်ပြန်ပြီးမီးသွေး
သွားယူတာတော်တော်ကြာသည်။ပြန်လာ
တော့ မျက်နာကနီရဲနေသည်။ဆိုင်မှာလဲ
အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေဖြစ်နေလို့
အံ့သြမိသည်။စျေးဝယ်ပါးချိန်မျ ားတွင်ထမီ
ကြားလက်နှိုက်ကုပ်နေတာ ခဏခဏတွေ့
ရသည်။စကားလည်းသိပ်မရွှင်..။ည ဆိုင်
သိမ်းတော့ အဖေသုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်
ထုံးစံအတိုင်းလာကြိုသည်။အဖေလည်း ပုံ
မှန်မဟုတ်တာသတိပြုမိသည်။အိုးတိုးတိုး
အမ်းတန်းတန်း။အမှတ်မထင် အဖေ့ပုဆိုး
ကြားကိုကြည့်မိတော့..ငေါက်တောက်ကြီး
ရမ်းနေတာကိုတွေ့ရသည်။ပန်းကန်တွေ
ကုန်းဆေးရင်း အဖေ့လီးတည့်တည့်ကို ဖင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တော့ အဖေကမသိသလို
ကပ်ထားသည်။
မမနီလာနဲ့အဖေ...ထူးတော့ထူးပြီ လို့
တွေးပြီး ပန်းကန်ကိုအချိန်ဆွဲဆေးသည်။
အဖေကလည်း ကပ်ထားတာမခွာတော့။
သီတာက အိုးကြီးသည်။လမ်းလျှေ ာက်ရင်
ယောကျ ာင်္းလေးတိုင်း ငမ်းကြသည်။တချို့
အနားကပ်ပြီး " အိုးကြီးကတော့ကွာ..ဖင်
ထောင်လိုးပစ်ချ င်စရာကောင်းတယ်." လို့
ပြောတာတောင်ခံရသည်။ ခါးသေးတော့
အိုးကြီးတာပိုသိသာသည်။
နို့ကြီးတွေကလဲ ဆူဖြိုးသည်။ဖောင်း
ဖောင်းမို့ပြီး ကားထွက်နေသည်။"မုန့်ဟင်း
ခါးရောင်းတာလား..ပေါက်စီရောင်းတာ
လား.."လို့ကောင်လေးတွေကတိုးတိုးကပ်
မေးတာခဏခဏခံရသည်။ ဒီလိုအပြောခံ
ရတာကိုသီတာကျေ နပ်သည်။စျေးရောင်း
လျင် လည်ဟိုက်အင်္ကျီအမြဲဝတ်ပြီးရောင်း
သည်။မလိုအပ်ပဲ ခဏခဏကုန်းပြပေးနေ
မိသည်။
အခု...သီတာ့ အိုးကြီးကို အဖေက သိသိသာသာ လီးနှင့်ဖိကပ်ထားသည်။
လီးကြီးကဖင်ကြားထဲအမြောင်းလိုက်ကပ်
ဖိနေတာမို့ တော်တော်ကြီးမယ်ခန့်မှန်းမိ
သည်။မယောင်မလည်နဲ့ လက်တစ်ဖက်
ဖြင့် ဖင်ကိုပွတ်ရင်း လီးကြီးကိုစမ်းကြည့်
မိတော့ အဖေတွန့်ပြီးနောက်ဆုတ်သွား
သည်။ပြန်မကပ်တော့..။ဟာတာတာကြီး
ကျန်ခဲ့သည်။ည...အိပ်မပျေ ာ်ချင်..။
•••••
မျက်လုံးထောင့်က အဖေ့ကိုခိုး ပြီး
ကြည့်တော့ အဖေနီလာ့ဖင်တွေကိုလိုက်
ကြည့်နေတာမြင်ရသည်။ပိုသိသာအောင်
ကုန်းလိုက် ကွလိုက် လုပ်ပြတော့ မျက်စေ့
ပြူ းနေအောင်လိုက်ကြည့်နေသည်။သူ့ရှေ့
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးအလုပ်တွေလုပ်နေ
တော့ စောက်ဖုတ်နေရာကိုပြူ းကြည့်နေသည်။
အဖေ ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်
တွေဆေးကြောနေတော့ ထမီရင်လျှ ားပြီး
ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။နေရာက သိပ်မ
ကျ ယ်တော့ လူချ င်းထိတဲ့အခါထိနေပေ
မယ့်..သားအဖမို့သိပ်မဆန်းပါ။သို့သော်
မနေ့က မသန်းမြကိစ္စစိတ်ထဲဝင်လာတော့
စောက်ဖုတ်ကပူနွေးလာသည်။
" သမီး...မနေ့တုန်းက အိမ်ပြန်လာ
သေးတယ် မဟုတ်လား.."
" ဟုတ်တယ်အဖေ..မီးသွေးနည်းနေ
လို့လာယူတာ..."
" အဖေတို့ကို တွေ့သွားတယ်ပေါ့.."
" တွေ့တယ်...အဖေနဲ့မသန်းမြ.လို့..
..အဲ..ဟို...လိုး...လိုးနေတာ.."
" သမီး အဖေ့ကို အထင်သေးသွား
တယ်ပေါ့ နော်..."
" အဖေရယ်....အဖေ့အသက်က၃၅
၃၆နှစ်..၊မိန်းမက မရှိ..၊သမီးနားလည်နိုင်
ပါတယ်..၊ဒါပေမယ့်..မသန်းမြကလင်ကြီး
နဲ့..ကြိုက်ကုန်းလို့နာမည်ကြီးနေတာ..ဖာ
တောင်ခံလားမသိဘူး..သူ့လင်သိသွားရင်
အဖေဒုက္ခရောက်မှာပေါ့.."
" အေးလေ....အဖေလဲ သမီးတို့အမေ ဆုံးပြီးကတည်းက ငတ်နေတာဆို
တော့...အခွင့်အရေးကြုံတုန်း ခေါ်လိုက်
မိတာပါ...သွေးသားကလဲတောင့်တတယ်
လေ..."
အဖေ့ကိုတစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တော့
နီလာ့နို့ကြီးတွေကို မျက်လုံးပြူ းပြီးကြည့်နေ တာမြင်ရသည်။ဒါကြောင့် ထမီရင်လျှ ား
ကိုပြန်ပြင်သလိုနဲ့ နို့တစ်လုံးကိုလှစ်ကနဲ
ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး...
" အဖေကလဲ...စားစရာတွေ အမျ ား
ကြီး ရှိရဲ့သားနဲ့.မသန်းမြမှသွားစားရတယ်
လို့..သမီးတို့လဲသွေးနဲ့ကိုယ်..သားနဲ့ကိုယ်
ပါပဲ...တောင့်တ တတ်တာပါပဲ..."
အဖေက တံတွေးကို မျိုချ ပြီး..
" သမီးတို့က ငယ်သေးတယ်လေ...
ပြီးတော့...သားအဖ.."
" အဖေ....ဒီမှာကြည့်ဦး..ဒါငယ်သေး
တာလား.."
ပြောပြောဆိုဆို နီလာက ထိုင်လျက်
ဖြင့်ထမီရင်လျှ ားကို ချွတ်ပြသည်။ဝင်းမှည့်
သောနို့နှစ်လုံးမှာ..ဖောင်းမို့ပြူ းကားနေပြီး
နို့သီးဝန်းလေးမျ ားမှာပန်းရောင်ပြေးနေ
ဆဲ။နိုသီးခေါင်းလေးမျ ားကထိုးထိုးထောင်
ထောင်..။နီလာကမရပ်...
" သမီးတို့လဲ တောင့်တ တတ်တယ်
အဖေရဲ့...ဒီမှာကြည့်..."
ဒူးထောင် ပေါင်ကားပြီး ထမီအပေါ်စ
ကိုဖွင့်ပြလိုက်သည်။
နီလာ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်ရသဖြင့်
ကိုကျေ ာ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။စောက်
မွေးနုနု နက်မှောင်မှောင်လေးမျ ားဝန်းရံ
နေသော အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ထိုး
ထည့်ပွတ်လိုက်မိသည်။လီးကလည်း..
တောင်လှပြီ..။
" နေဦးအဖေ....မီးဖိုထဲမှာ သီတာရှိ
တယ်..ချေ ာင်းကြည့်ရင် မြင်ရတယ်။ဒါက
အဖေစားချင်ရင် အသင့်စားစရာရှိတယ်ဆို
တာသိအောင် ပြောပြတာ...မသန်းမြကို
သွားမစားနဲ့...သမီးကိုစား..ဟုတ်လား.."
" ဟုတ်ပါ ပြီသမီးရယ်...အဖေ့ကိုလဲ
ကြည့်ပါဦး...စားရမလားလို့ မျှေ ာ်နေတာ"
" ဟူး..ဝူး..ဝူး....အဖေ့လီးကြီးကလဲ
ဖူးကား ပြူ းပြဲနေတာပဲ..အားပါး..မာလိုက်
တာလဲ သံချေ ာင်းကျ နေတာပဲ..သမီးနား
တိုးထိုင်အဖေ...ကွင်းတိုက်ပေးမယ်..."
ရေစည်ကွယ်ပြီး နီလာ့နံဘေးမှာကပ်
ထိုင်တော့ နီလာကအငမ်းမရ လီးဆွဲပြီး
ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးပါသည်။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီ လှမ်းကြည့်
ပြီး နီလာ့ကိုဖက်၍ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်
မလွတ်တမ်းဆွဲသည်။ဆုပ်နယ်သည်။ချေ
မွသည်။ညှစ်သည်။သိပိမကြာလိုက်ပါ..။
" သမီး..သမီး..အား..နီလာ..အား..
ပြီးတော့မယ်..သမီး.."
နီလာလည်း..လက်ကိုအမြန်လွှတ်
လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့၍ လီးဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီး
အားရပါးရ စုပ်ယူနေလိုက်ရာ...လီးရည်
မျ ားတစ်ဖျစ်ဖျစ် ပန်းထွက်လာပြီး...တပ်
မက်စွာမျို ချ လိုက်ပါသည်..။
ကိုကျေ ာ်
၃
သီတာ..မနေ့ညက တော်တော်နဲ့အိပ်
မပျေ ာ်။အဖေ့လီးကြီး ကိုင်မကြည့်လိုက်ရ
တာကိုပဲ အားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်။ခန့်မှန်းရတာတော့ တော်တော်ကြီးမည်..။
နောက်တစ်ခါအခွင့်အရေးရလာရင်တော့
ကိုင်ဖြစ်အောင်ကိုင်ပစ်မည်လို့အံကြိတ်ပြီး
ဆုံးဖြတ်မိသည်။ဒီတော့မှ စောက်ပတ်ကြီး
ပွတ်ပြီး အိပ်ပစ်ဖို့ကြိုးစားသည်။
သီတာ့စောက်ပတ်မှာ အသက်နှင့်မမျှ
မယုံနိုင်အောင်ကြီးလှသည်။သီတာ့လက်တစ်အုပ်မက။ဆီးခုံမှာစောက်မွှေးနုနုနက်
နက်လေးတွေတွန့်တွန့်ခွေခွေပေါက်နေပြီး
စောက်ပတ်နခမ်းသားအထိ ပါးပါးဆင်း
သွားသည်.နခမ်းသားတွေမှာတော့စောက်
မွှေးမထူပါ..ကျဲကျဲရှည်ရှည်လေးတွေသာ
ပေါက်နေသည်။စောက်မွှေးတွေကစောက်
ဖုတ်အလယ်မှာစုပြီး ရှည်နေသည်။နခမ်း
သားကြီးတွေက ထူထဲပြီး ရှည်သည်။အိ
စက်နေသည်။ကိုင်ကြည့်တော့ စိတ်ထပြီး
စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဖေ့လီးကို
ပဲ စိတ်ရောက်ရသည်။အရည်တွေစို့လာ၍
ဆယ့်လေးငါးချက် လက်ဖြင့်ပစ်ဆောင့်လိုး
ပေးလိုက်ရသည်..။
မနက်လင်းတော့..အဖေကသူမဟုတ်
သလို..။စိတ်ထဲ နောက်သလိုမို့ စျေးကိုစောစောပဲသွားဝယ်မိသည်။အရေးထဲ ငါး
ဝယ်နေတော့ ထောက်လှမ်းရေးနှင့်တွေ့
့နေသေးသည်။လီးကတော့အဖေ့လောက်
ကြီးဟန်မတူပါ။ဒါကြောင့် ကြာကြာ အ
ထောက်မခံပဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေက အိုး
ခွက် ပန်းကန်တွေဆေးဖို့ရေတွင်းထွက်
သွားတာတွေ့ရပြီး မကြာမီ မမနီလာက
ရေသွားချိုး ပြန်သည်။ထူးတော့ ထူးတယ်
ဆိုသည့်အတွေးဖြင့် မီးဖိုထရံပေါက်က
ချေ ာင်းကြည့်နေတော့..မမနီလာထမီရင်
လျှ ားဖြေလျှေ ာ့ပြီး အဖေ့ကိုနိ့ဖော်ပြတာ
မြင်ရသည်။ အဲ...ဟုတ်ပြီဟဲ့...ဆိုပြီးဆက်
ချေ ာင်းတော့...ရေစည်ကွယ်ပြီးသားအဖ
ပူးနေတာပဲမြင်ရသည်။ဘာလုပ်နေမှန်းမ
သိ။ဒါပေမယ့်...ယောကျ ာင်္းနဲ့မိန်းမ..ပူးနေ
ရင်..ဘာလုပ်ကြမလဲ..။တွေးရင်းပြုံးမိသေး
သည်။ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်သတိပြုမိတော့..
စောက်ရည်တွေ စိမ့်ယိုနေသည်။အဖေ့ကို
လိုးချင်တာလား......အဖေ့အလိုးကိုခံချင်တာလား..ကွဲကွဲပြားပြားမဝေခွဲနိုင်..။
•••••
နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတော့ဆိုင်မ
ထွက်ခင်..မသန်းမြရောက်လာသည်။နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့။မသန်းမြက ကြိုက်
ကုန်း..။ကလေးနှစ်ယောက်ရှိပေမယ့်အိုး
ကြီးတွေက ထယ်သည်။ကျစ်လစ်မှုမရှိ
တော့ပေမယ့် ကားသည်..ကြွားသည်။နို့
ဖော်သည့်အင်္ကျီမျိုးမှ ရွေးဝတ်လေ့ရှိသည်။
နို့ကြီးတွေကလည်း ကားစူဖောင်းမို့နေပြီး
ကလေးအမေမို့ မသင့်တော်ဘူးလည်း
ပြော၍မဖြစ်။ယောကျ ာင်္းတွေကတော့ အ
ကြိုက်။ နှာအလွန်ထန်ပြီး အလွန်အပေး
ကောင်းလှသည်။
" အဝတ်တွေ လျှေ ာ်စရာရှိလားလို့
ကိုကျေ ာ်ရေ...ကျွန်မအားတုံးလျှေ ာ်ပေး
လိုက်ချ င်လို့..."
သီတာက လျှေ ာ်ခိုင်းဖို့ ပါးစပ်ဟရုံရှိ
သေး..။နီလာက
" မရှိပါဘူး မကြီးရယ်...နီလာတို့ပဲ
အားလုံးလျှေ ာ်ပြီးပါ ပြီ..."
မသန်းမြနှင့်သီတာ စကားပြောနေကြ
တော့ နီလာကအဖေ့ကို မီးဖိုထဲဆွဲခေါ်သွား ပြီးလီးဆွဲလိမ်သည်။မသန်းမြဝင်လာ
ကတည်းက လီးတောင်နေတာကို နီလာ
ကမြင်သည်။
" အဖေ....ဒီနေ့..မသန်းမြကိုလိုးရင်
သမီးတို့လဲ ကြုံတဲ့လူနဲ့ ခံမှာ...လိုးရဲရင်
လိုး...ဒါပဲ.."
ခဏနေတော့ မသန်းမြ ပြန်သွားပြီး
ကိုကျေ ာ်တို့သားအဖလည်း ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ပြင်
ကြသည်။ညစျေးက ညနေ၃နာရီမှာဖွင့်ရ
တာမို့ ပစ္စည်းတွေ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်
၂ခေါက် သယ်ရပို့ရသည်။
ခါတိုင်းရက်...ဆိုင်ပို့ပြီးလျ င်ကိုကျေ ာ်
အိမ်ပြန်နားပြီး နီလာတို့ကဆက်ရောင်းကြ
သည်။ဒီနေ့တော့...ကိုကျေ ာ်အိမ်မပြန်။
မသန်းမြကိုပြန်လိုးတယ်ထင်ပြီး နီလာကြုံ
တဲ့လူကို ကုန်းလိုက်မှာသူစိုးရိမ်နေသည်။
နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့..။
သီတာက ကွင်ဖန်ချင်သည်...။ဒီနေ့
တော့ မရ..ရအောင်ကိုင်ပစ်မည်..။ဖြစ်ချင်
တော့ မုန့်ဟင်းခါးကရောင်းကောင်းလွန်း
နေသည်။နီလာရော သီတာပါ လက်မ
လည်နိုင်အောင်ရောင်းနေရသည်။
" အဖေရဲ့....ဒီမှာလူတအားကျ နေတာ..ပန်းကန်လေးတော့ ဆေးကူ.."
ပန်းကန်တွေ ဆေးလို့မနိုင်။ရောင်း
ကောင်းတော့ ပင်ပမ်းပေမယ့်ပျေ ာ်သည်။
လူနည်းနည်းပါးသွားတော့..
" ရပြီ အဖေရေ့..သမီးဆေးမယ်...
ဖယ်..."
ဆိုပြီး သီတာကနောက်ကခါးကိုဆွဲ
ပြီးဖယ်ခိုင်းသည်။ဆိုင်ခန်းနေရာကကျ ဉ်း
တော့ မထိမတိုက်ပဲမနေ။ထိနေတိုက်နေ
ပွတ်နေ ရသည်။သားအဖမို့အမြင်မတော်
မှာမပူရ။
လူချင်းကပ်ရှောင်ရင်း သီတာကလီး
ကိုထိထိမိမိ ပွတ်ဆွဲသွားသည်။မနေ့က
သီတာ့ဖင်ကြီးပွတ်ထောက်ခဲ့တာသတိရ
ပြီး လီးကတောင်လာသည်။နီလာ့ကိုလဲ
ကြောက်ရသေးသည်။သူစျေးရောင်းနေ
တာမြင်မှ သီတာ့နောက်ကိုမယောင်မ
လည်သွားရပ်တော့..သီတာကအလိုက်
တသိ ဖင်ကုန်းပြီးပန်းကန်ဆေးသလိုနဲ့
နောက်ဆုတ်ပေးသည်။
လီးက ဖင်ကြားကလျှေ ာပြီးပေါင်ရင်း
ထဲဝင်သွားသည်။သီတာ..ပင်တီမဝတ်ထားပါလား..။စောက်ဖုတ်နှင်လီး ထိကပ်
နေသည်။နောက်ကျေ ာက စားပွဲစွန်းကို
ဖင်နှင့်ကန်ထားပြီး လေးငါးချက်လောက်
မသိမသာဆောင့်ကြည့်တော့ သီတာပေါင်
ကားပေးထားသည်။ဖင်ကနောက်ကိုပြန်
ပြန်တွန်းသည်။ပတ်ဝန်းကျ င်ဝေ့ကြည့်
လိုက်တော့ အေးဆေး။အဲဒီအခိုက်မှာပဲ
သီတာက လက်တစ်ချေ ာင်းနောက်ပစ်ပြီး
လီးကိုဆုပ်ကိုင်သည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ်
ကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း
ထဲပွတ်နေသည်။မယောင်မလည် ဖင်ကြီး
ကိုကိုင်ပြီး ဆွဲကပ်ထိန်းထားရသည်။
သီတာက လက်လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကို
ပေါင်ကြားမှာညှပ်ထားလိုက်တော့ စောက်
ဖုတ်နဲ့ထိနေသည်။စောက်ရည်စိုစိစိဖြစ်နေ
တာကို သတိပြုမိတော့ စိတ်မထိန်းချ င်။
ဆယ့်လေးငါးချက် ဆတ်ဆတ်ကလေး
ဆောင့်လိုက်တော့ လီးရည်တွေထွက်သွားသည်။
" အဖေကလဲ..သိပ်မြန်တာပဲ..."
သီတာက မတ်တပ်ရပ်ရင်းတိုးတိုး
ပြောသွားသည်။
ကိုကျေ ာ်
၄
ဆိုင်သိမ်းပြီးအိမ်ပြန်လာတော့အတွေး
ကိုယ်စီနှင့် အူမြူ းနေကြသည်။ပစ္စည်းတွေ
စနစ်တကျ ပင်မသိမ်းနိုင်..။သီတာက အ
ကဲဆုံးဖြစ်နိုင်သည်။သူကိုင်ချင်သည့်အဖေ့
လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ရ
သဖြင့်မျက်နှာပိုးမသတ်နိုင်။အဖေက သူ့
ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးရည်တွေပန်းထည့်ခဲ့
တာကိုပြန်ပြန်တွေးတိုင်း ကျေနပ်ပီတိဖြစ်
နေသည်။လီးကြီးကလဲ..စံချိန်မီ.လက်တစ်
ဆုပ်နှင့်မဆန့်ချ င်။ စောက်ပတ်ထဲမျ ား
ထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့...လို့တွေးရင်း
တစ်ခိခိ ကြိတ်ရယ်မိသည်။ ဘာဖြစ်လဲ..
ငါ့စောက်ပတ်ကလဲ အကြီးကြီးပဲ လို့ပြန်
တွေးရင်း စောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်မိသည်။
အဖေလဲ..အမေမရှိလို့ငတ်နေတာ..ငါတို့
ညီအစ်မကလဲ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး..လူတိုင်းလိုး
ချင်လို့ချေ ာင်းနေတာ...သားအဖဆိုတော့
လူမြင်လဲတင့်တယ်တာပဲ...မမနဲ့တိုင်ပင်
ပြီးအဖေ့ကိုလိုးမယ်..အဖေ့လဲငယ်သေး
တယ်..နောက်မိန်းမယူသွားရင်အခက်..
အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ ကျေနပ်ပြီးတရှူ းရှူ းအိပ်
ပျေ ာ်သွားပါသည်..။
ဟိုဖက်ကုတင်က သီတာ ငြိမ်ပြီးတစ်
ရှူ းရှူ းအိပ်ပျေ ာ်သွားတာသေချ ာတော့ မှ
နီလာအိပ်ယာကဖြည်းဖြည်းထသည်။ည
ဝတ်ဂါဝန်အောက်မှ ဘော်လီနှင့်ပင်တီတို့
ကို ချွတ်ပစ်ပြီး အဖေ့အခန်းသို့ခပ်ဖွဖွလှမ်း
ခဲ့သည်။အဖေက တံခါးပေါက်ဝမှာစောင့်
ကြိုပြီး ဖက်ထားသည်။သူ ထရံပေါက်က
ချေ ာင်းကြည့်နေတာမို့ နီလာထွက်လာတါ
ကိုမြင်ပြီးဖြစ်သည်။
ကုတင်ဆီသို့သွားရင်းအဖေကနီလာ့
နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။နီလာကလည်း
ရမက်ပြင်းထန်စွာဖြင့်ပြန်နမ်းသည်။နမ်း
နေရင်း အဖေ့လျှ ာကြီးနီလာ့ပါးစပ်ထဲဝင်
လာပြီး လျှ ာချင်းပွတ်သည်။နီလာကလျှ ာ
ပြန်ထုတ်ပေးတော့ စုပ်သည်..ပွတ်သည်..
ယက်သည်..လူးလှိမ့်နေသည်..။ကုတင်
ပေါ်ထိုင်မိတော့ နီလာ့နို့ကြီးတွေကို အုပ်
ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ဂါဝန်စခံနေပေမဲ့
ဖောင်းအိပြီး မို့တက်နေတာမို့ အရသာထူး
ကဲသည်။နို့ကြီးတွေက တင်းမာနေသည်။
နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း ထောင်ထနေ
ပြီးလက်သန်းထိပ်လောက်ရှိမည်.။
" စို့ပေးလေ..အဖေ.."
နီလာကတိုးတိုးလေးတောင်းဆိုလာ
သဖြင့် ဂါဝန်ကို နောက်ကျေ ာဇစ်ဆွဲချ ပြီး
ပုခုံးမှလျှေ ာချတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပြူ းကနဲ
ပေါ်လာသည်။ထိုင်လျက် ဘယ်ဖက်နို့ကို
အုပ်နယ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုစို့သည်။နို့သီး
လေးကို ဆွဲစို့တော့ နီလာကလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားသည်။လက်
ဖဝါးတွေ လက်ချေ ာင်းတွေက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြေးဆော့ပေးသည်။နောက်
ခေါင်းကိုဆွဲချွတ်ပြီး..
" ဒီဖက်..." ဟုဆိုကာ ဘယ်ဖက်နို့ကို
စို့ခိုင်းပြန်သည်။နို့စို့ရင်း..နို့ဆွဲရင်းစောက်
ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင်တော့ ပေါင်ကားပေးပြီး
" လိုးတော့မလား..အဖေ.." ဟုရမက်ထန်
စွာမေးရင်း ကိုယ်ကိုပက်လက်လှဲချ ပေး
သည်။အပျိ ပေါက်ဆိုတော့ အလိုးခံချင်လှ
ပြီ ။ဂါဝန်ကို သူ့ ခြေထောက်ဖက်ကဆွဲ
ချွတ်တော့ ပေါင်ကားပေးထားသဖြင့်
စောက်မွေးထူထူ စောက်ဖုတ်ဖောင်းမို့မို့
ကို ပြူ းကနဲမြင်ရသည်။လက်ညှိုးလေးဖြင့်
စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့
တက်လာပြီးနှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားသည်။
" လိုးတော့လေ...အဖေ."
ပေါင်နှစ်ဖက် မ,တင်ပြီး စောက်ဖုတ်
ကိုမျက်နှာအပ်လိုက်တော့..
" အိုး..." ဟုအော်ပြီးလက်နှစ်ဖက်က
ဆံပင်တွေကိုဆွဲသည်။စောက်ဖုတ်အကွဲ
ကြောင်းအတိုင်းလျှ ာဖြင့်ပွတ်ဆွဲယက်ပေး
တော့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ခုန်သည်။
" အဖေ..အဖေ...ဘယ်လိုလုပ်လိုက်
တာလဲ..အဖေ...အား...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..
ပလပ်..ပြတ်..ပြတ်..ပြွတ်...အဖေရေ...
ငရဲတွေကြီးတော့မယ်..ရှီး...အဖေရဲ့..အူး
အောက်မလေ့...ကောင်းလိုက်တာနော်..
ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...စောက်စေ့..စောက်စေ့
အားဟားဟား...စောက်စေ့ကိုစုပ်ထာ...
ကောင်းလိုက်တာအဖေရေ...ကောင်းတာ
ကောင်းတယ်တော့...ရှီး.ဟီးဟီး..ကျွတ်
ကျွတ်...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီအဖေ...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ..အူး...
ကောင်းလိုက်တာအဖေရဲ့...လီးနဲ့သာလိုး
ပေးလိုက်ပါတော့အဖေရယ်...အဖေလီး
ကြီးနဲ့သာလိုးပေးစမ်းပါ...ဟီး...."
စောက်ပတ်ယက်တာရပ်ပြီး နီလာ့
ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့
ရမက်ထန်စွာလှမ်းကြည့်နေသည်။ပေါင်
နှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းပေါ်မှေးတင်ပြီး
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှာဒစ်ကိုကိုင်တေ့
လေးငါးချက်ဝိုက်ဆွဲပေးတော့စောက်ရေ
ပိုလိုက်လာပြီး ဖင်လည်းကော့ထိုးပေးလာ
သည်။နဲနဲ ထိုးထည့်ကြည့်တော့ မခံနိုင်
သလို ဗိုက်ကိုတွန်းထားသည်၊
" နာလို့လား..သမီး.."
" နဲနဲနာတယ်အဖေ...ဒါပေမယ့်..
ကောင်းနေတယ်...ခံနိုင်တယ်..လိုးအဖေ
လီးမခံနိင်တဲ့စောက်ပတ် မရှိဘူး..လိုး.."
အားတက်လာ၍ ထပ်ထိုးထည့်ရာ..
လဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သွားတော့ လက်ကဗိုက်
ကိုထပ်တွန်းပြန်သည်။မျ က်နှာလေးရှုံ့မဲ့
နေသော်လည်း..စောက်ပတ်က လီးဒစ်ကို
ညှစ်ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။လီးဒစ်နဲ့ပဲ ဆယ်
ချ က်လောက်လိုးပေးနေရာမှ စောက်ရည်
ပိုစိမ့်လာသဖြင့် တစ်ရစ်ရစ်ထိုးသွင်းပေး
ရာ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်..။
" အ...နာကောင်းကြီး အဖေ..ခဏ
လေး..ခဏလေး..."
မ ခဏနိုင်ပါ ၊ဝင်နေသလောက်ဖြင့်
လိုးပေးတော့ ကောင်းပြန်သည်။ကောင်း
လွန်းတော့ စောက်ရည်ထွက်သည်၊ရှော
ရှောရှူ ရှူ လေးဖြစ်လာတော့ နောက်ထပ်
တရစ်ပိုထိုးသွင်းပေးသည်။နီလာ့ထံမှအသံ ထွက်မလာ၍လေးငါးချက်ဆောင့်
ပေးပြီး...လီးအဆုံးထိဆတ်ကနဲဆောင့်
လိုးပြီး နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်ထားလိုက်
သည်။နီလာ ခေါင်းတစ်ခါခါ လည်တစ်ခါခါ
ဖြစ်နေစဉ် စောက်ပတ်နှင့်လီး မကွာစေပဲ
ဒူးအား..ခါးအား..ဖင်အားတို့ဖြင့်ညှောင့်
ပေးနေသည်။အချက်နှစ်ဆယ်..အစိတ်ခန့်
ညှောင့်ပေးတော့..နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက
ဆွဲဆွဲညှစ်လာပြီး..စောက်ရည်တွေ ပူပူ
နွေးနွေး ချွဲချွဲကျိကျိ ပန်းပန်းထုတ်သည်။
နောက်ထပ်အချက်သုံးလေးဆယ်ညှောင့်
ကိုကျေ ာ်
၅
ပေးပြီးမှ နီလာ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေး
လိုက်ရာ..ဖူး...ကနဲလေပူတွေမှုတ်ထုတ်
ပြီး..လက်တွေအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားကာ
မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ပြီးမှိန်းနေလေသည်
" ကောင်းလား..သမီး.."
" ကောင်းတာ အဖေရာ..စောက်ပတ်
စောက်စေ့..စောက်ခေါင်း..နို့..နှုတ်ခမ်း...
အားလုံးကောင်း..တစစ်စစ်ကောင်း..ခုထိ
ကောင်းတုန်းပဲ...အဖေရော..."
" အဖေလဲကောင်းတာပေါ့သမီးရယ်
သမီးစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆို
တော့ အဖေ့လီးကိုအချိန်ပြည့် တင်းတင်း
ကျပ်ကျပ် ဆွဲထားတာလေ...သမီးကမျှေ ာ့
ပါတယ်...ညှစ်လဲညှစ် ကျပ်လဲကျပ် ပေါ့."
" အဖေ...ကိုယ့်သမီး ကိုယ်လိုးတာမို့
ပိုကောင်းတာဖြစ်မယ်.."
" အဲဒါလဲပါတယ်...သမီးစောက်ပတ်
ကောင်းတာလဲပါတယ်...သမီးဘယ်နှစ်ခါ
အလိုးခံဘူးလဲ..."
" အင်....ခံဖူးပါဘူး..အဖေကလဲ.တစ်
ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး....အဖေကထိပ်ဆုံးပဲ..."
" ဗိုက်ကြီးမယ်နော်..သမီး..".
" ညနေက ဆေးဝယ်သောက်ထားပြီး
ပြီ ဖေရဲ့...ဒီည အဖေအသားကုန်လိုးမယ်
ဆိုတာ သိပြီးသား..ငတ်နေသမျှ အတိုးချ
ပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်လိုးမယ်ဆိုတာ..
တွက်ပြီး ခံနိုင်ဖို့ အသင့်ပြင်လာတာ.."
စကားပြောရင်းညှောင့်ပေးနေခြင်းမို့
အပျိုပေါက်လေးကောင်းနေလေသည်။ခဏခဏစောက်ရည်တွေထွက်နေသဖြင့်
စောက်ပတ်ထဲမှအံထွက်လာပြီး..ဖင်ကြား
ထဲထိလှိမ့်ဆင်းကျနေသည်။ကိုကျေ ာ် ၏
လအုကြီးမှာလည်းစောက်ရည်မျ ားဖြင့်
ချေ ာကျိပေကျံနေပေသည်။
ကိုကျေ ာ်က အထာနပ်သဖြင့်လီးကို
တစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်
ပြန်သွင်းထည့်ပေးရာ...နီလာဖင်ကော့ပြီး
ခံလာသည်။ကိုကျေ ာ်က နီလာ့ခြေထေါက်
မျ ားကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး နို့ကိုလက်
နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ချေပေးရင်း လိုးတော့နီလါ
သူ့လက်ဖျံတွေကို လက်သဲတွေစူးနစ်ဝင်
အောင်ဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီးအလိုးခံသည်။
ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..
အဖေ..အာ့..အဖေ..ကောင်းထာအဖေ..
ဆောင့်အဖေ..ဆောင့်..ရတယ်..သမီးခံ
နိုင်တယ်...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ပြွတ်..
ကောင်းထာဖေရယ်...
နီလာ့စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေ
ရွှဲနေပြီ ဖြစ်၍ လီးအဝင်အထွက်ချေ ာမွေ့
လာသည်။သို့ဖြစ်၍ ကိုကျေ ာ်ကလီးကို
ဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ပေးတော့
နီလာက ဖင်ကိုပြန်ပြန်ကော့ပြီးတင်ပေး
သည်။မျက်လုံးတွေလည်းရမက်ခိုးတွေနှင့်
ပြူ းကျယ်နေသည်။
ဆောင့်ပါအဖေ...သမီးခံနိုင်ပါတယ်.
တအားဆောင့်...ဟုပြောနေသဖြင့်လီးကို
ဒစ်အဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး မှ အားရပါးရ
ဆောင့်လိုးတော့..မခံနိုင်..။
" နဲနဲတော့ လျှေ ာ့ဦးပေါ့ ယောကျ ာင်္း
ရယ်....ခံနိုင်တယ်ဆိုတိုင်း အသေလိုး
တော့..အောင့်တယ်...ရင်ခေါင်းထဲရောက်
လာသလိုပဲ..လီးကအရှည်ကြီး.."
ဖြေးဖြေးချင်းပြန်လျှေ ာ့လိုးပေးတော့
ဖင်ပြန်ကော့ပြီး ညှစ်လာပြန်တယ်။
" အင်း...ကောင်းတယ်အဖေ..အဲလို
လေး..ကောင်းတယ်..ကြိုက်တယ်..အင့်..
လိုးအဖေ...သမီးကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.
ကောင်းတယ်အဖေ..ဆောင့်..ဆောင့်.."
ကိုကျေ ာ်လဲကောင်းလာပြီ။ကိုယ့်
သမီး ကိုယ်ပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိက
ကိုကျေ ာ့်ကို ထက်သန်စေသလိုတွန်းအား
တစ်ခုအဖြစ်လည်း ဆွဲဆောင်သည်။
ဒစ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကိုလေးငါးချက်ဆွ
ပေးတော့ နီလာမခံနိုင်...ဖင်ကြီးကော့
လိုက်လာသည်။သို့ဖြစ်၍..လီးတစ်ဆုံး
ဆောင့်လိုးပစ်ရာ..နှီလာက အားကျမခံ
ပြန်ကော့ပေးသည်။ဆက်ကာ ဆက်ကာ
ဆောင့်လိုးတော့ နီလာ့စောက်ပတ်ထဲသို့.လီးရည်မျ ား ပန်းထည့်လိုကိမိသည်ထိ
ကောင်းသွားခဲ့ပါသည် ။
အပိုင်း(6)
အဖေ့လီးရည်တွေ နီလာ့စောက်ပတ်
ထဲပန်းဝင်လာတော့ နီလာကြက်သီးတွေ
ဖျန်းကနဲထ,သွားသည်။ကောင်းလိုက်တာလေ..။အားအင်တွေ တစ်နေရာရာက ဝင်ရောက်လာသလိုပါပဲလား..။စိတ်လွင့်မျှောစွာဖြင့်အကြာကြီးဖက်ထားမိပြီးမှ လက်ရှိအနေအထားကို စိတ်ပြန်ရောက်သည်။အော်...အဖေနဲ့ လိုးနေတာပါလား...အခုငါ့စောက်ပတ်ထဲကိုအဖေ့လီးရည်တွေပန်းထည့်တာပါလား....ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ..အဖေ့လီးကြီးပါလား..တစ်ခဲပြည့်ကျပ်
နေတာပဲ...အစရှိတဲ့အတွေးတွေ တစ်ခုပြီး
တစ်ခု မဖိတ်ခေါ်ပဲ ဝင်လာပါသည်။အဖေ့
မျက်နှာကို ကြည့်ရမှာလဲ နည်းနည်းရှက်
သလိုဖြစ်နေသည်။ပထမဆုံး လီးရည်အထည့်ခံရသည့်အတွေ့အကြုံမို့. ပျေ ာက်ကွယ် ဆုံးရှုံးသွားမှာ နှမျေ ာနေမိသည်။လီးကြီးကိုသာ စောက်ပတ်ထဲကဆက်ကာဆက်ကာ ညှစ်နေမိသည်..။အပြင်ကို ထွက်မသွားပါနဲ့..လီးကြီးရယ်..ဟုလည်း မက်မက်မောမော တောင်းဆိုနေမိပြန်သည်။အဖေသိသွားမှာလည်း ရှက်နေသည်လေ....။
" ခဏဆင်းဦးလေ...အဖေ.."
" ကောင်းလား သမီး "
စကားလေး တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောမိ
တော့ရှက်စိတ်တွေပျေ ာက်ပြီး ရမက်စိတ်
တွေပြန်ဝင်လာပြန်သည်။
" ကောင်းတယ်..အဖေ..၊အဖေရော.
ကောင်းလား.."
" ကောင်းတာပေါ့သမီးရာ...သမီးရဲ့
စောက်ပတ်က အဖေ့လီးကိုအမြဲဆွဲထား
တာ၊ချွတ်ကိုမချွတ်ချင်အောင်ကောင်းတာ
သမီးအမေ့စောက်ပတ်တောင် သမီးလိုလိုးလို့မကောင်းဘူး.."
နီလာကျေနပ်သွားသည်။အဖေအမှန်
တွေပြောတာဖြစ်မှာပါ..။
" သမီးလဲ တအားကောင်းတယ်အဖေ အလိုးခံရင်း ခဏခဏပြီးမိတယ်
အဖေရယ်..."
တကယ်တော့ကိုကျေ ာ်စိတ်တိုင်းကျ မလိုး
ခဲ့..မဆောင့်ခဲ့ရတာ ကိုကျေ ာ်ပဲသိသည်။
သမီးလေးကိုညှာပြီး မဆောင့်ခဲ့ပေမယ့်
ခုတော့..သမီးလေးစောက်ပတ်မှာလီးရည်
စောက်ရည်တွေဖြင့်ချေ ာမွေ့နေပြီ.။မိမိ
တစ်ခါပြီးပေးထားပြီမို့ လီးရည်အရသာကို
လည်းသမီးလေးသိနေပြီ..။ဆက်လိုးချ င်
စိတ်ဖြင့်.ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။
" ခ်ခ်...ဖေဖေ့ လီးကြီးကစောက်ပတ်
ထဲမှာ ဆတ်ဆတ်ခုန်နေတယ်အဖေ.သမီး
စောက်ပတ်ရွလာတယ်..ခ်ခ်...အလိုးခံချင်
လာပြီ..အဖေလိုးနိုင်သေးလား..ဟင်.."
ကိုကျေ ာ် လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး
သုံးလေးချက် ဆောင့်လိုးပြလိုက်သည်။လီးကြီးက အလုံးအထည်မလျေ ာ့ မာခဲ
တောင် နေသည်မို့ နီလာ အားရသွားပြီး
" အဖေ့လီးကြီးက တုတ်ခဲ မာတောင်
နေတာပဲ နော်....လိုး..အဖေ..လိုး သမီး
ကိုအားရပါးရလိုး...မသန်းမြကိုလိုးသလို
အသေဆောင့်လိုး..."
ကိုကျေ ာ် ဒေါ့ဂီ ဆွဲဖို့စဉ်းစားပေမယ့်
ဒီတစ်ချီတော့ စောက်ပတ်လေးခံသားကျ
သွားအောင် ရိုးရိုးနဲ့ပြင်းပြင်း လိုးပေးဖို့ပဲ
ဆုံးဖြတ်မိသည်။အသားကျ ခံတတ်သွားမှ
ပုံစံအစုံလိုးပေးပါတော့မယ်လေ...ဟုစိတ်
လျှေ ာ့ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါသည်။
လီးကိုတော့ဖြင့်စောက်ပတ်ထဲကမချွတ်ပါ။ နီလာကလည်းအချွတ်မခံပါ။လီးကျွတ်
သွားမှာစိုး၍ ဖင်ရွှေ့ရွှေ့ပြီးလိုက်ပူးထား
သည်။စောက်ပတ်ကလည်းတစ်စစ်စစ်နဲ့
ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။
နီလာကို ဒူးကွေးလျက် ပေါင်နှစ်ဖက်
ဆွဲတင်ပြီး ချိုင်းကြားမှာညှပ်ထားလိုက်သ
ဖြင့် ဖင်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်
ကြီးပိုမိုအနေအထားကောင်းလာသည်။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ၏ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့
ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရအခြေမှဆုပ်ကိုင်
ဆွဲ၍ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဖြည်းဖြည်းလေးလိုး
ပေးလိုက်ရာ..အင်း..အင်း..အင်း..ရတယ်
အဖေ...ဆောင့်...အင့်..အင့်..လိုးအဖေ..
လိုး..အင့် ..အင့်..
စောက်ရည်တွေပိုလိုက်လာပြီး..လီး
အဝင်အထွက် ချေ ာလာပြီ...နီလာလည်း
ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပေးလာပြီ...
လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါး
ဆယ်..ခြောက်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးတော့...နီလာစိတ်မထိန်း
နိုင်..။ကိုကျေ ာ့်ကိုအတင်းဆွဲဖက်ပြီးနမ်း
သည်။ကျေ ာပြင်တွေ လက်မောင်းတွေကို
ဆွဲဆိတ်သည်။ဖက်သည်။ဖင်ကြီးကိုကော့
ကော့ခံသည်။ဇွတ်..အတင်း ဆောင့်ခိုင်း
သည်။
လေးငါးခြောက်ခါလောက် စောက်စေ့
ကိုဆီးခုံဖြင့်ပွတ်ဝိုက်ဆွဲပေးပြီး အချက်တစ်ရာခန့်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးပြန်တော့
နီလာပြီးပြန်သည်။စောက်ရေတွေ အိုင်
ထွန်းနေပြီ..။
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို လီးဒစ်ဖြင့်
ဆွဆွလိုးပေးသည်။ပြွတ်..ပြွတ်..သံတွေ
အဆက်မပြတ်ဆူညံနေပြီး.နီလာကလည်း
အီး..အား .ညည်းနေသည်။ဆွလိုးသည့်
ဒဏ်ကိုမခံနိုင်...ရွသည်ထက်ရွလာသည်။
" ဆောင့်ပါတော့ အဖေရဲ့...လီးကြီး
ဆောင့်ထည့် လိုက်ပါတော့..လိုးပါတော့
လိုးပါတော့..."
ကိုကျေ ာ် လေးငါးချက်ဆွ... တစ်ချက်
ဆောင့်.၊လေးငါးချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်
ပုံမှန်လိုးပေးတော့..နီလာ လီးအရသာကို
ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။
ကိုကျေ ာ် စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို
ဒစ်ဖြင့်အဆက်မပြတ် တစ်ဇတ်ဇတ် လိုး
ပေးနေတော့...နီလာဖင်ကြီးကော့ပြီး..
စောက်ရည်တွေညှစ်ထုတ်သည်။လီးကို
အဆုံးထိပြင်းပြင်းဆောင့်ချလိုးတာတောင်
ဖင်ကအောက်ကိုပြန်မကျနိုင်အောင်ကော့
နေသည်။နောက်တစ်ချက် ထပ်ဆောင့်
သည်။ မကျ ။အကြာကြီး ကော့ခံနေသည်
မို့...ဒစ်ဖြင့်ဆယ့်လေးငါးချက်ပြန်ဆွပြီးလီး
အဆုံးဆောင့်လိုးလိုက်ရာ..စိတ်မထိန်းနိုင်
ပဲ..လီးရည်တွေတစ်ဖြောဖြောပန်းထုတ်မိ
သည်။ဒါလဲ...နီလာဖင်ကြီး အောက်ပြန်
မကျသေးပါ..။တော်တော်ကြာအောင်..
ညှစ်ဆွဲနေပြီးမှ ဘုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပစ်
ကျသွားပြီး ကိုကျေ ာ့်ကိုတအားဖက်နမ်း
နေပြန်ပါသည်။အလွန် ရမက်ထန်လွန်း၍
အနမ်းတွေမရပ်တန့်နိုင်..။ပြိုင်တူပြီးတော့
လဲ...အသဲစွဲကောင်းလှသည်။ကိုကျေ ာ်
ကလည်း သမီးအဖြစ်မမြင်နိုင်တော့ သလို
နီလာကလည်း အဖေလို့ မမြင်နိုင်..။လီး
နှင့်စောက်ပတ်သာ....စောက်ပတ်နှင့်လီး
သာ...။
ကိုကျေ ာ်
၇
" ကောင်းလိုက်တာ ယောကျ ာင်္းရယ်.
ဘယ်လိုမျ ားလိုးလိုက်တာလဲနော်..."
အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလာသည်။
စောက်ပတ်ကလီးအရသာကိုတွေ့တော့
အခေါ်အဝေါ်မပြောင်းပဲမနေနိုင်။အဖေလို့
ခေါ်ရတာ..အားမရနိုင်တော့ ။ဒီလီးကြီးကို
လည်း လက်မလွှတ်ချင်တော့..။ဒီလီးကြီး နဲ့လိုးရတဲ့အရသာကို ထပ်လိုချင်နေသည်။
နို့ဆွဲဆွဲပြီးအလိုးခံထားရတော့ အသဲတွေ
အူတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကောင်း
တာမမေ့နိုင်.။အားမလိုအားမရဖြစ်လာ၍
လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ညှစ်ဆွဲတော့..
နဲနဲပျေ ာ့နေတာသတိပြုမိသည်။
" ခ်ခ်..ယောကျ ာင်္းလီးက နဲနဲလျေ ာ့
သွားပြီ..သိပ်မမာတော့ဘူး..လိုးနိုင်သေး
လား..ဒီစောက်ပတ်ကတော့ အမြဲအသင့်
ယောကျ ာင်္းရေ့...ခ်ခ်.."
ကိုကျေ ာ်နဲနဲ အောင့်သွားသည်။လီးကို စောက်ပတ်ထဲကလေးငါးချက်လောက်
တစ်ဝက်ထုတ်ဆောင့်ပေးတော့ ရှောရှော
နဲ့ မာတောင်လာသည်။နီလာက ညှစ်နေ
ရင်း လီးတောင်လာတာသိသဖြင့်...
" အဲ...ရပြီ..ရပြီ...ခ်ခ်...ခေါင်းကြီး
လှုပ်လာပြီ...သူလိုးတော့မယ်..သူဆောင့်
လိုးတော့မယ်...ခ်ခ်.."
လေးငါးချက် ထပ်လိုးပေးတော့လီးက
တင်းလာသည်။နီလာကလည်း..ညှစ်ညှစ်
ဆွဲသည်။သူ့ကိုယ်ပေါ် ဝပ်နေရာမှထ,၍
ကိုကျေ ာ်နေရာပြင်သည်။နီလာကတော့
လီးကိုအလွတ်မခံပါ။နီလာ့ဖင်ဆုံကြီးကို
ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်..ပေါင်တန်တုတ်
တုတ်ကြီးတွေကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားတော့
စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးတစ်လစ်ဖြစ်နေ
သည်။ကိုယ်ကိုရှေ့နဲနဲကုန်း..နို့ကြီးတွေကို
အခြေကဆုပ်ဆွဲတော့ နီလာကပြုံးစေ့စေ့
နှင့်လျှ ာထုတ်ပြသည်။
လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆီးခုံချင်းကပ်
ပွတ် ဝိုက် ပေးတော့ နီလာက ကိုကျေ ာ့်
ကျေ ာပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး...
" လိုးပါယောကျ ာင်္းရယ်...ဆောင့်လိုး
ပေးပါတော့...ရော့..."
စောက်ပတ်ကိုမြှောက်တင်ပေးသဖြင့်
လီးကိုဒစ်ဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ် ..ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးရာ..နီလာကတင်းကြပ်နေအောင်
ဖက်ထားပြီး..
" အင်း..ဟင့်..ဟင့်...ဆောင့်.ဆောင့်
အိုး...စောက်စေ့ကိုပွတ်နေတာ..သိပ်သိပ်
ကောင်းတယ်ယောကျ ာင်္းရယ်...အင်း..
ဆောင့်ပြန်ပီ...အား...ရှည်လိုက်တဲ့လီး..
ဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..
ကောင်းလိုက်တာ.ယောကျ ာင်္း..ပွတ်ကွာ..
ဆောင့်ကွာ..."
လီးကိုအနေအထားအမျိုးမျိုးနဲ့ဆောင့်
လိုးပေးတယ်။အပေါ်က ကုန်းပြီးဆောင့်
ချလိုက်...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးတဲ့တဲ့လိုး
လိုက်..ဆီးခုံချင်းဝိုက်ပွတ်လိုက်..ပြန်လိုး
ဆောင့်လိုက် ဆိုတော့ နီလာစောက်ရည်
တွေထိန်းမနိုင် သိမ်းမရထွက်နေပြီး..လီး
မွေးတွေ..စောက်မွေးတွေမှာလဲ အရည်
တွေစိုရွှဲ စေးကပ်နေကြပြီ...။မြန်မြန်သွက်
သွက် ဒစ်နဲ့ဆွဆွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးချ
တဲ့အခါမျ ား...နီလာ့မျက်စေ့ထဲမီးမျ ားပွင့်
သွားသလားခံစားရသည်။လီးကြီးကလဲ
တောင်ပဲတောင်နိုင်လွန်းလှသည်။နဲနဲ မှ
လျေ ာ့မသွား...ညှစ်လိုက်တိုင်းတင်းကနဲ
တင်းကနဲ..ပြန်တွန်းနေသလို မာသည်။
ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးကသားအိမ်
အဝကိုလာလာထိုးသည်။ပထမတော့နဲနဲ
အောင့်ချင်ပေမယ့်...ထိတာမျ ားလာတော့
အရသာသိလာသည်။အောင့်တာလေးကိုက...ကောင်းနေပြန်သည်။ နှုတ်ကလည်း
မညည်းပဲ...မတောင်းဆိုပဲမနေနိုင်တာ့...
အော်ဟစ်တောင်းမိသည်...
" အင့်..အင့်...ကောင်းလိုက်တာ..အု
အား...လိုး..လိုး..ဆောင့်...လိုးပေးပါ..
ဆောင့်ပါယောကျ ာင်္း...ဆောင့်လိုးပါ..."
ကိုကျေ ာ်ကလည်း..နီလာကောင်းနေ
တာသိ၍ မနားမနေဆောင့်ပေးသည်။နား
ချင်လျင်လည်း..လီးအရင်းဆီးခုံဖြင့်စောက်
စေ့ကို ဝိုက်ပွတ်ပေးရင်း အမောပြေခဏ
နားသည်။သို့သော်...စောက်ပတ်ထဲမြုပ်
ဝင်နေသည့် လီးတန်ကို နီလာကညှစ်ဆွဲ
တာခံနေရသဖြင့်..ကြာကြာမပွတ်ရဲ..၊အ
ထူးသဖြင့် ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျ ားကိုအစုပ်အညှစ်
ခံနေရသဖြင့်..မွစိမွစိ..ကောင်းလွန်းလှ
သည်။ပြီးသွားနိုင်ကြောင်းသိသဖြင့်လီးကို
ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မှေးဆောင့်သည်။စိတ်ကို
တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းနိုင်မှ အသေဆောင့်
လိုးပြန်သည်။
နီလာ..ဘယ်နှစ်ခါလောက်ပြီးခဲ့သလဲ
မမှတ်မိတော့ပါ..။လီးကြီးထဲမှာပဲအာရုံနစ်
နေပြီး..အရာရာမေ့နေသည်။နို့ကြီးတွေ
မှာလည်းအသားကုန်ဆွဲညှစ်ဆုပ်ကိုင်ခံ
နေရသဖြင့် တင်းကျိမ်းနေပြီ..။ဖင်ကော့
ပေးရ..ပြန်ဆောင့်ပေးရဖြင့် ချွေးတွေနစ်
နေပြီးဟောဟဲလိုက်နေသည်။
" လိုး...ယောကျ ာင်္း..သွက်သွက်လေး
ဒစ်နဲ့ဆွပြီးဆောင့်လိုးပေး...နီလာပြီးချင်ပီ
အင်း..အင်း..ဟုတ်တယ်..အဲလို..အဲလို..
ယောကျ ာင်္းပီးအောင်လိုးပေး.."
ကိုကျေ ာ်သိသည်။နီလာ မျှေ ာ့နေပြီ။
အချိန်ကလဲကြာပြီ..။ဒီလောက်ခံနိုင်တာပဲ
တော်လှပြီ..။နောက်မှ ဒေါ့ဂီလေး..တစ်
ပေါင်ကျေ ာ်လေး လက်တွေ့ပို့ချတော့မည်
ဟုတွေးပြီး...နီလာ့အကြိုက် သွက်သွက်
ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးလိုက်သည်။
ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်.အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်
ဖြန်း..အိ...ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်..ဖြန်း..အား..
ရှီး...ဟူး...ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ..ဖန်း..ဖွတ်..
အာ့...ဆောင့်..ဆောင့် ပီးပီ..ပီးပီ..အား
လီးရည်တွေပန်းတယ်...အား..ပန်းတယ်
ဟား...အမျ ားကြီးပဲ...အားဟားဟား...
အားဟားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်ကျွတ်
နီလာ..အရုပ်ကြိုးပြတ်သလိုပုံကျသွား
သည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်..။ကိုကျေ ာ်က သူ့
ပေါ်မှောက်အိပ်နေသည်ကိုလည်းမတွန်း
ဖယ်နိုင်..။သို့သော်..စောက်ပတ်ကတော့
လီးကြီးကိုတစ်ဆစ်ဆစ် ဆွဲညှစ်နေသည်။
စုပ်ယူနေသည်။ကြာတော့..ကိုကျေ ာ့်လီး
ကြီးပျေ ာ့လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ ပလွတ်
ဆိုလျှေ ာထွက်သွားသဖြင့်..ရင်ထဲဟာတာ
တာ ကျန်ခဲ့ပြီး သက်ပြင်းမောကိုချမိသည်။
အချိန်က မနက်လင်းတော့မည်။ထပ်
ခံချင်သေးပေမယ့်....
ကိုကျေ ာ်
၈
မနေ့ညကဆိုင်သိမ်းပြန်ရောက်ပြီး
ဆယ်နာရီလောက်ကအိပ်ပျေ ာ်သွားခဲ့တာ
တစ်ရေးမှမနိုး။မနက်လင်းခါနီးတစ်ရေးနိုး
တော့ မမနီလာအပြင်ကပြန်လာတာကို
ခြေသံကြား၍သတိပြုမိသည်။အိပ်မှုန်စုပ်ဖွားမှာ..အဖေ့လီးကြီးကိုသတိရမိသေး။
သတိရတော့..ပူနွေးလာသည်။စမ်းကြည့်
တော့ ဂါဝန်ကခါးပေါ်လန်နေပြီး..စောက်
ပတ်ကဟောင်းလောင်း.။ဖောင်းဖောင်းမို့မို့စောက်ဖုတ် ကြီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်
ဆွဲတော့...စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသလိုလို။ထူးပါဘူး..ဆိုပြီးစောက်စေ့လေးကို
လက်ညှိုးထိပ်ဖျ ားနဲ့ဖိပွတ်တော့ ဖင်ကြော
ဆိမ့်သွားပြီး အရည်လိုက်လာသည်။ထိုခဏ မမထံမှ သက်ပြင်းချသံ...အဖေ့လူး
လှိမ့်သံတွေကြား၍ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။
နောက်မှ..စောက်ခေါင်းလေးထဲလက်ညှိုး
ထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆောင့်ပေးနေတော့စိတ်
ကအဖေ့လီးကြီးမြင်ယောင်သည်။လက်ညှိုးနဲ့အားမရနိုင်...လက်ခလယ်ပါပူးထည့်
တော့ နဲနဲအားရသွားသည်။အဖေလီးကြီး
ပဲ ထားလိုက်ပါတော့..ဆိုပြီးသွက်သွက်
လေးဆောင့်ပစ်တော့.အလွန်ကောင်းလာ
သည်။ဖူးကားထဲက ပုံစံအမျိုးမျိုးကိုစိတ်ကူး
ယဉ်ပြီး မင်းသားနေရာမှာအဖေ့မျက်နှာကို
အစားထိုးပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်တော့
စောက်ရည်တွေလျှံထွက်ပြီး..ဟောဟဲ ဖြစ်
သွားသည်။သက်ပြင်းကို မမနီလာမကြား
အောင်ကြိတ်ပြီးချရသည်။စိတ်ကူးနဲ့အလိုး
ခံရတာတောင် မလွယ်ပါလားအဖေရယ်..
ဟု ကနွဲ့ကလျ ပြောမိချင်သည်။
ထုံးစံအတိုင်းစျေးသွားတော့လည်း..
ထောက်မည့်..ကိုင်မည့် ကိုကာလသား
တွေကိုရှောင်ရသေးသည်။အပြောခံရတာ
တော့မလွတ်နိုင်ပါ။အနားကပ်ပြီး တိုးတိုး
ပြောသွားတော့ လိုက်လုပ်ရလဲအခက်။ခံရ
တာလည်းအောင့်သက်သက်..။" ရှယ်အိုး
ပဲကွာ..လိုးချင်စရာကြီး."၊" တစ်ချီလောက်
ပေးလိုးပါလား."၊ " ပေါက်စီစားချင်တယ်
ကွာ." ၊ " ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်ချင်တယ်."
" ဖူးကားနေတာပဲကွာ." ဆိုပြီးအမျိုးမျိုးကပ်
ပြောတာခံရပြီးမှတစ်နေ့တာစျေးဝယ်လို့
ပြီးရသည်။
ဒီလိုအပြောခံရလို့ အစကစိတ်ဆိုးခဲ့
ပေမယ့် နောက်တော့အရသာရှိလာပြန်
ွသည်။ကိုယ့်ဘော်ဒီ ကိုယ်ကျေနပ်သလိုခံစားမိသည်။ဖင်ကိုပိုလှ ပိုထင်းနေအောင်
ဝတ်သည်။နို့ကိုပိုမြင်ရအောင်ဝတ်ပြပေး
သည်။လမ်းလျှေ ာက်လျင် ဖင်ကိုအသား
ပေးမြင်ရအောင် ခါပြီးလျှေ ာက်သည်။နို့ကို
တုန်ရမ်းနေအောင် မသိမသာ ပုခုံးလှုပ်
ပေးသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲသို့
ပစ္စည်းတွေသွားထားစဉ် မမနှင့်အဖေတို့
ချက်ပြုတ်ရေးလုပ်ငန်းစ,နေကြပြီ။ပုံစံက
ပြီတီတီ ။မခို့တရို့လိုလို ဘာလိုလို။ဟိုနေ့
ကတည်းက မသင်္ကာတာ..။အဖေက သိပ်
ယုံရတာမဟုတ်။ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်တွေ
ထက် သန်သည်၊တောင့်သည်၊မာကျေ ာ
သည်။အသက်၃၅နှစ်ဆိုတာ ဘာရှိသေး
တာမှတ်လို့..။လီးကလဲအကြီးကြီး..စံချန်မီ
ကိုင်ကြည့်ပြီးမို့ သိသည်။မမကလဲ..ကိတ်
သည်။ဖင်ကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ..
လုံးကား ဖုထွက်နေသည့်အပြင် တစ်လုံး
တက်..တစ်လုံးဆင်း..။ခါးသေးတော့..
ဖင်ကြီးတာပိုသိသာသည်။ဟုတ်ပါပြီ...
သူတို့..လိုးပြီးလောက်ပါပြီ....ဟုစိတ်ကို
ဒုံးဒုံးချ မှတ်ယူလိုက်သည်။တွေးမိမှပဲ..
စိတ်ပိုထ,လာ၍ ထမီရင်လျှ ားပြီးရေတွင်း
ဖက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ရေတွင်းရောက်တော့..ဘယ်သူမှ
မြင်နိုင်တဲ့နေရာမဟုတ်လို့ ထမီကိုခါးမှာ
ပြင်ဆည်းပြီး ဒူးထောင်..ခြေဆင်းထိုင်ပြီး
ဟိုပွတ်ဒီပွတ် လုပ်နေမိသည်။သိပ်မကြာ
ပါ..။အဖေ ဆေးစရာအိုးခွက်ပန်းကန်တွေ
ယူပြီးရေတွင်းဖက်လာတာမြင်ရသည်။
အဖေ့လာလမ်းတည့်တည့်လှည့်ထိုင်ပြီး
ထမီဟောင်းလောင်း ဖွင့်ထားပေးလိုက်
ရင်း..နို့ကိုဒူးတစ်ဖက်ဖြင့်ကာထားလိုက်
သည်။ခေါင်းကိုတော့ မထောင်ရဲပါ ။
အဖေက အနားရောက်မှစောက်ပတ်
ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီးပါးစပ်
ဟ,သွားသည်။
" ခ်ခ်..ပန်းကန်တွေ ကျကွဲမယ်အဖေ
ဖြေးဖြေး..သမီးယူကူမယ်.."
" ရတယ်..သမီး...အဖေနိုင်ပါတယ်
ထိုင်နေ..ထိုင်နေ.."
သိသားပဲ...ထ,လိုက်ရင်ထမီဖုံးပြီး
စောက်ပတ်မမြင်ရမှာစိုးလို့ မထ,ခိုင်းတာ
ကြည့်ပါတော်..ကြည့်..ကြည့်..ဟုစိတ်ထဲ
ကြိတ်ပြောရင်းဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။
အဖေက လမ်းလျှေ ာက်ရင်းလီးတောင်
လာတာဖြစ်မည်...ခါးကိုင်း၍လျှေ ာက်လာ
သည်။မမကိုလှမ်းကြည့်တော့ အရိပ်အခြည်မတွေ့။ကိုယ်ချေ ာင်းခဲ့သလို ကိုယ့်ကို
ပြန်ချေ ာင်းကြည့်ခံရမှာလဲစိုးရသေးသည်။
ခြေထောက်ကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး
" ဒီမှာချ အဖေ..နေရာကျဉ်းတယ်."
ဟုပြောတော့ အဖေကအိုးခွက်တွေချပြီး
မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်သည်။တကယ်တော့
သီတာ့စိတ်ထဲက..စောက်ပတ်ကိုချ လို့
ပြောတာ ဖြစ်သည်။တွေးရင်း တွေးရင်း
အလိုးခံချင်သည်။
" အင်း....ဘာလိုလိုနဲ့အဖေ့သမီးတွေလဲ..အမွေးအတောင်စုံပြီ...အသိုက်အမြုံ
ကိုစွန့်ခွာကြတော့မယ်ထင်ပါရဲ့.."
" ခ်ခ်...ဖေကလဲ..သမီးက၁၆နှစ်..
အမွေးပဲပေါက်သေးတာ..အတောင်မစုံ
သေးဘူး..ခ်ခ်..အဖေကမှတောင်တာ..
ခ်ခ်..."
" အင်း..အင်း.. သမီးအမွေးလေး
လေးတွေက လှလိုက်တာကွယ်..မဲနက်
တွန့်လိမ်နေတာပဲ...အောက်နားလေးမှာ
သွားစုနေတာလေးက အူယားစရာ.."
" အူပဲယားတာလားအဖေ...လီးနဲ့
မထိုးပစ်ချင်ဘူးလား..ခ်ခ်...မနေ့တုန်းက
ဆိုင်မှာထိုးခံရတာ အားမရလို့..."
" ထိုးချင်တာပေါ့...လိုးချင်တာပေါ့
သမီးရယ်...သမီးက အလိုးခံမှာလား.."
" ခံချင်တာကြာလှပေါ့ အဖေရယ်..
ခံချင်လွန်းလို့ အဖေ့လီးကြီးလိုက်ဆွဲတေ့
ပေးရတာ...စောက်ဖုတ်ကိုဖူးရောင်နေ
တာပဲ..."
" ဟိုဖက်တိုးလိုက်သမီး..ရေစည်အ
ကွယ်ကိုတိုး...ပက်လက်ကလေးအိပ်..
ဒူးထောင်..ပေါင်ကားထား..အဖေလိုး
ပေးမယ်.."
" အဟစ်...အင့်..အဖေ...လိုး..သမီး
ဖြဲပေးထားမယ်...စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီ
မြန်မြန်ထည့်...ရွလှပြီ.."
ကိုကျေ ာ်
၉
အပျိုပေါက်လေးဆိုပေမယ့် စောက်
ဖုတ်ကမသေးပါ။ဖင်ကြီးသလို စောက်ဖုတ်
ကလဲ ကြီးသည်။ဖောင်းမို့တက်နေပြီး အ
သားပြည့်သည်။နခမ်းလွှာတွေကထူထဲ
ပြည့်တင်းပြီး စောက်စေ့ကလေးပြူ းနေတာတွေ့ရတော့ ဘာဂျ ာမှုတ်ချင်စိတ်က
ထိန်းမရ။မီးဖိုခန်းဖက်လှမ်းကြည့်တော့
နီလာ၏အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရ။မထူးပါ
ဘူး ဟုစိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး သီတာဖြဲပေးထား
သည့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း
လျှ ာပြားကြီးဖြင့် ယက်တင်ပစ်လိုက်တော့
အူးဟူးဟူး...အဖေ..အဖေ..ဆိုပြီးဖင်ကြီး
တုန်ခါ ကော့တက်လာသည်။လက်ကလဲ
ခေါင်းနှင့်ဆံပင်တွေကို ဖိဆွဲနေပြီးမျက်နှာ
ကိုစောက်ပတ်နှင့်ဖိပွတ်သည်။စောက်စေ့
လေးကိုတပြွတ်ပြွတ် စုပ်ဆွဲတော့သီတာ
အော်ပြီး ဖင်ကိုခါရုန်းသည်။အလွတ်မပေး
ပဲ စောက်ခေါင်းထဲလျှ ာထိုးထည့်ပေးပြီး
ဆော့ပေးတော့ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်
ကြွ ကော့ကော့တက်လာသည်။စောက်စေ့
ကိုလျှ ာဖြင့်ကစားပြီး စောက်ခေါင်းထဲလက်နှစ်ချေ ာင်းပူး လိုးဆောင့်ပေးတော့..
ဆတ်ဆတ်ခါပြီး အော်သည်..။
စွပ်စွပ်..ပြွတိပြွတ် ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်..
အားဟား..အဖေရဲ့...ရှီးဟီးဟီး...ကျွတ်
ကျွတ်..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီဖေရဲ့.
အီး..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ပီးပီဖေရေ့...ပီးပီ..
ပီးပီ...ဟီးအီးအီး...အု...လီးကြီးနဲ့သာလိုး
ပစ်ပါဖေရဲ့...လီးကြီး...အ..လီးကြီး..
ကိုကျေ ာ်လဲ ဘာဂျ ာဝ,အောင်ပေး
ပြီးပြီ...အချိန်လည်း.မရ...စောက်ရည်လဲ
ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သီတာ့ပေါင်ကလေးတွေ
လက်မောင်းပေါ်မှေးထိန်း...ကျွဲကောသီး
လောက်နို့ကြီးတွေ မဆန်မပြဲဆုပ်ဆွဲပြီး
စောက်ခေါင်းထဲ လီးကိုတစ်အိအိထိုးသွင်း
ပေးလိုက်သည် ။အ ခြေအနေနဲ့အချိန်က
သိပ်မလှမှန်းသိနေလို့ သီတာကနာပေမယ့် အောင့်ခံပေးသည်။အံကြိတ်ခံသည်။။ဒီတစ်ခါတော့ အလိုးခံရရင်ကျေနပ်ပြီလို့လဲ
သဘောထားသည် ။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဖြစ်ကတတ်ဆန်း
မလိုးပါ။တစ်အိအိ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေး
သည်။နို့ကြီးတွေ စို့ပေးသည်။သီတာ အ
လွန်အူရွလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့တက်
လာမှ နဲနဲကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်လိုးပေးပါ
သည်။အချက်လေးငါးဆယ်ခန့်ပြင်းပြင်း
ဖိဆောင့်လိုးပေးတော့..သီတာအော်ဟစ်
ပြီး ကော့လန်နေသည်။စောက်ရည်တွေ
ရွှဲ နေသည်။သီတာပြီးသွားမှန်းသိ၍
ကိုကျေ ာ် ဒစ်ဖြင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်
ဆွဆွပေးပြီး လေးငါးချက် အဆုံးဆောင့်
လိုးပေးသည်။သီတာမူးမေ့အောင်ကောင်း
နေသည်။နောက်ဆုံး လီးဒစ်ကြီးတစ်ရွရွ
ဖြစ်လာသဖြင့်..ဆယ့်လေးငါးချက်ဆွလိုး
ပြီး အားကုန်တစ်ချက်..နှစ်ချက် အဆုံးထိ
ဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်မျ ားတဖြောဖြော
ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။
လေးငါးမိနစ်တော့ စိမ်နေသေးသည်။
သီတာ နဲနဲ ဖင်လှုပ်လာသဖြင့်လီးကို ချွပြီး
ချွတ်ပေးလိုက်သည်။လီးရည်..စောက်ရည်တွေ ရေပိုက်ပေါက်သလို အံထွက်လာသည်။စောက်ပတ်အခြေမှာသွေးနဲနဲစို့
နေသည်။အရေးထဲ..ဘာဂျ ာကမှုတ်လိုက်ချင်သေးသည်။မတတ်နိုင်..နောက်မှ ။
" ကောင်းလား..သမီး.."
မျ က်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်...မျက်ခုံး
လေးပင့်ပြီး..
" ဒီလောက်လိုးပြီးလဲ..သမီးပဲလား..
ဟင်....မယားမဟုတ်သေးဘူးလား ".
" အင်းပါ.....မိန်းမရယ်... ဒီလင်ကြီးလိုးပေးတာ..ကောင်းလား... လို့ ။
" ကောင်းတယ်..ယောကျ ာင်္းရယ်..
အားရတယ်...ဒီလိုအလိုးခံချင်တာကြာလှ
ပြီ...စောက်ပတ်နဲနဲနာတယ်.."
•••••
အဖေ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေသွား
ဆေးတာကြာလှချည့်လား...စောစောကလဲ ညီမလေးရေသွားချိုးတယ်...အတွေး
တွေဇဝေဇဝါဖြင့်..နီလာထရံပေါက်မှ
ချေ ာင်းကြည့်မိသည်..။ပထမ အိုးတွေ
ပန်းကန်တွေကိုပဲမြင်ရသည်။လူရိပ် လူ
ယောင်မမြင် ။မသင်္ကာလို့ ရေစည်စွန်းကို
သေသေချ ာချ ာကြည့်မှ အဖေ့ဖင်ကြီး
မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်နေတာမြင်ရ
သည်။အူး..အဲ...အား...အသံတွေကိုလဲ
သဲ့သဲ့ကြားလာရသည်။
ဟူး....အဖေနဲ့ညီမလေး လိုးနေကြ
တာပါလား...။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း..
စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဲ...သွက်
လာပြီ..သွက်လာပြီ...အား..ဆောင့်တယ်
ဟ...တစ်ချက်..နှစ်ချက်..အား..ဆောင့်
တယ်..ဆောင့်တယ်..တအားကိုဆောင့်
လိုးတာဟ...အဲ..အော်တယ်. အော်တယ်
ညီမလေး.အော်တယ်..အဲ...ကောင်းတာ
ကောင်းတာ..တဲ့..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ...သူတို့ပြီး
သွားပြီ.....အင်း...လီးရည်တွေပန်းထည့်
နေမှာပဲ....ဟူး....ဖူး......
အဲ...အဖေထလာပြီ..။ဟင်း..လီးကြီး
က အတောင်မလျေ ာ့သေးဘူး...အဲ...ညီ
မလေးက လှမ်းဆွဲတယ်...အူး..စုပ်တယ်
တော့....အားပါး...စုပ်တယ်...အားရပါးရ
ပဲ...အဲ....အဖေကဆောင့်ထိုးတယ်..
ဆောင့်တယ်..အဲ...ဆောင့်တယ်...ဟူး..
ဒီလောက်တောင်ဖြစ်လှတာဆိုပြီး
အနီးမှာရှိနေသည့် စလောင်းဖုံးကြီးကို
ကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်မိသည်။
" ဂွမ်းးးးး"
နောက်တစ်ချပ်...
" ဂွမ်းးးးးး"
ဒါတောင် စိတ်က မငြိမ်း...သွေးသား
တွေကဆူပွက်နေဆဲ....စလောင်းဖုံးလဲ
ကုန်ပြီ....။
ကိုကျေ ာ်
၁၀
ကိုကျေ ာ်နောက်ဖေးပေါက်က ကုပ်
ချေ ာင်းချေ ာင်းဝင်လာသည်။နောက်မှာ
တော့ သီတာကအိုးတွေခွက်တွေကိုင်ပြီး
လိုက်လာသည်။မျက်နှာတွေက အပိုးမသေ..။နီလာ..မျက်စောင်းထိုးပြီးမေးသည်
" ဘယ်ကတည်းက လိုးနေကြတာလဲ
ဘယ်နှစ်ချီရှိပြီလဲ.."
" ခုမှ..လိုးတာပါသမီးရယ်...အဖေ
တစ်ခါထဲ လိုးတာပါ..."
" ဟုတ်တယ်မမရဲ့...ညီမလေးခံချင်
နေတာတော့ကြာပြီ...ကိုယ့်အဖေသူမျ ား
လုသွားမှာစိုးလို့.."
" ဟဲ့...သူမ် ားလုစရာလားဟဲ့..ငါခံ
နေတာပဲ.."
" အင်း...ထင်တော့ထင်သားပဲ..မမ
ဖင်နဲနဲလျှေ ာနေသလား လို့...ဒါကြောင့်
ကိုး..."
" သီတာ...နင်ရယ်စရာမလုပ်နဲ့...
အဖေ့ကိုငါပိုင်သလို နင်လဲပိုင်တာတော့
အမှန်ပဲ.ငါအပြစ်မပြောဘူး.ဟိုယောကျ ာင်္း
ပဲပြောချ င်တာ..လီးကတောင်လဲတောင်
နိုင်လွန်းတယ်..မနက်ကပဲနင်စျေးသွားတုံး
ငါ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး သေအောင်လိုးထားပြီးပြီ.....ခုဘာမှမကြာသေးဘူး..နင့်ကိုထပ်လိုးတယ်ဆိုတော့...စဉ်းစားကြည့်ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာ..သူ့လီးရည်တောင်မခြောက်သေးဘူး..."
" မနေ့ညကလဲ..မမနဲ့အဖေ လိုးနေ
ကြတာမဟုတ်လား..မမ မနက်အစောမှ
ထပြန်လာတာ..သီတာသိတယ် ..သီတာ
မသင်္ကာနေတာကြာပြီ..."
" ဟုတ်တယ်...မနေ့ညကမှ စလိုးတာ အခုနင့်ကိုထပ်လိုးတာ..ကဲ အဝတ်လဲ..ထမင်းစားမယ်..ဆိုင်ထွက်ရမယ်."
" ခ်ခ်..စပ နာတာ မမရယ်..ပြဲသွား
တယ်တော့..လီးကအတုတ်ကြီး..ခ်ခ် "
" ဒါပဲနော်..ယောကျ ာင်္း...ဟိုခြံဝင်စား
ဒီခြံဝင်စား ဆိုရင်တော့..တွေ့ရာလူနဲ့ကုန်း
ပစ်မှာ..ဒီမယားနှစ်ယောက်ကိုနိုင်အောင်
လိုး..ဒါပဲ....မလုပ်ဖူးမထင်နဲ့.."
" လာ...အခု လိုးမယ်..."
" တကယ်လား..."
နီလာ မျက်နှာဝင်းလက်သွားသည်မှာ
သိသာလှသည်။
" သီတာရေ.မမတို့ထမင်းမစားတော့
ဘူး...ဆိုင်ထွက်ဖို့သာပြင်ထားတော့..."
ဟုပြောပြီး..ကိုကျေ ာ့်လက်ကိုဆွဲ၍
အခန်းထဲဝင်သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့..ဖူးပြည့်ကား
တစ် နေသည့် ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့ကြီး
နှစ်လုံးကို အငမ်းမရစို့သည်။ကိုကျေ ာ့်လက်တစ်ဆုပ် မကာမိအောင်ကြီးသည်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကော့ထောင်ထ,နေ
သဖြင့် စုပ်ယူချေမွပေး၍မဝနိုင်..။နီလာက
စိတ်မြန်သည်။ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်
ချပြီး ဖင်ကုန်းပေးသည်..။
" အင့်..မနက်က မဝ,ဘူး..၊ထပ်လိုး
မသန်းမြထက်ကောင်းအောင်လိုးပေး..
မလိုးနိုင်ရင်...တခြားလူနဲ့ကုန်းမှာ..."
ကိုကျေ ာ်...နီလာ့ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်
ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ငုံစုပ်
ပစ်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးဝပ်ပြီး ခါးကုန်းလာ
သည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိချပြီး ဖင်
ထောင်လာတော့ ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို
လျှ ာဖြင့် လေးငါးချက်ယက်ပြီးစုပ်လိုက်
သည်။နီလာဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပေး
ပြီး..တစ်အိအိညည်းနေသည်။ကိုကျေ ာ့်
လက်နှစ်ချေ ာင်းကလည်းနီလာ့စောက်
ပတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဆောင့်
ဆောင့်ထိုးပေးနေသဖြင့် စောက်ရည်တွေ
စို အိနေသည်။ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို..လျှ ာ
ဖြင့်ယက်နေရာမှ အားစိုက်ပြီးတစ်ချ က် အကြာကြီးစုပ်ဆွဲထားလိုက်ရာ..နီလာ
အော်၍မဆုံးနိုင်တော့..။နီလာ့အော်သံ
တွေ နားသွားမှ...သူ့ပေါင်ကိုချဲပြီးဒူးထောက် ကာလီးကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝမှာ
ဒစ်ဖြင့်ထိုးဆွပေးသည်။
နီလာ့ခမျှ ာ..စိတ်သာရှိသော်လည်း
လီးအတွေ့အကြုံမရှိပါ။အသက်ကလည်း.
၁၇နှစ်ကျေ ာ်ရုံ အပျိုဖျန်းမျှသာ။ကိုကျေ ာ်၏
ပြုစုယုယမှု ဒဏ်ကိုမူးမုမိုက်မိုက် ခံစားရ
သည်။ခဏခဏလည်း စောက်ရည်ထွက်
နေသည်။ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်အောင်
ကောင်းသည်။အလိုးခံချ င်လှပြီ..ဆောင့်ခံ
ချင်လှပြီ...
" လိုးပါတော့ ယောကျ ာင်္းရယ်...လီး
ကြီးထိုးထဲ့လိုက်ပါတော့...အီး...."
မချင့် မရဲ အော်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်
ပြန်တွန်းတွန်းနေမှ ကိုကျေ ာ်က လီးကို
တအိအိ ထိုးသွင်းသည်။ဒစ်ဖူးကြီးက..
စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ ထိုး
ဖောက် ပွတ်တိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးလေးဝင်
နေ၍ လီးမဆုံးမချင်း နီလာရင်တလှပ်လှပ်
ခံစားနေရသည်။စောက်ပတ်ထဲက လေ
တွေ တဖူးဖူးအသံပေး ပြန်ထွက်နေပြီး.
လီးကြီးကတအိအိဝင်သည်။လီးအဆုံးထိ
ဝင်သွားပြီး နီလာ့ဖင်တုံကြီးမျ ားနှင့် ကို
ကျေ ာ့် ဆီးခုံကပ်ထားတော့မှ နီလာကလီး
ကိုတစစ်စစ်ညှစ်ဆွဲယူသည်။ပွစိပွစိ ဆွဲ
ညှစ်သည်။ညှစ်လေလေ..စောက်ရည်ယို
ထွက်လေလေ...လီးတန်ရော လီးဥ ပါ
စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေသည်၊
ကိုကျေ ာ် လီးကိုတစ်ဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ် ထုတ်ထုတ်ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးနေ
တော့ နီလာဖင်ကြီးပြန်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်
ပေးသည်။ကိုကျေ ာ်မဆောင့်ပဲ ရပ်ထား
တော့ နီလာကနောက်ပြန်သွက်သွက်တွန်းဆောင့်သည်။လီးကျွတ်မထွက်အောင်
လည်း ထိမ်းနိုင်သွားသည်။ဒီတော့မှ ကို
ကျေ ာ် သွက်သွက်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပြီး
နို့တွေကုန်းဆွဲသည်။အားရပါးရ ဆွဲဆွဲပြီး
ဆောင့်တော့ အသံတွေဆူညံနေသည်၊
" ဘွတ်..ဘွတ်..ဘူ..ဖူး..ဗြစ်..ဘွတ်
အား...ဘွတ်..ဘူ..အင့်..ဖူး..ဗလစ်...ဘူ
အောင့်ထာ...ယောကျ ာင်္း..ဘွတ်..ဘွတ်..
ဘွတ်..ဗြစ်...ဘူး...ဖူး...ဖွတ်...ဗလပ်...
အား...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်..ဘွတ်..ပွတ်.
ဘူး...ဖူး...ဟား...ကောင်းတယ်...ဘွတ်
ကောင်းတယ်...ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ...
လီးတန်ကြီးဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း..
စောက်ရည်တွေဖြင့်စိုရွှဲ ပြောင်လက်နေ
ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားမျ ားငြိပါလာ
သည်ကိုမြင်တွေ့နေရသဖြင့်လိုး၍အရသာ
တွေ့လှသည်၊ကိုယ့်သမီး အပျိုစစ်စစ်လေး
ကိုလိုးနေရသည်ကလဲ..ကျေနပ်စရာဖြစ်
ပြီး လီးမချွတ်ချ င်တော့..။နီလာကလည်း
စောက်ပတ်ထဲက လီးကိုအချွတ်မခံ။အနားမပေး...ကိုယ်နားလျင် သူဆောင့်သည်။
အပိုင်း11
နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပြီးတော့
ကိုကျေ ာ်မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီးလိုးပေးသည်။နီလာကတော့ ကုန်းလိုက်ဝပ်လိုက်
ဖင်ကော့လိုက်..။
ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..ဖူး..ဘွတ်.ဘူ
ဖူး..ဗလပ်...ဘွတ်..ပတ်..ဖူး..ဆောင့်..
အသေဆောင့်...ဘွတ်..
ချွေးတွေလဲသီးပြီ။ဒူးတွေလဲပွန်းနေပြီ
နို့ကြီးလဲ ရွဲနေပြီ။စောက်ပတ်ကြီးလဲပြဲအာ
နေပြီ။လိုးလို့မဝနိုင်။
နို့တွေကိုလက်ကလွတ်။နီလာ့ဖင်ဆုံ
ုကြီးကို မတ်တပ် ကားယားခွ...ဒူးကိုကွေး
ပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲထိုးထည့်တော့
ဖူး..ကနဲဝင်သွားသည်။လေးငါးချက် အဝင်
အထွက် လမ်းကြောင်းစမ်းပြီး လီးတစ်
ချေ ာင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ
ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ခါးလေးကုန်းပြီး
ခံသည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိကိုင်ပြီး
ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ အသံကုန်အော်
သည်။
အား...ဘွတ်..ဘွတ်..ဘတ်..ဖူး..
အသေလိုးတာလားအဖေရဲ့..အမလေး
ဘွတ်..ဖူး..ဗလစ်တစ်တစ်တစ်..အူး..ဖူး..
ဘွတ်..ဘွက်..ဖူး..အောင့်တယ်လေ...ဘူ
ဘွတ်...ထိတယ်အဖေရဲ့...ဘွတ်..ဘွတ်.
ဘူး..ဘလပ်တပ်တပ်..ဖူး..ဘူ..ဘွတ်..
လူသတ်ထာ..ဘွတ်..လူသတ်ထာ..ဘူ..
ဖူး..ဘလွတ်..ဘွတ်..
အော်သာအော်သည်...ဖင်ကတော့
ကုန်းပြီးပြန်ဆောင့်သည်။ပါးစပ်ကလည်း
အီး..အီး..နှင့်အံကြိတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေး
နေသည်။စောက်ရည်တွေလည်းဗွက်ထ,
နေသည်။တစ်နာရီကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပစ်
တော့..နီလာဝပ်ဆင်းသွားပြီး ပြန်မထ,
နိုင်ပဲ မျက်စေ့မှိတ်..အံကြိတ်ခံနေသည်။
ဖင်လည်းမမြှောက်ပေးနိုင်..တွန်းလည်း
မတွန်းနိုင်တော့..။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ့ကိုပက်လက်လှန်
ပေးပြီး လှေကြီးထိုးလေး..ပြန်လိုးပေးမှ
မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေး
သည်။နို့ကြီးတွေကို စို့ပေး ချေပေး ဆုပ်
နယ်ပေးမှ ညှစ်အားလေးပြန်ထွက်လာ
ပြီး လိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဒေါ့ဂီသာ
ဆက်ဆွဲလျင် အပျိုလေးခံနိုင်ဖို့မမြင်။
" ကောင်းလား..သမီး.."
" ကောင်းတယ်ဖေ...အပြီးလိုးတော့
နော်...ညမှတစ်ညလုံးဆက်လိုး..စျေးထွက်ရဦးမှာမို့..နော်..ဖေ..နော်..."
နှစ်ယောက်သဘောတူ...အပြီးလိုး
ကြမယ်..ဆိုပြီး သူကလဲကော့..ကိုကျေ ာ်
ကလည်း ဒစ်နဲ့ဆွဆွ ပေးပြီး...ဆယ့်လေး
ငါးချက် လီးတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းကာ လီး
ရည် မျ ားပန်းထုတ်ပေးပြီး.. တရှိုက်မက်
မက် နမ်းရင်းဖက်ထားမိကြလေသည်။
" ဖေ...ည.ညီမလေးနဲ့လိုးမှာလား
သမီးနဲ့လိုးမှာလား.."
" သီတာက စောက်ပတ်ပြဲသွားတယ်
သမီးရဲ့...ဆက်လိုးရင် ရောင်ကိုင်းလာ
မှာစိုးရတယ်.."
" ခ်ခ်..သမီးက အားနာပါးနာ..အလိုးခံရတော့မှာပေါ့နော်...ခ်ခ်.."
" အစ်မဆိုတော့ နဲနဲအနစ်နာခံပေး
ပါသမီးရယ်...အဖေလျှေ ာ့လိုးပေးပါမယ်."
" အမလေး...လျှေ ာ့တော့မလျှေ ာ့လိုးလိုက်ပါနဲ့ အဖေ..တင်းတင်းကြီးသာ
လိုးပစ်လိုက်..စောက်ပတ်ပြဲအောင်သာ
လိုးပစ်လိုက်ပါ အဖေရယ်...ခ်ခ်.."
ညနေဆိုင်ထွက်တော့လဲ ကိုကျေ ာ် အိမ်မပြန်ရဲပါ။သူ့သမီးတွေအထင်လွဲပြီး
ကြုံရာလူကို ကုန်းပေးလိုက်မှာစိုးရိမ်နေ
သည်။သီတာကလဲ အိမ်ပြန်မလွှတ်ပါ။
ဖင်ယားနေပါသည်။
လူလစ်တိုင်း လူလစ်တိုင်းဖင်ကြီးပစ်
ပစ်ပေးပြီးပွတ်ခိုင်းသည်။ကိုကျေ ာ်ကဘေး
ဘီကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း လစ်ရင်ပွတ်ပေးညှောင့်ပေးရသည်။လစ်လျင်လစ်..မ
လစ်လျင်လည်း သားအဖမို့ တော်ရုံကိုင်မိ
ထိမိ ပွတ်မိတာ မစိုးရိမ်ရပါ။မျက်နှာ ကို
တော့ ခပ်တည်တည်ထားရသည်။ဘာပဲ
ဖြစ်ဖြစ်...အတူထိုင်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေး
တာတော့ အနည်းဆုံးလုပ်ပေးသည်။စား
ပွဲနားကပ်ထိုင်ရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးသည်။
ကိုကျေ ာ်က စောက်ပတ်နှိုက်ပေးချင်
ပေမယ့်...နာနေသည်..မနှိုက်နဲ့ဦး ဆို၍
မနှိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။သူစိတ်လာသည်ထက်ပို
လာနေလျင် ရှင်းရခက်မှာစိုး၍ဖြစ်သည်။
သီတာကလည်း လိမ်မာပါသည်။အဖေ့
ကို ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ရတယ်..ဆိုပဲ..။
ည...ပြန်လာတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲ
ပါ။အဝတ်လည်း မလဲတော့ပါ။နီလာက
သူတို့အခန်းထဲမသွားတော့ပဲကိုကျေ ာ့်
အခန်းထဲ တန်းလိုက်လာသည်။အခန်းထဲ
ရောက်တော့လဲ အဝတ်မချွတ်အား...အ
ငမ်းမရနမ်းသည်။စူးစူးနစ်နစ်နမ်းသည်။
နမ်းလို့အားရမှအဝတ်တွေချွတ်သည်။
" ယောကျ ာင်္း...ဆိုင်မှာ ဖင်လိုးနေ
တာတွေ့တယ်နော်...အူတူတူမထင်နဲ့ "
" သမီးကလဲလေ... ညီမလေးက
ဖင်ယားနေတာကို...အဖေကဒီတိုင်းကြည့်
နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရယ်..စိတ်ပြေ
အောင်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့.."
" ဟုတ်ပါပြီ...ဟုတ်ပါပြီ...ဒါပေမယ့်
လူမိမယ်...ကြည့်လဲလုပ်..."
" အင်းပါ....အဖေလဲ လစ်မှလုပ်ပေး
တာပါ.."
" ရော့...အခု လုပ်....အိုး..အဝတ်လဲ
မချွတ်သေးဘူး...ဒီကိုလာ..."
အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးနေရင်း..လီး
ကိုင်ကြည့်ပြီး...
" အအု...မာတောင်နေတာပဲ..အမြဲ
တောင်နေတာပဲလား...မိန်းမဖြင့် ပျေ ာ့နေ
တာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး.."
" ပျေ ာ့နေစေချင်လို့လားမိန်းမရယ်.."
" ဟင့်အင်း...မာလေကြိုက်လေ..
တောင်လေ ကြိုက်လေပဲ..ခ်ခ်..ဒါကြီး..
မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ညလုံးထည့်...
လိုး...ခ်ခ်..ခ်ခ်....လိုး..."
ကိုကျေ ာ်
၁၂
နီလာနှင့်သီတာတို့ညီအစ်မက သူတို့
အဖေကိုအလှည့်ကျ ဝိုင်းဖြုတ် ကြ သည်။ လူနားချင်နားပါစေ...လီးမနားစေရ၊အထူး
သဖြင့်နီလာကဦးစားပေးဖြုတ်သည်။အစ်မ
ဆိုတော့ သီတာကလည်း မငြိုငြင်ပါ။နေ့စဉ် ထမင်းစားပြီး..တစ် ကိုတော့နီလာ
အပိုင်ယူထားသည်။သီတာကဆိုင်မှာကိုင်
လေ့ရှိသည် မှာညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့၏
နားလည်မှုတစ်ရပ်ဖြစ်နေသည်။
ဒီလောက်အလိုးခံနေမှတော့ နီလာ
ဗိုက်ကြီးတာ မဆန်းပါ။၂နှစ်ကျေ ာ်ကျေ ာ်
သားအဖ ပြောင်ပြောင်လိုးနေတော့ ပေါ့
သွားတာလည်းပါသည်။နီလာဗိုက်ကြီးပြီ
ဆိုတော့ ကိုကျေ ာ်တစ်နေရာရာပြောင်းဖို့
စဉ်းစားရသည်။ဗိုက်ကလည်း ၂လရှိပြီ ။
မြန်မြန်ပြောင်းနိုင်မှ ဖြစ်မည်။သီတာလည်း
အကြံမပေးတတ်။
ဉာဏ်ကြီးရှင် နီလာက ရုတ်တရက်
လင်နောက်လိုက်ပြေးပစ်လိုက်တော့ ရယ်
ရခက်..ငိုရခက် ဖြစ်ရပြန်သည်။လိုက်ပြေး
တဲ့ကောင်လေးက သူနဲ့အသက်ရွယ်တူပါ။
၁၉နှစ်ကျေ ာ်ရုံရှိသေးသည်။မိဖတွေက သ
ဘောမတူချင်ပေမယ့် ခွဲမရတော့။ကောင်
လေး စွဲသွားပြီ..။
အဲ...ပြဿ နာက အခုမှ တကယ် စ,
ပြီ။ခမည်းခမက်က...ဦးဉာဏ်မြင့်-ဒေါ်ဝေ
တဲ့..။ဦးဉာဏ်မြင့်က ၆၀ကျေ ာ်.ဒေါ်ဝေ က ၄၀စွန်းစွန်း..။ဒေါ်ဝေက အတော်လေး
တောင့်သည်။ဒါနဲ့မျှ ားပြီး မုဆိုးဖို သူဌေး
ဦးဉာဏ်မြင့်ကို ရအောင်ဖမ်းခဲ့ခြင်းဖြစ်
သည်။အပျိုဘဝတုန်းက နှင်းဆီခိုင်။ဒါပေ
မယ့် အသက်၂၀မှာအိမ်ထောင်ကျခဲ့တော့
ဝ,အောင်မလှုပ်ရှားခဲ့ရ။အားမလို အားမရ
ဖြစ်မိပြီး..အခွင့်အရေးရှာနေသူဖြစ်သည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်ကတော့..ဘာသာရေးဖက်
လိုက်သွားပြီ။ဘုရားဒကာ..ကျေ ာင်းဒကာ
နေ့စဉ် ဓမ္မာရုံ။တစ်ခါတစ်လေ ဝါတွင်းဆို
ဓမ္မာရုံမှာညအိပ်ထာမျ ားသည်။
ကိုကျေ ာ်နှင့် ဒေါ်ဝေ တို့ပထမတော့
မတည့်ပါ။မုန့်ဟင်းခါးသည်ကိုသူဌေးကတော်က နှိမ်ချင်သည်။နီလာ့မျက်နှာကြောင့်
သည်းခံခဲ့ရသည်။သုံးလေးငါးလကြာတေါ့
ဒေါ်ဝေအချိုးတွေပြောင်းလာသည်။ကိုကြီး
ကျေ ာ်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်လာသည်။တကယ်တော့ ကိုကျေ ာ်က သူ့ထက်၃နှစ်ခန့်
ငယ်လိမ့်မည်။အလုပ်နှင့်လက် မပြတ်သူ
မို့ ၃၇နှစ်..၃၈နှစ်..သန်စွမ်းကျန်းမာသည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်နှင့်တော့ ဆီနဲ့ရေ..။ခမည်း
ခမက်လည်းဖြစ်နေတော့ အဝင်အထွက်
စိပ်လာသည်။သီတာစျေးသွားချိန်မျ ားတွင်
အိမ်ကိုရောက် ရောက်လာတတ်သည်။
ရောက်လာပြန်လျင်လည်း တစ်နေကုန်..။
သီတာနှင့်ထမင်းစားပြီး..တစ်....ကလေး
တောင်လွတ်သွားလေ့ရှိသည်။
သီတာအိမ်မှာမရှိသည့်အချိန် သူ့အိုး
ကားကားကြီး မကြည့်..ကြည့်အောင်ပြ
ပြီးခြံထဲလိုက်ပြခိုင်းသည်။ပန်းခူးသလိုလို
ဆူးစူးသလိုလို..တုတ်ထိုးမိသလိုလို..လိုလိုတွေနှင့်ကိုကျေ ာ့်လက်မောင်းဆွဲဆွဲပြီး
သူ့နို့ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေနှင့်ဖိကပ်ထား
လေ့ရှိသည်။သူ့မျက်လုံးက ကိုကျေ ာ့် ဖုဖု
ဖောင်းဖောင်းကြီးထံမှ မခွာနိုင်။ကိုကျေ ာ်
သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ တမင်ဖိကပ်နေမှန်းမသိ
သလိုဖြင့် ဖိဖိပေးသည်။အိအိ သွားတော့
ဒေါ်ဝေက ငုံ့ပြီးပြုံးရင်း..လက်ကနာသလို
ခါးကနာသလိုနဲ့..အ..အ..ဆိုပြီး နို့ကြီးကို
ဆတ်ကနဲ..ဆတ်ကနဲ ပြန်ပြန် ကော့ပေးသည်..လက်မောင်းကြီးကွာသွားရင်ပဲ..
မြွေကိုက်တော့မလို ဆွဲကပ်ထားသည်။
ဖိပြီးကပ်လေလေ..ဖုဖောင်းလာလေလေမို့. တစ်ခါတစ်လေ..ခေါင်းကဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လာတာကို ဒေါ်ဝေကြည့်မဝနိုင်..။
ဒေါ်ဝေက... တကယ်လည်း လတ်ဆတ်ထာတော့အမှန်..။အပျိုလေးမဟုတ်ပေမယ့်...ကလေးမွေးထားတာလဲနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်လောက်ကြ ာခဲ့ပြီ...တစ်လက်ကိုင်ကလည်း မပေးနိုင်တာလေးငါးခြောက်နှစ်ကြာပြီ..ဆိုတော့ပစ္စည်းက အော်ရီဂျင်နယ်လိုဖြစ်နေသည်။ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်..။အဲ...ဆတ်ဆတ်ထိ ခံချ င်သည်..ဆိုပါတော့..။
ကိုကျေ ာ်ဆိုတဲ့ ခမည်းခမက်ကိုလေ့လာကြည့်တော့..ဖောင်းဖုနေတာမြင်ရရုံနဲ့ အကြီးကြီးမှန်းခန့်မှန်းသိနေပြီ။ဘုရားဒကါထက်နှစ်ဆလောက်တောင်မျ ားကြီးနေ
မလားမသိ။ကြက်သီးလေးမျ ားထ,သွားမိသည်။သူလဲ.မိန်းမဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ဆိုတော့ငတ်နေပေမယ်။အရပ်ထဲမှာ မကောင်းသတင်းလည်း မကြားရ။လူအေး...။ခ်ခ်....စားရချည်သေး...။အခြေအနေပေးရင်..ရေရှည်စားရဖို့...ရေရှည်ကျွေးနိုင်ဖို့ ဖန်ရမည်။ဘုရားဒကာ ကလည်း ဒါနဲ့ပတ်
သက်လို့ နာမည်ပျ က်မဖြစ်ရင်ပြီးရော..
အိမ်ထောင်ရေးမပျက်ရင်ပြီးရော.....နား
လည်ပေးတယ်...ဟုပြောထားခဲ့တာကြာ
ပြီ..။ဒါပေမယ့်...ဘယ်ကစ,ရမလဲ...။
သီတာကလည်း..ဂျ င်..။ဒီမိန်းမကြီး
ငါ့ယောကျ ာင်္းကိုဝါးတော့မယ်...ဆိုတာကို
ကြိုတွက်သည်။ဒါပေမယ့်...မတတ်နိုင် ။
အဖေ့ကိုသနားသည်။နီလာနှင့် ကလေး
ကိစ္စ အဖေရင်ကွဲမတတ်ခံခဲ့ရသည်ကိုသိ
ခဲ့..မြင်ခဲ့ရတော့...စိတ်ပြေလက်ပျေ ာက်
ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး
မသိဟန်ဆောင်ပေးသည်။ဖန်ပေးသင့်
ရင်လဲ ဖန်ပေးလိုက်ပါမယ်..လေ....။
သူ့အနေဖြင့်တော့ အဖေရင်ကွဲမည့်
ကိစ္စဆို...အတွေး..အပြော တွေက အစ
ရှောင်ကြဉ်ပါတော့မည်။နီလာတစ်ယောက်နှင့် ဖူလုံသွားပါပြီ..။အဖေ့ကို ငါ့ထက်
ပိုချ စ်တတ်တဲ့သူ မရှိဘူး...ဟုမျက်ရည်
တွေကြားက ပြုံးရင်းပြောနေမိသည်။
ကိုကျေ ာ်
၁၃
ကိုကျေ ာ့်အိမ်ကပြန်လာတော့..မဝေ
စိတ်မငြိမ်..။ကိုကျေ ာ်အိမ်မှာ သီတာစျေး
သွားနေတုန်း အကြံအဖန်သွားလုပ်သေး
သည်။ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ
ဆေးကြောနေတော့ မဝေလိုက်သွားသည်။ကိုကျေ ာ်ကမသိ။အနီးကပ် ရပ်ကြည့်နေ
တာတောင် မသိ။အိုးတွေထိုင်တိုက်နေ
တုံး နောက်ကလက်နဲ့လှမ်းတို့လိုက်မှ
လှည့်ကြည့်သည်။
မဝေက လည်ဟိုက်အင်္ကျီ လည်ပင်း
ပေါက်ကျယ်ကျယ်ကိုတမင်ရွေးဝတ်သွား
တာမို့..ကုန်းနေတဲ့မဝေနို့ကြီးတွေက ထိုင်
နေတဲ့ကိုကျေ ာ့်မျက်စေ့နဲ့တည့်တည့် ဖြစ်
နေသည်။ရင်ကြားမြောင်းက စေ့နေတာမို့
ကိုကျေ ာ်မျက်စေ့ကိုချက်ချင်းမခွာနိုင်.။စိတ်
လွတ်လက်လွတ် ဆုပ်ကိုင်ချေမွပစ်ချင်လာ
သည်။
" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့...မမြင်ဖူး
လို့လား..."
" အား...အိမ်ပေါ်ထိုင်လေ..မဝေ..၊
ပြီးတော့မှာပါ..."
" ပြောလေ...မမြင်ဖူးလို့လား...လို့..
ခ်ခ်..."
" အဟဲ...မဝေကို မမြင်တာကြာသွား
လား လို့ပါ...မလာတာသုံးလေးရက်တော့
ရှိပေါ့.."
" ဒါဆို....မြင်ဖူးတယ်ဆိုတဲ့ သဘော
လား..."
" အာ..."
" မအာနဲ့....ဒါကိုပြောတာ..ဒါ...ဒါကို
မြင်ဖူးလား...လို့.."
မဝေက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မ,ပြီး မျက်စ,ချီရင်း
ပြောင်မေးသည်။လက်ဖဝါးဖြင့်ပင့်မ,လိုက်
တော့ ရင်ကြားမြောင်းပူးကပ်သွားပြီးနို့အုံ
ကြီး လုံးတက်လာသည်။ကိုကျေ ာ်တံတွေး
မျိုချရင်းကျီးကန်းတောင်းမှောက်လိုက်ကြည့် မိသည်။ဘယ်သူမှမရှိ။သီတာပြန်မ
ရောက်သေး။
" လှလိုက်တာ မဝေရယ်...ဒီလောက်
လှတာ..မမြင်ဖူးဘူး..ဖူး..ကား..အိ..စက်
နေတာပဲ...ဓာတ်ပုံတောင်ရိုက်ယူထား
ချင်တယ်..."
" ခ်ခ်...ဖုန်းပေး...ဝေရိုက်ထားပေး
မယ်...ဆေးကြောပြီးရင် အမြန်လာခဲ့.."
ကိုကျေ ာ် တယ်လီဖုန်းထုတ်ပေးတော့ မဝေလက်လှမ်းယူပြီးပြန်လှည့်သွား
သည်။ကိုကျေ ာ့်မျက်စေ့တွေ မခွာနိုင်..။
" ဟွန်း...ထင်သားပဲ...ဖင်လိုက်ကြည့်နေမယ်လို့..ခ်ခ်...နှာဘူး..."
" ပြုံးပြုံးလေး ရိုက်နော်..."
" မျက်နှာပါ ပေါ်အောင် ရိုက်ပေးရ
မှာလား..."
" အင်း...အားလုံး...အာလုံး.."
" အိုး....ဒါရောလား...လွန်တာပေါ့.."
ဟုမေးရင်း..မဝေ စောက်ဖုတ်ကိုပုတ်
ပြနေသည်၊အိမ်ဖက်မသွားနိုင်..။
" ခ်ခ်...ဒါက ဒီမျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ မ
မြင်ရဘူး..ကိုကျေ ာ်ရဲ့....သီးခြားမျက်လုံး
နဲ့ကြည့်မှမြင်ရတာ..ခ်ခ်...ကြည့်မလား.."
" ဘယ် မျက်လုံး..."
" လီးမျက်လုံး..လီးမျက်လုံး....ရှင့်ရဲ့
လီးတန်ကြီးထိပ်က လီးမျက်လုံး..သိပြီ
လား..ခ်ခ်...အဲဒီ လီးမျက်လုံးနဲ့ အထဲဝင်
ကြည့်မှ မြင်ရတာ...ခ်ခ်.."
" ဒီမ်က္လုံးလား..."
ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးတန်ကြီးကိုင်ပြလိုက်
တော့..မဝေမျက်တောင်မခတ်နိုင်..။ခဏ
ကြ ာမှ နှုတ်ခမ်းကိုလျှ ာဖြင့်သပ်ရင်း..
" အူး..ဟူး..ဟူး....စူပါပဲ...စူပါပဲ...
ပြူ းကားနေတာပဲ...ခ်ခ်...ဒီကလဲ တံခါး
စေ့ထားတာနော...တွန်းသာဖွင့်ကြည့်..
နခမ်းစေ့ထားတာ..ခ်ခ်..."
အိုးတွေခွက်တွေ အမြန်ဆေးပြီး
အိမ်ထဲအမြန်ဝင်ရသည်။သီတာရောက်
လာလျင်..မလွယ်..။အိမ်ထဲရောက်တော့
မဝေကို ဘရာဇီယာ ပြန်ဝတ်နေဆဲတွေ့
ရသည်။နို့အုံကြီးမှာ..သင်္ဘောသီးကြီးဆွဲ
ထားသလို..။အသားဖြူတော့ ဝင်းမွတ်နေ
သည်။ဘရာဇီယာကို လက်နှင့်ဆွဲထား
ပြီးနို့ကြီးတစ်လုံးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်
ချေမွပေးတော့ ဇွတ်အတင်း ရမက်နိုးကြွ
စွာနမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။မဝေ၏လျှ ာက
တိုးဝှေ့ဝင်ရောက် အစာရှာနေသည်မို့
ကိုကျေ ာ်လျှ ာလေးမဝံ့မရဲပြန်ထုတ်ပေး
တော့ အသည်းအသန်စုပ်ဆွဲခံရသည်။
နို့သီးခေါင်းတွေလည်း တင်းမာထိုးထောင်
နေပြီ...။အဲ....အဝေးမှ သီတာကဆိုင်ကယ် ကိုဟွန်းသံရှည်ပေးပြီး နင်းလာသံ
ကြားရသည်..။
" အိမ် လိုက်ခဲ့..."
" အာ...မရဘူးလေ...ချက်ရ..ပြုတ်ရ
မယ်...စျေးထွက်ရမယ်လေ..."
" ငတ်..."
နေ့လည်..မဝေပြန်သွားတော့သီတာ့
ကို အခြေအနေ အကုန်ပြောပြလိုက် ပါ
သည်။သီတာက ဘာမှမဝေဖန်ပါ။စဉ်းစား
နေသည်။
" သူ့အိမ်တော့ မသွားနဲ့ အဖေ..ဘာ
ပဲပြောပြော...မမနီလာရှိတယ်..၊မွေးလဲ
မွေးခါနီးနေပြီ....ရှောင်လို့မရရင် ဒီအိမ်
မှာပဲ လက်ခံ...သမီးခြံထဲမှာစောင့်ပေး
မယ်..."
" သမီးရယ်....အဖေသတ္တိမရှိဘူး.."
" အဖေ....သမီးတို့က..သားအဖချစ်
လင်မယားချစ် ပေါင်းထားတာ...အချစ်ထု
ထည်ကြီးတယ်..ခိုင်မြဲတယ်...ယုံကြည်မှု
ကြီးတယ်....၊မဝေကို အဖေမချစ်ပါဘူး..
သမီးသိပါတယ်...နှစ်ဖက်သဘောတူခဏ
စိတ်ဖြေတဲ့သဘောပါ...မဝေကလဲအဖေ့
ကိုချစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး....သမီး အဖေ့ကို
စိတ်ချတယ်...ချစ်တယ်..အဖေ..၊မဝေ ကို
လိုးပြီးရင် သမီးနဲ့လိုးမယ်...ဒါပဲ.."
ညနေတော့ ကိုကျေ ာ့်အရိပ်အခြည်
သိချင်လို့ မသွားစဖူး ညစျေးတန်းသွားပြီး
မုန့်ဟင်းခါးထိုင်စားသည်။ဘုရားဒကာ က
မုန့်ဟင်းခါးအလွန်ကြိုက်သည်လေ..။စား
လို့လဲ ကောင်းပါသည်။စျေးသည်သားအဖ
ကလည်းဖော်ရွေ ပျူ ငှ ာပါသည်။လိုလေ
သေးမရှိမို့..ဘုရားဒကာကြီး ပါးစပ်ကမချ
ချီးမွမ်းသည်။ခ်ခ်.....မုန့်ဟင်းခါးသည်ကို
ယူထားပေး ရမလား..လို့မေးတော့...လုပ်လိုက်..လုပ်လိုက်.. တဲ့။ပြီးမှ ခမည်းခမက်
ဖြစ်နေတာသိတော့...ရယ်မောမဆုံးနိုင်။
အင်း....အဆင်တော့ပြေပြီ......။အောင့်ထားခဲ့ရသမျှ...အတိုးချပြီး..ရေကုန်ရေခမ်း
ခံပစ်လိုက်မည်....ဒီအိုးကြီး နိုင်အောင်ဖြို
ပေတော့ မောင်ကျေ ာ်ရေ့....။
ကိုကျေ ာ်
၁၄
မဝေခြံထဲ ဝင်လာတာကိုကြည့်ပြီး တံခါးကိုသေချ ာပိတ်ပြီးသော့ခတ်ထားလိုက်သည်။သီတာကသော့တစ်ချေ ာင်းယူသွား
ပြီးဖြစ်သည်။ရှေ့ကသွားနေသည့်မဝေ၏
ဖင်ကြီးမျ ားမှာ ထယ်ဝါလှသည်။အသက်
၄၀စွန်းရုံမျှဆိုသော်လည်း သူဌေးကတော်
ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင်
နေရသူမို့အရွယ်တင်သည်။၃၀ကျေ ာ်ရုံ
မျှ ထင်ရသည်။အလိုးမခံရတာကလည်း
ခြောက်နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ...။ခံရတယ်
ဆိုသည်ကလည်းနာမည်ခံမျှသာ။လင်ဖြစ်
သူက အသက်ကြီးတော့..ပုံမှန်လည်းမလိုးနိုင်...လိုးပြန်တော့လဲ လီးပျေ ာ့.။တစ်
ခါတစ်လေလိုးရင်းပျေ ာ့ခွေသွားတာ ပြန်
မတောင်နိုင်တော့..။ဒီလိုနေခဲ့ရတာဆယ်
နှစ်ခန့်တော့ရှိပြီဖြစ်သည်။ကောင်းကောင်း
စား..ကောင်းကောင်းနေရတော့..ဘော်ဒီ
က အဆင့်မြင့်သည်။နို့ကြီးတွေကပြူ းခံနေ
ပြီး..ဘရာဇီယာက မနိုင်ဝန်ထမ်းနေရသလို..မနိုင့်တနိုင် လှုပ်စိ လှုပ်စိ..ခုန်ပေါက်
နေသည်။ပုခုံးကျယ်ပြီး ရင်သားပြည့်သည်။
ကိုကျေ ာ့်အိမ်လာတိုင်း အိမ်နေအဝတ်ဖြင့်
သာလာလေ့ရှိသဖြင့် ဘလောက်စ်..တီရှပ်
အစရှိသည်တို့သာအဝတ်မျ ားပြီး လည်ဟိုက်မျ ားသာ..။နို့ကြီးတွေကိုမမြင်ချင်လဲမြင်
ရသည်။မြင်ချင်လဲ ပိုမြင်ရသည်။
ခါးလေးကသိသိသာသာသေးပြီးဖင်
ကြီးတွေကကားဖုနေသည်။လမ်းလျှေ ာက်
လျင်ဖင်လုံးမျ ားလှုပ်ရမ်းနေပြီး လီးကိုမျက်စပစ်နေသလို..။ပေါင်တန်တွေကလည်း
ရှင်းနေသည်၊ထင်းနေသည်။အိမ်လာလျင်
တော့ ပင်တီဝတ်လေ့မရှိမှန်း ဖင်ကိုကြည့်
ပြီး ခန့်မှန်းတွေးမိသည်။အိမ်ထဲမရောက်မီ
ကိုကျေ ာ် လီးတောင်နေသည်။
မဝေကလည်း မခေပါ။ခါတိုင်းနှင့်မတူ
ဒီနေ့မှ ခြံတံခါးသော့ခတ်တာမြင်ရတော့
ရင်ထဲနွေးကနဲဖြစ်သွားသည်။မျက်လုံးကို
ဝေ့ကစားကြည့်တော့..ကိုကျေ ာ့်လီးကြီး
ဖောင်းဖုနေတာကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်မိ
သည်။သေချ ာပါ ပြီ...။ဒီနေ့တော့ မိဝေတို့
အလိုးခံရတော့မည်..ခ်ခ်..။စဉ်းစားရင်း
ဖင်ကြီးကို ပိုလှုပ်အောင် အိပဲ့အိပဲ့ လုပ်ပေး လိုက်သည်။လက်ကိုနောက်သို့ လို
အပ်သည်ထက်ပိုလွှဲလိုက်တော့ကိုကျေ ာ့်
လီးကြီးကိုထိမိသည်..။အိ...ကနဲအသံပေး
ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လိုအိမ်ထဲအပြေးဝင်လိုက်မိသည်။
ကိုကျေ ာ်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတစ်ချက်ရှိုး
သည်။ကိုယ့်ဝင်း ကိုယ့်ခြံနေကြသူမျ ားမို့
စိုးရိမ်စရာတော့အထူးမရှိပါ။အိမ်ထဲရောက်တော့ တံခါးကိုပြန်စေ့ပြီး မဝေ့ လက်
မောင်းလေးကိုဆွဲယူသည်။မဝေက အင်
တင်တင် လုပ်နေပြီး..ကိုကျေ ာ့်ပုခုံးပေါ်
လက်ကလေးတစ်ဖက်တင်သည်။ကိုကျေ ာ့် လက်တစ်ဖက်က မဝေခါးပေါ်မှာ..။ သူ့
လီးကအထိန်းသိမ်းမဲ့ တောင်မတ်နေပြီ။
ကိုကျေ ာ်က မဝေနှုတ်ခမ်းတွေကို
စုပ်ယူနမ်းတော့ မဝေ ရမက်ကြီးစွာဖြင့်
လျှ ာလေးထိုးပေးသည်။လျှ ာလေးစုပ်ယူ
ခံလိုက်ရတော့..မျက်စေ့လေးမှေးပြီးပုခုံး
ပေါ်ကလက်ဖြင့် ကိုကျေ ာ်ရင်ဘတ်တွေ
ကိုပွတ်သပ်ရင်း..ဆီးခုံကိုထောက်နေသည့် ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးကို ဖွဖွပွတ်သပ်ဆုပ်
ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။လီးကြီးက လက်တစ်
ကိုင်မက ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်ပြီးလက်ထဲကထွက်ပြေးတော့မလို ထောင်ထောင်ထ
နေသည်မို့..တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်
ထားမိသည်။အနမ်းက မပြီးဆုံးနိုင်အောင်
ရှည်လှသည်။ဒီလီးကြီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲ
ဝင်တော့မယ်..ဆိုတဲ့အတွေး ဖြတ်ကနဲ
ဝင်လာတော့ စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လါ
သည်။လက်ကလည်း လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး
စိတ်မှန်းဖြင့် တိုင်းထွာနေမိသည်..။အင်...
ခုနစ်လက်မတော့အနည်းဆုံးပဲ..။တုတ်တာကလဲ..နှစ်ခဲထိုးဓာတ်မီးထက်လျေ ာ့
လိမ့်မည်မဟုတ်...၊ဓာတ်မီးကိုင်နေကျ မို့
သိသည်။ညို တုတ်ကြီး..ခ်ခ်..။
" အခန်းထဲ သွားရအောင်ကျေ ာ်ရယ်
ဝေ ရောက်လာပြီပဲ...မလောပါနဲ့တော့..
အခန်းထဲရောက်မှ....နော်.."
လီးကိုမလွှတ်ပဲ ကိုကျေ ာ့်အိပ်ခန်းထဲ
ဆွဲဝင်သွားပြီး...အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း ပုဆိုး
ကိုဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ကိုကျေ ာ်က ရှပ်အင်္ကျီ
ချွတ်နေတုံးရှိသေး...သူကအားလုံးချွတ်ပြီး
ဖြစ်နေသည်။ဘလောက်စ်ကိုခေါင်းပေါ်လှန်ချွတ်ပြီး ဘရာချိတ်တွေကိုဆိုးဆိုးဆတ်ဆတ် ဖြုတ်ပစ်သည်။နို့နှစ်လုံးကားကား
ကြီးပြူ းကြည့်နေသလို..စောက်ဖုတ်ဖေါင်း
ဖေါင်းကြီးကလည်း ပေါင်ကြားမှကားကား
ကြီးကြည့်နေသည်။
သူအရင် အဝတ်ချွတ်ပြီးတာမို့ အင်္ကျီ
ချွတ်နေတဲ့ကိုကျေ ာ့်ပေါင်ကြား ဆတ်ကနဲ
ထိုင်ချပြီး လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုဆုပ်ကိုင်
သည်။လက်ဆုပ်ရဲ့အပေါ်ပိုနေသည့် လီး
တန်နှင့်ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီးလျှ ာဖြင့်ရစ်
ပတ်ဆော့ကစားသည်။ကိုကျေ ာ်အင်္ကျီ
ချွတ်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့မော့
ကြည့်ပြီး.." ဗီဒီယိုရိုက်ပေး.." ဟုဆိုပြီး
တယ်လီဖုန်းယူပေးသည်။ပြီးတော့ ဒစ်
ပေါက်ကိုလျှ ာဖျ ားဖြင့် တို့ထိစုပ်ယူယက်
နေသည်။ဒစ်ကြောင်းကြီးကိုလျှ ာဖြင့်ရစ်
ဝိုက်စုပ်သည်။ဒစ်ဖူးသက်သက်ကိုငုံပြီး
စုပ်သည်၊ယက်သည်၊နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးဖြင့်
လိုးပေးသည်။အားရပြီဆိုမှ လီးတန်တစ်
ချေ ာင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းစုပ်ယူ
သည်။ပြီးအောင်တော့ စုပ်ပေးနိုင်စွမ်းမ
ရှိပါ..။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဗီဒီယိုရိုက်ရင်း
ဖင်ကော့နေရသည်။တစ်ခါတစ်လေလက်
တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်
လိုးပေးနေမိသည်။မဝေ ငတ်ခဲ့သမျှအတိုး
ချ ပြီး လီးစုပ်နေသည်။လီးမစုပ်ရသည်မှာ
ကြာပြီ..။စုပ်ခဲ့ရသည့်လီးမှာလည်း ပဲမြစ်။
ခုတော့ တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့် စုပ်ပစ်သည်။
လီးရည် မသောက်ရသေးလို့ မကျေနပ်
နိုင်..။ကိုကျေ ာ်ပြီးအောင် ကြိုးစားပြီးစုပ်
သည်။လီးက တုတ်ပြီးရှည်လွန်းသဖြင့်
လည်ချေ ာင်းထဲအဝင်မသွင်းနိုင်။ကြိုးစား
ကြည့်တိုင်း နှာတွေသီး...မျက်ရည်တွေဝဲ
ပြီးပြန်ထုတ်နေရသည်။ကိုကျေ ာ်ရယ်. .
လီးရည်တွေပန်းထည့်လိုကိပါတော့..ဟု
စိတ်ထဲကတောင်းဆိုရင်း တပြွတ်ပြွတ်
စုပ်နေမိသ
ကိုကျေ ာ်
၁၅
ကိုကျေ ာ်..မဝေ၏လက်မောင်းလေး
နှစ်ဖက်ကိုဆွဲမပြီး ထူလိုက်သည်။မတ်တပ်ရပ်မိတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဆွဲစုပ်ပြီး
အားရပါးရနမ်းသည်။ပြီးမှ ကုတင်စောင်း
မှာထိုင်စေပြီး ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှဲ
ချပေးလိုက်သည်။မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်
ချေ ာင်းမှာတွဲလောင်းကျနေပြီးစောက်ဖုတ်
ကြီးမှာဖောင်းမို့နေသည်။အရေးထဲမဝေက
ဖင်ချွပြီးနေရာပြင်လိုက်သဖြင့်စောက်ဖုတ်
ကိုကော့ပြသလို ပြူ းပြဲနှင့်ထွက်လာသည်။
ကိုကျေ ာ်က ခြေထောက်မျ ားကိုမ,ပြီး..
ကုတင်ဘောင်ပေါ်သို့ ဖဝါးချတင်ပေးပြီး
စောက်ပတ်ယက်ဖို့ပြင်သည်။
" မမှုတ်နဲ့တော့..ကျေ ာ်..ဝေ.တအား
ရွှဲနေပြီ..ကျေ ာ့်လီးကိုခံနိုင်လောက်တယ်၊
မအောင့်နိုင်တော့ဘူး...တစ်ခါတည်းသာ
လိုးပစ်လိုက်တော့နော်..."
" အပျိုကြီး..လီးမကြောက်ဖူး ပေါ့.."
" ဟွန့်...ကြောက်စရာလား...ဝေဝေ့
စောက်ဖုတ်ကိုလဲ လိုးကြည့်လိုက်ပါအုံး..
ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်..ခ်ခ်..."
" အင်း.လိုးပြီနော်.တကယ်မကောင်း
ရင်တော့...ဖင်လိုးပစ်မှာဗျ...."
" ခ်ခ်...အဲဒါ ပါကင်ဆရာ..ကျေ ာ့်လီး
ကြီးနဲ့ဆို ကွဲနိုင်တယ်...ကဲပါ..စောက်ပတ်ယားလှပြီ...ထည့်..ဆောင့်...လိုး...သူနဲ့မှ အရှက်ကုန်ရော..ခ်ခ်.."
ကိုကျေ ာ်က မတ်တပ်ရပ်အနေအထား
ဖြင့် မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး
အပေါ်တွန်းတင်လိုက်သဖြင့် ပေါင်မျ ား
နို့ကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ဖင်ကြီးပင့်
ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက လီးနှင့်တန်းသွား
သည်။လက်တစ်ဖက်လွှတ်ပြီး လီးတန်ကို
ကိုင်၍ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖြင့်
ထိုးမွေ ဝိုက်မွေပေးသောအခါ..မဝေ၏
လက်နှစ်ဖက်ကကုတင်ဘောင်ကိုစုံကိုင်
ဆုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ ကော့ တင်သည်။
" သိပ် နှိပ်စက်တာပဲ...ဝင်အောင်
ထည့်မပေးဘူး...ဟွန့်..."
ဒစ်ဖျ ားထိပ်တွင်စောက်ရည်တွေစို
အိနေပြီဖြစ်၍ ဒစ်မြုတ်ရုံဖြေးဖြေချင်းထိုး
သွင်းပေးလိုက်သည်။နခမ်းသားမျ ားက
လီးဒစ်ကြီးကိုငုံထားပြီး..စောက်ခေါင်းအ
တွင်းက မွစိမွစိ ညှစ်နေသဖြင့် ဆက်ထိုး
ထည့်ပေးတော့..မဝေမျက်လုံးလေးပြူ း၍.
ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်ထောက်သည်..။
" ဖြေးဖြေးဆရာ...ကောင်းတော့
ကောင်းတယ်..စောက်ပတ်ကအသစ်လို
ဖြစ်နေလို့..နဲနဲကျ င့်ပေး...ဝင်ထွက်လေးလုပ်.."
" တစ်ဝက်တောင်မဝင်သေးဘူး
ဝေရယ်..."
" အဲဆိုလဲ..လိုးကွာ...အောင့်ခံမယ်
အဆုံးထည့်ချလိုက်.."
ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ချေ ာ့ချေ ာ့
လိုးပေးတော့ စောက်ရည်ရွှဲပြီ။မဝေက
အိမ်ထာင်သည်ပဲ...အထာသိတာပေါ့..။လီးအဆုံးထိ ဆတ်ကနဲဆောင့်သွင်းထည့်
ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကုန်းစုပ်ထားလိုက်သည်။ဆီးခုံချင်းဖိကပ်နေ၍ စောက်စေ့
နှင့်လီးတန်အရင်းထိနေပြီး ဝိုက်ပွတ်ပေးနေသောအခါ..မဝေဖင်ကြီးရမ်းလာသည်။
ညှောင့်ချက်နှင့်အညီ ညှစ်ချက်တွေပေးပြီး
လိုးစည်းစိမ်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားသည်။
လက်နှစ်ဖက်က ကိုကျေ ာ့်တင်ပါးတွေကို
ဆွဲထားပြီး ညှောင့်ချက်မျ ားကိုထိန်းပေး
သည်။နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့..
" နို့စို့ပြီးလိုးပေး.."ဟုပြောပြီးနို့ကြီး
တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲထိုး
ထည့်ပေးသည်။သူ့လက်တွေက တံခေါက်
ကွေးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ဆွဲထားပြီး ဖင်ကြီး
ကော့မြောက်အောင်ပင့်ပေးထားသဖြင့်
လိုး၍ကောင်းလှသည်။
မဝေ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာအဆီအသား
ပြည့်သလို...စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း
အပြစ်ဆိုစရာမရှိ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီး
ဖြစ်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖုန်းကနဲ ဖုန်းက
နဲ အိနေသည်။စောက်ခေါင်းကလည်း
အရည်ရွှဲ..အဝင်ချေ ာပြီး ပြည့်ပြည့်တင်း
တင်း ဆွဲစေ့ထားပေးသည်။လီးကိုဒစ်အ
ထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုး
ချက်မျ ားကို မဝေနင့်နေအောင်ခံစားနေရ
သဖြင့် မူးမေ့ချ င်သည်။တစ်သက်လုံး
တစ်ခါမှ ဒီအရသာ မျိုးမခံစားခဲ့ရဖူးပါ။လီး
ကရှည်သဖြင့် ဆွဲထုတ်ချိန်ကနဲနဲသိသာပြီး
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကိုအရသာ
အပြည့်ပေးသွားသည်။
ႁပြတ္...ဖြတ္...ဖုန္း...အိ..ႁပြတ္..ပြတ္
ဖုန်း...အင့်...ပြွတ် .ပလွတ်..ဖုန်း...အင့်
ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..အင့်..ဆောင့်..ရတယ်
ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်..အင့်..ဖုန်း..အိ..
ရော့...ဆောင့်စမ်း..ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..
ကောင်းလိုက်ထာ...ဆောင့်
မဝေကအပေးကောင်းသလို လိုးတဲ့
ကိုကျေ ာ်ကလည်းအထောင်းကောင်းလှ
သည်။ဆုံကြီးပင့်ပင့်ပေးနေတော့ လီးကို
တစ်ချေ ာင်းလုံးအပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အဝေး
မှ အရှိန်ဖြင့် ပစ်ဆောင့်သည်။ဖုန်း.ဘွတ်
ဆို မဝေဖင်ကြီး မြောက်တက်သွားသည်။
ကုတင်စောင်းကိုပြန်ဆွဲယူပြီး ခြေထောက်
တွေဘေးနှစ်ဖက်ကိုချဲ ခြေကျင်းဝတ်က
ဖြဲ ကားကိုင်ပြီး အဝေးမှဆောင့်ဆောင့်လိုး
တော့ မဝေမခံနိုင်ပြီ....
" နာတယ်လေ..မောင်ရဲ့..ကိုကျေ ာ်
ရဲ့..အား...အောင့်တာမောင်ရဲ့..ဖုန်း..
အူးဟူး...နာကောင်းကြီးမောင်ရဲ့..
ဖုန်း...မနာအောင်လိုးပေးပါကျေ ာ်ရယ်..
ဖုန်း...ယောကျ ာင်္း...ဖုန်း..ယောကျ ာင်္းရေ.
တစ်တောင်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီးကြည့်
ကြည့်အော်နေတာ မရပ်နိုင်တော့...ခေါင်း
ကြီးကိုင်ပြီးအတင်းဆွဲသည်။ချိုင်းနှစ်ဖက်
ကို သိုင်းပြီးဖက်ထားသည်။ရှူ းရှူ းရှဲရှဲ နဲ့
အတင်းဖက်ထားသည်။ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွ
မြောက်ကြွ လုပ်ပြီး ခြေထောက်တွေက
ကိုကျေ ာ့်ခါးကိုခွပြီးဆွဲကပ်ထားသည်။
စောက်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်နေ
သည်။ အဲ..မဝေ ပြီးတာက တစ်မျိုးကြီး။
ကိုကျေ ာ်ကတော့ မရပ်နိုင်ပါ။လီးကို
နဲနဲချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်ပေးနေ
မိသည်။မဝေစောက်ပတ်က လိုးကောင်း
လှသဖြင့် မဝ,သေး။ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်
နေတော့ မဝေပိုပြီးခံစားရသည်။မာမာ
တောင်တောင် လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်
လိုက်နှင့် စုပ်၍ ညှစ်၍ကောင်းလှသည်။
တစ်သက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလို မစုပ်မညှစ်
ခဲ့ရဖူး၍ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ဟုတွေးပြီး
ခဏခဏ ပြီးရသည်၊
0 comments:
Post a Comment