ဖူးစာအုပ်

 ထူးပိုင်ရေ… မနက်ဖန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” “ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ…” “သြော်… သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄ လ လောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့… မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ… ဘာလဲ… ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား…” “ဟုတ်တယ်… မေလေးရ… စောစော ပြောရောပေါ့ဗျာ…

အခုမှ စာမေးပွဲ ပြီးလို့… နောက်ရက်တွေ သူတို့နဲ့ လျှောက်လည်မလား မှတ်တယ်… ဟေ… သူတို့ ဆိုတော့… ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ရှိတုန်းကွ…” “နှစ်ယောက်ပါ… မေလေးရာ… အချင်းချင်းလည်း သိတယ်… ဘော်ဒါအကန့်သဘောမျိုး ထားကြတာ…” “ဟ… မင်းက စွံလှချည်လားကွ… ရိုးရော ရိုးကြရဲ့လား…” “မေလေးကတော့ လုပ်ပြီ… ရည်းစားထားပါတယ်ဆိုမှ… ရိုးရဲ့လား ဆိုတော့… ကျနော်က ဘယ်လို ပြန်ဖြေရမှာလဲ… ဖန်ပေါင်းချောင်ထဲ ထည့်ပြီး ထိုင်ကြည့်နေတယ်လို့ ဖြေရမလား…” “ခိခိ… မင်းကတော့ အဖေ့ခြေရာ နင်းပါ့ကွာ… ကဲ… ထားပါတော့… ဟိုမှာ တစ်လ လောက် နေပြီး မင်းဘာသာ ပြန်ချင်လည်း မင်းအဖေကို ပြောပြီး ပြန်ပေါ့… မေလေးတော့ ဟိုမှာ ဘယ်လောက် ကြာကြာ နေရမလဲ မသိသေးဘူး…”

“ဟုတ်ပါပြီ… မေလေးရာ… ဒါဆိုလည်း ကျနော် အခုမှ စာမေးပွဲခန်းက ပြန်လာတာဆိုတော့… သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင် သွားလိုက်ဦးမယ်…” “အေးအေး… စောစောတော့ ပြန်လာခဲ့… ဒီက ဒေါ်သိန်း နဲ့ ဦးဖိုးတုတ်ကို မနက်ဖန် မနက် ရွာပြန်လွှတ်မှာမို့…” “ဟုတ်ကဲ့… မေလေး… သွားပြီ…” အိမ်မှ ထွက်ခွာသွားသော ထူးပိုင် ရဲ့ ကျောင်ပြင်ကို ကြည့်ပြီး မေလေး ခေါ် ဒေါ်မေဝသန် သည် သူမ ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ အသက် ၃၀ သာ ရှိသေးသော မေဝသန် သည် ထူးပိုင် ရဲ့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးအောင် နှင့် လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ မုဆိုးဖိုဖြစ်လို့ သနားပိုကာ ကြင်နာမိရာမှ ငြိကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးအောင်က နယ်စပ်က ပစ္စည်းတွေကို မြို့ကြီးတွေကို သွင်းသည့် အလုပ် လုပ်သည်။ ထိုက်သင့်သလောက် ပိုက်ဆံ ရှိလို့လည်း လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတော့ မေဝသန် မငြင်းဖြစ်။ ထူးပိုင်က အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက အသက် ၁၆ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။

လူပျိုပေါက် အရွယ်မို့ ထိန်းရခက်သော်လည်း သူ့ဘာသာ အေးဆေး နေတတ်သည်။ မေဝသန်လည်း အစက သူစိမ်းဆန်ဆန် ဖြစ်ပေမယ့် ထူးပိုင် အသက်အရွယ် ရောက်လာတာနဲ့ အမျှ သူငယ်ချင်း ပုံစံ ပေါင်းဖြစ်ကြသည်။ သူ့ကိုလည်း သူ့အမေ နေရာဝင်လာတာမို့ အမေ လို့တော့ မခေါ်နိုင်ပေမယ့် နာမည် အဖျားဆွတ်တဲ့ မေလေး ဟုပင် ထူးပိုင် ကိုယ်တိုင် နာမည် ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးအောင်က မေဝသန်ထက် ၁၀ နှစ် ကြီးသည်။ ဆိုတော့ သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက်နဲ့ ဆိုရင် ၁၀ နှစ်ကြီး၊ ၁၀ နှစ်ငယ် အနေအထား ဖြစ်သည်။ ဦးအောင်က ကာမကိစ္စမှာ သန်သည်။ အထာနပ်သည်။ ဦးအောင် ရန်ကုန်မှာ ရှိနေလျှင် ညတိုင်း သူနှင့် ဆက်ဆံသည်။ နယ်က ပြန်လာလာချင်း ညတွေ ဆိုရင် မိုးလင်းတဲ့ အထိ လုပ်တတ်သည်။ အဲ့လို အချိန်ဆို မေဝသန် တစ်ယောက် နောက်နေ့ လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့။ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး စပ်နေကာ ကိုင်ဆောင့်ထားသလိုပင်။ တကယ်လည်း ဦးအောင်က ကိုင်ဆောင့်ခဲ့တာပဲလေ။ အသက် ၄၀ ကျော်မို့ သန်တုန်း မြန်တုန်းပင် ဖြစ်သည်။

အားဆေးတွေလည်း စုံအောင် စားသည်။ ဟိုးတခေါက်ကဆို မြစ်ကြီးနားက ဖျံသို အရက် ဆိုပြီး ဝယ်သောက်ကာ မေဝသန်ကို အသေကြုံးထည့်သေးသည်။ အခုလည်း လားရှိုးကို သွားနေတာ ၄ လ လောက် ရှိနေပြီး၊ ကုန်ပစ္စည်းတွေက နည်းနည်း ကြာနေသဖြင့် မေဝသန်တို့ကို လှမ်းခေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးအောင်က အပြင်မိန်းမကိစ္စတော့ စိတ်ချရသည်။ ဦးအောင်သည် အစွဲအလမ်းကြီးသည်။ ဒါ့ကြောင့်ပဲ မေဝသန်ကို သူ့ တလက်ကိုင် အနေနဲ့ပဲ ထားခြင်းကြောင့် လက်ထပ်ယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ညဘက်ကျတော့ ထူးပိုင် စောစော ပြန်ရောက်လာသည်။ မေဝသန်နှင့် အတူ ဒေါ်သိန်းတို့ရဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကို ကူသိမ်းပေးပြီး၊ စောစော အိပ်ကြသည်။ ဒေါ်သိန်းတို့က ထူးပိုင် ငယ်ငယ်ထဲက အိမ်မှာ ကူဖော်လောင်ဘက် လုပ်ပေးကြတာ။

ဆွေမျိုးတွေလို ဖြစ်နေပြီ။ မနက်စောစော ထကြကာ၊ ဒေါ်သိန်းနှင့် ဦးဖိုးတုတ်တို့ လင်မယားကို ရန်ကုန်ဘူတာကြီးမှာ နေရာချခဲ့ပြီး သူတို့ ပြန်လာရမယ့် ရက်ကို ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားမည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ရန်ကုန်အထွက် သပြေရိပ်မှာ ဝင်ကာ မနက်စာ စားကြသည်။ မေဝသန်ကတော့ မုန့်ဟင်းခါး ကို အိုးဘဲဥ၊ အီကြာကွေးနှင့် မန်းလေးပဲကြော် ထည့်စားကာ လက်ဘက်ရည်ချိုဆိမ့် သောက်ပြီး၊ ထူးပိုင်ကတော့ ထမင်းကြော်ကို ဆိတ်သားဟင်းနှင့် စားသည့်အပြင် တိုရှည်တစ်ပွဲ၊ ပေါက်ဆီ နှစ်လုံးနှင့် နွားနို့ တစ်ခွက် သောက်နေသည်။ ဒီလောက်စားလို့လည်း ဒီခန္ဓာကိုယ် ဖြစ်တာဟု မေဝသန် တွေးနေမိသည်။ ဟုတ်သည်။ ဦးအောင်ရော၊ ထူးပိုင်ရော လူကောင်ကြီးသည်။ ဦးအောင်သည် လူကောင်ကြီးသည်နှင့် အမျှ ညီတော်မောင်ကလည်း တော်တော်ကြီးသည်။ ထူးပိုင်ရဲ့ ညီလေးရော တော်တော်လေးမှ ကြီးရဲ့လားလို့ မဆီမဆိုင် စဉ်းစားရင်း မေဝသန်ရဲ့ ညီမလေးက စိုစိစိ ခံစားလိုက်ရသည်။

ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့် ထွက်လာသောကြောင့် သက်တောင့်သက်သာနှင့် အေးဆေးပဲ မောင်းလာခဲ့သည်။ အစပိုင်းတော့ မေဝသန် မောင်းနေပေမယ့် သပြေရိပ်က အထွက်မှာတော့ ထူးပိုင် တလှည့် မောင်းပေးသည်။ ညနေ ၅ နာရီလောက်မှာ မန္တလေးမြို့ထဲ ရောက်သွားသည်။ တည်းခိုစရာ မရှာသေးပဲ၊ မန္တလေး မဟာမြတ်မုနိဘုရားကို ဝင်ဖူးကြသည်။ ပြီးမှ အနီးအနားက တရုတ် ထမင်း၊ ဟင်းရောင်းရာ ဆိုင်တစ်ခုထဲ ဝင်ပြီး ညစာ စားကြသည်။ ထူးပိုင်က ပင်လယ်စာ အထူးသဖြင့် မုတ်ကောင်တွေ ခရုတွေကို တအား စားသည်။ ဒါလည်း သူ့အဖေ ဦးအောင်နှင့် တူသည်။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ဦးအောင်သည် အိပ်ရာပေါ်က ကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့် ရောက်တာဟု ထင်သည်။ ညစာစားပြီးမှ ဟော်တယ်ပတ်ရှာရသည်။ အဲ့ဒီတော့မှ ပြသနာ ဖြစ်တော့သည်။ အခုချိန်က ခရီးသွားရာသီမို့ အခန်းတွေ အားလုံး ပြည့်နေသည်။

ဒီလိုနဲ့ ဟော်တယ် တစ်ခုပြီး တစ်ခု ပတ်ရှာလိုက်တာမှာ နှစ်ယောက်ခန်းတော့ ရသေးသည် ဆိုတာ သွားတွေ့သည်။ ထူးပိုင်ကတော့ မေဝသန်ကို နောက်ထပ် ထပ်ရှာဦးမလား မေးသော်လည်း၊ လူက ပင်ပန်းတာက တကြောင်း၊ နောက်ထပ် ရှာလည်း ရမရ မသေချာတာက တကြောင်းကြောင့် ဒီမှာပဲ အခန်းယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တစ်ခန်းထဲ အတူတူ နေရမှာကို ဘယ်သူမှ မပြောရန် မေဝသန်က ထူးပိုင်ကို မှာသည်။ အခန်းထဲ ဝင်ကြည့်တော့မှ တကယ့်ကို ချွေးပြန်စရာ ဖြစ်သွားသည်။ အခန်းအလယ်မှာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင် တစ်လုံးပဲ ရှိသည်။ ထူးပိုင်ကတော့ မေဝသန်ကို သူ အောက်မှာ ဆင်းအိပ်ပေးမည်ဟု ပြောသော်လည်း မန္တလေးဆောင်းရဲ့ အအေးကို ခံနိုင်မည် မဟုတ်တာကြောင့် သူနှင့်ပဲ ကုတင်ပေါ် အတူအိပ်ရန် မေဝသန်က ပြောသည်။ အလယ်မှာ ခွခေါင်းအုံး (ဖက်ခေါင်းအုံး) ခြားထားမည်ဟု ပြောသည်။

နုံးကာ ပင်ပန်းသောကြောင့် မေဝသန်က အရင်ဆုံး ရေဝင်ချိုးလိုက်သည်။ ရေပန်းအောက်က ဖွာကျလာတဲ့ ရေနွေးနွေးတွေက ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်မှုကို ဆေးချပေးသည်။ ထိုနည်းအတူ လန်းဆန်းတက်ကြွမှုတွေ ဝင်လာကာ လန်းဆန်းလာသည်နှင့် အမျှ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာပြီး လိင်စိတ်လည်း ဖြစ်လာသည်။ မေလေးသည် သူမရဲ့ ဆူဖြိုးနေသော နို့ ၂ လုံးကို မိမိဘာသာ ဆုတ်နယ်လိုက်ပြီး၊ အောက်က ညီမလေးကိုလည်း လက်ချောင်းတွေနှင့် ပွတ်သပ်နေမိသည်။ သွေးသားမစပ်တဲ့ ယောကျာ်းလေး တစ်ယောက်နှင့် အခန်း တစ်ခန်းထဲ အတိအကျ ပြောရရင် ကုတင်တစ်ခုထဲမှာ အိပ်ရမည် ဆိုသည့်အတွေးက မိမိရဲ့ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်စေသည်။ မိမိရဲ့ လင်ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးအောင်ကို သတိရမိသည်။ ဦးအောင်နဲ့သာ ဒီအချိန်ဆိုလျှင် စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ကျတော့မည်မှာ မလွဲ။ အခုလည်း အခန်းထဲ ရှိနေတာ ဦးအောင်ရဲ့ သွေးသားရင်းဖြစ်သူ ထူးပိုင်။ ထူးပိုင်ရဲ့ ညီလေးကရော အကြီးကြီးပဲလား။

သူ့အဖေလိုပဲ ကာမကိစ္စကျွမ်းကျင်မည်လား။ ဆိုသော အတွေးပေါင်းများစွာဖြင့် ညီမလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း၊ လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ရင်း၊ ပြီးမြောက်သွားသည်။ ညဘက် ဘာဖြစ်မလဲ မေဝသန်လည်း မတွေးနိုင်ပေ။ မေဝသန် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာပုလင်းကို ယူသောက်နေသည့် ထူးပိုင်ကို တွေ့လိုက်သည်။ မေဝသန်က ရေချိုးတဘက်ကို ကိုယ်လုံးပတ်ပြီး ထွက်လာသဖြင့် ကောက်ကြောင်းတွေက ပေါ်လွင်သည့်အပြင်၊ နို့တွေကလည်း တင်းရင်းပြီး တဘက်ပတ်ထားသည့်ကြားမှ ပေါက်ထွက်လုမယောင်။ မေဝသန်ရဲ့ ရေချိုးအလှကို ကြည့်ပြီး ထူးပိုင်က ဂလု ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဘီယာသောက်တာလား၊ တံတွေးမြိုချတာလားတော့ ကာယကံရှင် ထူးပိုင်ပဲ သိလိမ့်မည်။ ဘီယာကို လက်စသတ်ပြီး ထူးပိုင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ မေလေးရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့တွေ ကျန်နေသေးသည်။

ဆပ်ပြာအနံ့ မွှေးအီအီလေးရော၊ ခုဏက သောက်ထားတဲ့ ဘီယာတန်ခိုးရော၊ ရေနွေးနွေးလေးရဲ့ခံစားမှုကောင်းလေးကရော က ထူးပိုင်ရဲ့ လိင်စိတ်ကို နှိုးဆွနေသည်။ ထကြွနေတဲ့ ညီတော်မောင်ကို ဆပ်ပြာ အမြှုပ်တွေ အများကြီး ဖြစ်အောင် ပွတ်တိုက်ပြီး၊ ခုဏ မြင်လိုက်ရသည့် မေလေးရဲ့ ရေချိုးအလှကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ ကွင်းတိုက်နေတော့သည်။ မေလေးကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ တအားတက်လာကာ ကွင်းတိုက်တဲ့ အရှိန်ကိုလည်း မြှင့်လိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ပြီးမြောက်သွားပြီးမှ ရေဆက်ချိုးပြီး၊ ရေချိုးခန်းအပြင် ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်တော့ မေလေးက ဦးအောင်နှင့် ဖုန်းပြောနေသည်။ ထူးပိုင်ကို ဖုန်းပြောနေရင်း လှမ်းကြည့်ကာ တိတ်တိတ်နေ ဟု သဘောရတဲ့ လက်ညှိုးလေးကို ဖုန်းပြောနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနားတိုးကာ ပြသည်။

“ဟုတ်… ကိုကြီး… မေလည်း လွမ်းပါတယ်… ကိုကြီးက သွားတာ ကြာတာကိုးလို့…” “ခိခိ… ကိုကြီးနော်… သိပ်မဆိုးနဲ့…” “ကိုကြီးသားတော့ ဟိုဘက်ခန်းမှာ အိပ်နေလား မသိဘူး… မေလည်း ရေချိုးပြီးကာစ ကိုကြီးဖုန်း လာလို့ ပျော်သွားတာ…” “ကိုကြီးနော်… မနက်ဖန်… တွေ့ရမှာပဲကို… နော်… လိမ္မာတယ်…” “အင်းပါ… ဒါပဲနော်… ချစ်တယ်… ချစ်တယ်… မနက်ဖန်မှ ကိုကြီး သဘောကျ… ဟုတ်ပြီလား…” နားမထောင်လည်း ကြားနေရသော စကားလုံးတွေက ထူးပိုင်ရဲ့ သွေးသားကို ဆူပွက်အောင် လုပ်နေသည်။ ခုဏက ပြန်ငြိမ်သွားသော ညီတော်မောင်သည် ပြန်မတ်စ ပြုလာသည်။ ထူးပိုင်သည် ရေကို ခြောက်အောင် သုတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရင် ဝတ်နေကျ ဖြစ်သော ဘောက်ဆာ တစ်ထည်ထဲကို ဝတ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီ က စွပ်ကျယ် အဖြူ လက်နှင့်။

“ထူးပိုင်… ဒါပဲ ဝတ်အိပ်တာလား…” “ဟုတ်တယ်… မေလေး… ကျနော် ညအိပ်ရင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ များများစားစား ဝတ်အိပ်တာ မကြိုက်ဘူး… အိပ်လို့ မပျော်ဘူး… ရတယ်မလား… မေလေး…” “အေးပါ… မင်းက မအိပ်တတ်ဘူးဆိုတော့လည်း တို့က ခွင့်ပြုရုံမှ တပါး တခြား မရှိဘူးလေ…” (ထူးပိုင်ရဲ့ ဖောင်းပွနေသော ဘောက်ဆာကို ကြည့်ရင်း မေဝသန် က ပြောလိုက်သည်။ “ခုဏ မင်းအဖေ ဖုန်းဆက်တာ တို့တွေ တစ်ခန်းထဲ အတူတူ အိပ်တယ်ဆိုတာ သိရင် တမျိုး မြင်သွားနိုင်တယ်… ဒါ့ကြောင့် လွှဲပြောလိုက်တာ… မင်းလည်း နှုတ်လုံပါစေနော်…” “ဟုတ်ကဲ့ပါ… မေလေး… ဟော… ပြောနေရင်းနဲ့ အဖေ့ဆီက ဖုန်းလာနေတယ်…” “တိ…” “ဟေး… ဖုန်းမကိုင်ပဲ ဘာလို့ အသံပိတ်လိုက်တာလဲ…” “ဖုန်းမကိုင်တော့ဘူးလေ… မေလေးရ… ဒါမှ ကျနော် အိပ်နေတယ် ထင်ပြီး ယုတ္တိ ရှိမှာပေါ့…” “ခိခိ… လူလည်လေး… ကဲ… တို့တွေ အိပ်ရအောင်… မနက်ဖန်လည်း ကားမောင်းရဦးမှာဆိုတော့…” “ဟုတ်… မေလေး” နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ပေါ်မှာ အလယ်ကနေ ခွခေါင်းအုံး ခြားပြီး အသီးသီး နေရာယူကြသည်။

ခဏကြာတော့ ထူးပိုင်သည် အဲကွန်းက အရမ်း အေးသည်ဟု ဆိုကာ အအေးလျှော့လိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ပူသည် ဖြစ်ကာ အပေါ်က ခြုံထားသည့် စောင်ပါးလေးကို အောက် ဆွဲချလိုက်သည်။ မေဝသန်ကတော့ ခြုံရက်သားလေးပါပဲ။ “ထူးပိုင်… တို့ကို ခွခေါင်းအုံးပေး… တို့က ခွပြီးမှ အိပ်တတ်လို့… မင်းဘက်လှည့်ပြီး ခွလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ… ရတယ်မလား…” “ရတယ်လေ… မေလေး ယူလိုက်ပါ…” “ကျေးဇူး…” ခွခေါင်းအုံးကို ခွယူပြီးတော့ ဟိုဘက်ကို ပြန်လှည့်သွားသည်။ ဘီယာသောက်ထားသော ထူးပိုင်၊ အအေးဒဏ်ကြောင့် လည်ချောင်းတွေ ခြောက်ကပ်လာသည်။ ကုတင်မှ ထကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေဗူး သွားယူပြီး၊ သောက်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်ကို ပြန်တက်လာတော့၊ ဟိုဘက် လှည့်အိပ်နေသည့် မေလေးရဲ့ ကောက်ကြောင်းက စွဲဆောင်နေသည်။ ရေသောက်ပြီးသည်တောင် အာခေါင်တွေ ခြောက်တုန်း။ မေလေးရဲ့ ဘေးနား အသာ ဝင်လှဲလိုက်သည်။

မေလေးရဲ့ ပူလို့ ထင်သည်၊ စောင်ကို မခြုံပဲ ထားထားသည်။ ဒီအတွက် သူမရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေက ထင်ပေါ်နေသည်။ ခွခေါင်းအုံးကို ဖက်ထားသဖြင့် တင်ပါးက အနောက်ကို ပစ်ထားသလို ဖြစ်ကာ တင်သားကြီး တစ်ခုလုံး ဖုပြီး ထွက်နေသယောင်။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်သော ထူးပိုင်သည် မိမိရဲ့ ဘောက်ဆာ ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ငေါက်တောက် ထောင်မတ်နေသော ညီတော်မောင်ကို ကွင်းတိုက်နေမိသည်။ မေလေးရဲ့ အနားမှာ လှဲနေရင်း၊ မေလေးကို ကြည့်ပြီး ကွင်းတိုက်ရတာက တော်တော်လေး အရသာကောင်းလှသည်။ မေလေး အိပ်နေလောက်ပြီဟု ထင်သဖြင့် လက်က အားပါလာသည်။ “ထူးပိုင်… ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ…” “ဟာ… မေလေး မအိပ်သေးဘူးလား…” “မင်းက လှုပ်နေတော့ ကုတင်က လှုပ်နေတာပေါ့… တို့လည်း အိပ်ပျော်မယ် ကြံကာ ရှိသေး…”

“ဆောရီးပါ… မေလေးရယ်… မေလေးကို ကြည့်ရင်း မနေနိုင်လို့…” “မင်းတော့ ခက်လှချည်ရဲ့… ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လုပ်ကွာ… ပြီးရင် အိပ်တော့…” “ကျနော် မပြီးသေးဘူး… မေလေးရ…” “မင်းဟာ… ခက်လှချည်ရဲ့… တို့ အိပ်ချင်နေပြီ…” “မေလေး… မအိပ်သေးဘူးဆိုတော့… ကူညီပေးပါလားဗျာ…” “ဟေ… မင်းကလည်း မခက်ပေဘူးလား…” “မခက်ပါဘူး… မေလေးရယ်… ကျနော် မြန်မြန်ပြီးမှ မေလေး အိပ်လို့ ရမှာမလား…” “ရှစ်… မင်းတော့ တော်တော် မလွယ်တာပဲကွာ… ကဲ… မျက်စိမှိတ်ထား…” ဟိုဘက်ကနေ မလှည့်ပဲနဲ့ စကားပြောနေရာကနေ ထူးပိုင်ဘက်ကို လှည့်လာကာ မေဝသန်သည် ထူးပိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်ကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်ယူလိုက်သည်။ အ… မင်းလည်း လက်နက်ကြီး ပိုင်ထားတာပဲ ဟု ပြောကာ ကွင်းတိုက်ပေးတော့သည်။

မေဝသန်ရဲ့ လက်သာ ညောင်းလာသည်၊ ထူးပိုင် ကတော့ လုံးဝ မပြီးသေး။ ဘယ်လက်ညောင်းတော့ ညာလက်ပြောင်း ဆိုသည့်အတိုင်း လက်ပြောင်းပေးသည်။ အချိန်ကြာလာသော်လည်း ထူးပိုင် ရဲ့ ညီတော်မောင်က ထောင်မတ်နေတုန်း။ “မင်းက တော်တော် လွန်တယ်ကွာ… မပြီးသေးဘူးလား…” “မပြီးသေးဘူး… မေလေးရယ်… ကျနော့်ကို ပြီးစေချင်ရင် တစ်ခု တောင်းဆိုလို့ ရလား… မေလေး…” “ပြောလေ…” “ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးပါလား… မေလေး…” “မင်း ဒီလိုပြောမယ်လို့တော့ ထင်သားပဲ… မင်းဆော်တွေတော့ မင်းဒဏ်ကို တော်တေ်ာ ခံရမှာပဲ…” “သူတို့ကတော့ ကျနော်ကြာလေ… သူတို့ အတွက် ကောင်းလေပဲလို့တော့ ပြောတယ်… မေလေးရော… ဖေဖေ က မကြာလို့လား… အာ… မင်းအဖေလည်း တကယ့် လူသန်ကြီးကွ… တို့မှာ ကြိတ်မှိတ်ခံရတာ…” “ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်မလား… မေလေး…” “တော်ပြီ… စကားမများနဲ့…” မေဝသန်သည် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး ထူးပိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်ကို ပါးစပ်ထဲ ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ထည့်ပြီး လွေပေးတော့သည်။

အချောင်းလိုက် စုပ်လိုက်၊ ဥ ကို စုပ်လိုက်နှင့် ပုလွေမှုတ်ပေးတော့သည်။ တရွှီးရွှီး နှင့် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေသော်လည်း မပြီးသေးပေ။ ၅ မိနစ်မှ ၁၀ မိနစ် ကြာလာသည်။ ဒါလည်း မပြီး။ မေဝသန် ပါးတွေ ချိုင့်နေအောင် စုပ်သော်လည်း မပြီးသဖြင့် စိတ်တိုလာသည်။ “ထူးပိုင်… မင်းက လွန်လွန်းတယ်ကွာ… တို့ ဒီလောက် စုပ်ပေးနေတာတောင် မပြီးဘူး…” “ကျနော်လည်း အံ့သြနေတာ… မေလေး… ဟို နှစ်ယောက်နဲ့တုန်းကတော့ ကျနော် ပြီးချင်တဲ့ အချိန် ကောက်ပြီးလို့ ရတယ်… အခုတော့ မေလေးက စုပ်ပေးနေတယ်… မဝသေးဘူး… ဆက်ခံချင်သေးတယ် ဆိုတဲ့ မသိစိတ်က တင်းခံနေလား မသိဘူး… တော်ရုံနဲ့ မပြီးဘူး…” “ဟာ… စိတ်မတင်းထားနဲ့လေကွာ… တို့လည်း အာတွေတောင် ညောင်းလာပြီ… နောက်ဆုံး လုပ်ပေးစရာ ဒီဆောက်ဖုတ်ပဲ ကျန်တော့တယ်…” “ဟီး… အဲ့ဆောက်ဖုတ်နဲ့ ထည့်လိုးပေးပါလား… မေလေး… ဒါဆို အရမ်း မိုက်သွားမှာ…” “အယ်တော့… တို့ စကားမှားသွားတာ…” “မမှားပါဘူး… မေလေးရ… မေလေး ပြောတဲ့ မေလေးရဲ့ ဆောက်ဖုတ်က အခုတွေ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ…” ထူးပိုင်သည် ပြောလည်း ပြော၊ လက်က မေဝသန်ရဲ့ ညီမလေးကို ဆွဲယူပြီး ပွတ်လိုက်သည်။

အ… ဆိုသော အသံတိတ်လေးနှင့် အတူ မေဝသန်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းသွားသည်။ ခဏလေးပဲ ပွတ်ပေးရသေးသည်၊ မေဝသန်သည် ထူးပိုင်ရဲ့ လက်တွေကို ဖယ်လိုက်ကာ၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်ဂါဝန်ဝမ်းဆက် အင်္ကျီကို အပေါ်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေဝသန်ရဲ့ အတွင်းခံတွေ မဝတ်ထားသော နို့ ၂ လုံးနှင့် ညီမလေးက အထင်းသား ပေါ်လာသည်။ ညီမလေး ရဲ့ အမွှေးတွေက မရိတ်ထားသော်လည်း အတို ဖြစ်အောင် ညှပ်ထားပုံ ရသည်။ ပုံစံ တကျ၊ မတိုမရှည်လေး။ ဦးအောင်ရဲ့ တလက်ကိုင် ပွဲတက်မယားမို့လို့လည်း ပစ္စည်းတွေက အလတ်ကြီး ရှိသေးသည်။ ထူးပိုင်ရဲ့ ထောင်မတ်နေသော ညီတော်မောင်ကို အရင်းကနေ ကိုင်ထားပြီး မေဝသန်ရဲ့ ညီမလေးထဲသို့ ထိုးထည့်တော့သည်။ အဲ့ဒီညက ထူးပိုင် နဲ့ မေဝသန်တို့ရဲ့ အချစ်တိုက်ပွဲက ပြင်းထန်သည်။

၃ ချီလောက် လုပ်ပြီးမှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ကာ အိပ်ကြသည်။ နောက်နေ့မှာတော့ မနက် ၉ နာရီလောက်မှ ကားနှင့် လားရှိုးကို ဆက်တက်သည်။ တောင်ပေါ်ဒေသ ဖြစ်လို့ လမ်းမှာ တဖြည်းဖြည်း အေးစိမ့်လာသည်။ လမ်းတွင် ကားနည်းနည်း ပြတ်သည်နှင့် ကားလမ်းဘေး ခဏရပ်ကာ စုပ်လိုက်၊ ယက်လိုက်၊ နှိုက်လိုက်၊ ထုလိုက် နှင့် လားရှိုးရောက်သည်အထိ ပျော်ပါးကြတော့သည်။ လားရှိုးကို ရောက်တော့ ဦးအောင် က သူ့အသိကား ယူလာပြီး လာကြိုသည်။ မေဝသန်က ဦးအောင် ကားနဲ့ လိုက်သွားပြီး၊ ထူးပိုင်က သူတို့ကား နောက်က လိုက်လာသည်။ လားရှိုးက ရှမ်းဆိုင်လေးတွေ တော်တော်လေး စားလို့ ကောင်းသည်။ ရှမ်းမလေးတွေလည်း ချောသည်လေ။

လားရှိုးမှာ ထူးပိုင်တို့ တစ်လလောက် ကြာသွားသည်။ ဦးအောင်ရဲ့ ပထမ ကြန့်ကြာနေတဲ့ အလုပ်က အဆင်ပြေသွားပေမယ့် ဒီတခေါက်တော့ တရုတ်ပြည် ယူနန်အထိ တက်ယူရမည်ဖြစ်သည်။ ထူးပိုင်လည်း ပျင်းလာသောကြောင့်၊ ရန်ကုန်က မိမိရည်းစားတွေကိုလည်း သတိရသောကြောင့် ပြန်မည်ဟု ပြောကာ ပြန်ခဲ့သည်။ မေဝသန်ကတော့ ယူနန်ကို လိုက်လည်ပြီး ဈေးဝယ်ချင်သေးသည်ဆိုကာ ဦးအောင်နှင့် အတူ ပါသွားသည်။ ရန်ကုန်က အိမ်တွင် ထူးပိုင် တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်သောကြောင့် ဒေါ်သိန်းနဲ့ ဦးဖိုးတုတ်တို့ကို မခေါ်သေးပဲနေခဲ့သည်။ အားရင် အားသလို၊ အချိန်ရရင် ရသလို ရည်းစား ၂ ယောက်ကိုလည်း အလှည့်ကျ အိမ်ခေါ်ပြီး ဖြုတ်ပစ်သည်။ ၂ ပတ်လောက် အကြာမှာတော့ ထူးပိုင် အပြင်က ပြန်အလာ အိမ်က မီးလင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အဖေနဲ့ မေလေးတို့ ပြန်ရောက်နေပြီ ဟု ထင်မိသည်။

အိမ်တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော မေဝသန်ကိုသာ တွေ့လိုက်သည်။ “မေလေး… ပြန်ရောက်ပြီလား… အဖေရော…” “မင်းအဖေက ပစ္စည်းတွေနဲ့ အတူ ကားလမ်းကြောင်းက ပို့ရမှာမို့… ဂိတ်အဆင့်ဆင့် ဖြတ်ရမှာမို့လို့တဲ့လေ… ဒါနဲ့ပဲ တို့ အရင် ပြန်လာလိုက်တာ… မင်းအဖေက မန္တလေးထိတော့ လိုက်ပို့ပေးတယ်လေ…” “သြော်… ဖုန်းဆက်လိုက်ရောပေါ့… ကျနော် လာကြိုမှာပေါ့…” “ရပါတယ်ကွာ… အခုလည်း အဲ့လောက် ပင်ပန်းတာမှ မဟုတ်တာ…” “ဒါနဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့ရော… ပြန်မလာသေးဘူးလား…” “ကျနော် ပြန်မခေါ်သေးတာ… မေလေး… တစ်ယောက်ထဲမို့လို့… အေးဆေး နေမယ် ဆိုပြီး မခေါ်ဖြစ်တာ…” “မင်းနော်… မင်း ရည်းစားတွေကို ဘယ်နှစ်ခေါက်လောက် အိမ်ခေါ်ပြီးပြီလဲ…”

“ဟီး… မေလေးကလည်း အချိန်အားတော့မှ ခေါ်ဖြစ်တာပါ… အခု မေလေး ရောက်လာပြီပဲ…” “ဟိတ်… တို့ ကြိုပြောထားမယ်နော်… တို့တွေ ပတ်သက်တာ ရပ်ဘို့တော့ မပြောလိုဘူး… တို့လည်း မင်းကို သဘောကျတယ်… ယူဘို့တော့ မဖြစ်ဘူး… ဒီတော့ မင်းရည်းစားတွေနဲ့လည်း အဆက်ဖြတ်စရာ မလိုဘူး… တို့တွေ ခဏလောက် ဖြစ်ဖြစ် လုပ်လို့ ရတာပဲ… ဒါပေမယ့် တသက်လုံး မသိသလို လုပ်လို့ ရတယ်…”

“ကျနော် သဘောပေါက်ပါတယ်… မေလေးရာ… အေးဆေးပါ… ကျနော် ဒေါ်သိန်းတို့ကို ဘယ်တော့ ခေါ်ရမလဲ…” “မင်းအဖေက နောက် တစ်ပတ်လောက် ကြာဦးမယ် ပြောတယ်… ဘယ်တော့ ခေါ်မလဲ ဆိုတာ မင်းသဘောပဲ…” “ဒါဆို အဖေ ပြန်မလာခင် ၂ ရက် အလိုလောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်လေ…” “သဘောပါ… ကိုယ်တော်…” “ဒါဆို… လာလေ… မေလေး… သွားရအောင်…” “ဘယ်သွားမလို့လဲ…” “အချစ်ကမ္ဘာထဲ သွားမလို့… လိုက်မှာမလား…” “အင်း…” ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးနေသော မေဝသန်ရဲ့ ပုခုံးကို ဖက်ကာ အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။

မောင်မောင်အရပ်က (၅)ပေ (၉)လက်မ၊ ရင်အုပ်ကားကားနှင့် ယောက်ျားပီသ ခန့်ညားသူ။ အသက် က(၂၇)နှစ်၊ ရန်ကုန်တွင် တစ်ဦးတည်း နေထိုင်သူ။ တက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရရှိပြီးသား။ ဘာဆိုဘာမှ ပူပန်စရာမရှိ သူ။ မိဘများပေးပို့သော ငွေအလုံအလောက်နှင့် ဝါဿနာပါရာ ပန်းချီပညာကို လေ့လာလိုက်စားနေသူ။ ပြဿနာ၏ အခြေခံက မောင်မောင်နေထိုင်ရာ ဘေးခန်းမှ ညီအစ်မ(၂)ယောက်ဖြစ်သည်။ ထိုညီအစ်မ(၂)ယောက် က ခေတ်မီသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ ရဲတင်းသည်။ ဤအချက်များနှင့်အတူ အကြီးမဖြစ်သူ သူဇာ၏အသက်(၁၉)နှစ် နှင့် လိုက်ဖက်သည့် အရပ်(၅)ပေ၊ (၅)လက်မ။ ခန္ဓာကိုယ် အတိုင်းအထွာရင် ၃၅၊ ခါး ၂၂၊ တင် ၃၈ တို့ရှိသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ အငယ်မဖြစ်သူ နန္ဒာက အသက်(၁၆)နှစ်၊ အရပ်(၅)ပေ၊ (၄)လက်မ၊ ခန္ဓာကိုယ် အတိုင်းအထွာ ရင် ၃၃၊ ခါး ၂၂၊ တင် ၃၈ တို့ကို ပိုင်ဆိုင်သည်။

အငယ်မဖြစ်သူ နန္ဒာက ရင်သားအနည်းငယ်ပိုသေး ခြင်းနှင့် အရပ်တစ်လက်မခန့် ပုခြင်းတို့ကြောင့် ပိုမိုထွားသယောင်၊ တင်ကြီးသယောင်။ သူဇာက တကယ့်ကုလား ဆင်ရုပ်။ တောက်ပသည့် မျက်လုံးအစုံနှင့် ထူအမ်းအိတွဲသော နှုတ်ခမ်းအစုံက မြင်သူတိုင်းစိတ်ကို မူးယစ်ရီဝေ စေသည်။ နန္ဒာကတော့ အရှေ့တိုင်းရုပ်ဂျပန်မလေးလိုလို ဟောင်ကောင်မလေးလိုလိုနှင့် သွက်သွက်လက်လက် လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့် ပရမ်းပတာ လှုပ်ခါဝှေ့ရမ်းသွားတတ်သော တင်အစုံနှင့် မြင်သူတကာကို ညှိ့ယူဖမ်းစားတတ် သူ။

ကျောင်းများပိတ်ထားချိန်မို့ အိမ်မှာပဲ လွတ်လပ်စွာ နေကြသည်။ နေ့လည်နေ့ခင်း မိဘများ အလုပ်သွား ချိန်ဝယ် ညီအစ်မ(၂)ယောက်သား ဝတ္ထုဖတ်လိုက် ဗီဒီယိုကြည့်လိုက်နှင့် အနားယူ အပန်းဖြေတတ်ကြသည်။ သူမတို့နှစ်ဦး၏ ခေတ်နှင့်အညီ ဝတ်စားဆင်ယင်မှု လွတ်လပ်စွာ နေတတ်မှုတို့က မောင်မောင့်ကို မြူဆွယ်နေသ ယောင် သတိထားမိသည်မှာလည်း ကြာပြီ။ မသင့်တော် ဟူ၍ စိတ်ကို အနိုင်နိုင် ချွန်းအုပ်ထိန်းသိမ်းထားရ သည်။

မောင်မောင့်အတွက် မမေ့နိုင်သော နေ့တစ်နေ့ပြီးချိန်တွင် ယခုကဲ့သို့ မောင်မောင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမိခြင်းဖြစ် သည်။ ထိုနေ့က မောင်မောင် နေ့လည်ခင်းဘက် တစ်ဦးတည်း ပန်းချီရေးနေစဉ် သူမတို့အခန်းဆီမှ တိတ်ဆိတ် ခြင်းကို ထွင်းဖောက်ကာ စကားပြောသံ ကြားရသည်။

 နန္ဒာတိုးတိုးပဲဖွင့်နော် ဟိုဘက်ခန်းက လူကြီး ကြားသွားအုံးမယ်

 ကြားသွားလည်း ကောင်းတာပေါ့ မမရယ် နန္ဒာတို့အတွက် အဖော်တောင်ရသေးတယ်. ဟဲဟဲ

 သေနာမလေးနော်နင် ထ ကိုထတယ်

 အလကားပြောတာပါ မမရယ်အော်ဒါနဲ့ မမ ငှားလာတဲ့အခွေက ကောင်းရဲ့လားဘယ်လို ဇာတ်မျိုး လဲ

 မသိပါဘူးဟယ်ကောင်းတယ်လို့တော့ ငါ့ သူငယ်ချင်းကပြောတာပဲ အပြည့်ပါတဲ့ကားတဲ့

 ဖွင့်လိုက်တော့မယ်နော်မမ 

 အေး

ကြားရသောစကားသံများက မောင်မောင်ကို စိတ်ဝင်စားသွားစေခဲ့ရာ နံရံတွင် ဖောက်ထားသော အပေါက်ငယ်မှတဆင့် သူမတို့ကို ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မောင်မောင်ရင်တွေ ဝုန်းဒိုင်းကြဲသွားသည်။ ပေါင်ရင်းထိတိုသော မီနီစကပ်ကိုယ်စီနှင့် ဂျိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်တို့ဖြင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော နတ်မိမယ်လေး (၂)ပါး အငယ် နန္ဒာက ဗီဒီယိုပြစက်စင်ရှေ့တွင် လေးဘက်ကုန်းရင်း ခလုတ်ကို နှိပ်နေသည်။ စကပ်က ပေါင်ရင်း ထိတိုသောကြောင့် ကုန်းလိုက်သည့်အခါ စကပ်မှာ အပေါ်သို့တက်သွားပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနီလေးအောက် မှ အနောက်ဘက်သို့ ဖောင်းကြွထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မြင်ရသည်။ ပြီး ဖြူဖွေးသော ပေါင်တံ (၂)ချောင်းကလည်း အင်မတန်ကို လှပလွန်းနေသည်။ အကြီးမဖြစ်သူ သူဇာကတော့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီ ပေါ်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းလိမ်ယှက်ပြီး ထိုင်နေသည်။

ဗီဒီယိုခလုတ်ကိုနှိပ်ပြီး နန္ဒာက သူဇာဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မကြာခင်မှာပဲ တီဗွီဖန်သားပြင်ထက်မှာ အမေရိကန်သူ ချောချောလေးနှင့် တရုတ်မ ချောချောလေးတို့ စကားပြောခန်းပေါ်လာသည်။ မောင်မောင်သည် သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်ရင်း အသာဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗီဒီယိုထဲက (၂)ယောက်စကားတွေပြောသည် တော့ နားမလည်  အမေရိကန်မလေးက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ အဝတ်အစားများကို အ ကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီး တရုတ်မလေးကို ပြုံးစိစိဖြင့် ကြည့်ရင်း သူမခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ဖက်လှည့်ပြကာ အ နားသို့လျှောက်သွားပြီး ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နမ်းယူလိုက်သည်။

အပြန်အလှန် ပွတ်သပ်နမ်းရှုတ်ရင်း အမေရိကန်မလေးက တရုတ်မလေး အဝတ်အစားများကို အကုန်ဆွဲချွတ်ရင်း တရုတ်မလေး နို့ကို လျှာဖျားလေးနှင့် ကလိပေးနေသည်။ ပြီး နောက် ဆိုဖာပေါ် တရုတ်မလေးကို ထိုင်စေကာ သူမက အောက်တွင်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ် ဖွေးဖွေးအား ယက်ပေးနေရာ တရုတ်မလေးမှာ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းညူကာ သူမစောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှစ် ဖက်နှင့် ဖြဲပေးထားရင်း တွန့်လိမ် ကော့ထိုးပေးနေသည်။ ပြီးနောက် အမေရိကန်မလေးကို တစ်ခါပြန်ပြီး တရုတ်မ လေးက လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ဖီးလ်တက်လာချိန်တွင် လီးအတုကိုယ်စီဖြင့် တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကို တစ် ယောက် ထိုးထည့်ကာ တအားအား အော်ဟစ်ညည်းညူရင်း ပြီးသွားကြလေသည်။

မောင်မောင်တစ်ယောက် ဗီဒီယိုကြည့်ရင်း လီးကတင်းကနဲကြွလာသည်။ စိတ်ကို အသာထိန်းရင်း ညီအစ် မ (၂)ဦးကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ဦးသား ဆက်တီကျောမီကို မှီကာ ကိုယ်ကို လျှောထိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ထားပြီး လက်တွေက ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေကြသည်။ သူဇာဆိုလျှင် အားနေသောလက် တစ်ဖက်ဖြင့် နို့အစုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပွတ်သပ်နေသေးသည်။

ဗီဒီယိုက နောက်တစ်ခန်းဝင်လာသည် တရုတ်မလေးတစ်ဦးနှင့် အမေရိကန်တစ်ဦး စကားပြောဆိုပြီး အမေရိကန်ကြီး လုပ်ငန်းစတော့သည်။ တရုတ်မလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေသည်။ တရုတ်မလေးကလည်း အတင်းပြန်ဖက်ပြီး အမေရိကန်ကြီး၏ ပေါင်ဂွကြားကို ဘောင်းဘီအပြင်မှ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ခဏအကြာတွင် အမေရိကန်ကြီးက တရုတ်မလေး၏ အင်္ကျီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်ရာ လုံးဝန်းတင်းမာသော နို့လေး (၂)လုံးပေါ်လာသည်။ အမေရိကန်ကြီးက နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ပွတ် သပ်ပြီး ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ စို့ရာ တရုတ်မလေးမှာ လူးလွန့်သွားရင်း ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းညူနေ လေသည်။

နို့ကို စို့နရောမှ တဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုဆင်းကာ တရုတ်မလေးစကပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေး ကျို့တို့ကျဲတဲအောက်မှ စောက်ဖုတ်ကလေး ပေါ်လာသည်။ ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို လျှာဖြင့် လျှက်ပေးရာ တရုတ် မလေးမှာ ကော့လန်နေလေသည်။ တရုတ်မလေးက အမေရိကန်ကြီး၏ အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီကို အတင်းဆွဲချွတ် ရာ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် အမေရိကန်ကြီး၏ လီးက မတ်ကနဲ ထိုးထွက်လာလေသည်။ အမေရိကန်ကြီးက တရုတ်မလေးကို ဆွဲထူကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး ဟိုဘက်ကိုလှည့်လိုက်ရာ တရုတ်မလေးက အလိုက်သင့် တင်ကို နောက်သို့ကော့ပြီး ကုန်းပေးလိုက်ရာ အမေရိကန်ကြီးက စောက်ဖုတ်သေးသေးလေး အဝတွင် လီးဒစ်ကြီး တေ့ပြီး ခါးလေးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ (၃)ပုံ (၂)ပုံခန့် ဝင်သွားလေသည်။ ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်လိုက်သောအခါ အရင်းထိဝင်သွားလေသည်။ တရုတ်မလေး၏ မျက်နှာလေးမှာ အလွန်ကို အရသာရှိဟန် ပေါ်လွင်နေသည်။

မောင်မောင်သည် ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ထောင်ထလာသော သူ၏လီးကြီးကို အသာကိုင်ကာ ဖြည်း ဖြည်းချင်း ဂွင်းတိုက်နေစဉ် သူဇာ၏ စကားသံကြောင့် သူတို့ညီအစ်မထံ မျက်စိက ရောက်သွားသည်။

 ဟဲ့ နန္ဒာနင် အဲဒီလို ခံစားဖူးလား ဟင် 

 ဟာမမကလည်း ဘယ်လုပ်ဖူးပါ့မလဲ

 ငါတို့ ဟို တရုတ်မနဲ့ အမေရိကန်မ လုပ်သလို လုပ်ကြည့်ရအောင် 

 ရပါ့မလား မမ ရယ်

 ဖြစ်ပါတယ်ဟာသွားနင် အိမ်ရှေ့တံခါးသွား ပိတ်ခဲ့

ပြောပြောဆိုဆို သူဇာက မတ်တပ်ထရပ်သည်။ နန္ဒာက အိမ်ရှေ့တံခါးအား သွားပိတ်သည်။ ပြီး ပြန် ရောက်လာကာ သူ့အစ်မကို

 မမ တို့ ဘယ်ကစလုပ်မှာလဲဟို အတုတွေလည်း မရှိဘူး

 ရတယ်နင် အဝတ်တွေချွတ်ထားနှင့်ငါ နောက်ဖေးမှာ ခရမ်းသီးတွေ တွေ့ထားတယ်

ဟု ပြောပြီး သူဇာ နောက်ဖေးဝင်သွားသည်။ နန္ဒာက အပေါ်ကစွပ်ကျယ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှ ကျော်ချွတ်လိုက်သည်။ အောက်တွင် ဘရာစီယာဝတ် မထားသောကြောင့် တင်းမာတောင့်တင်းသော နို့လေး (အကြမ်းပန်းကန်လုံးသာသာ သာရှိသည်) ပေါ်လာသည်။ နို့ သီးခေါင်းလေးက လက်သန်းထိပ်လောက်တောင်မရှိ နီရဲကာ ထောင်ထနေလေသည်။ မောင်မောင်မြင်ရသော မြင် ကွင်းကြောင့် တံတွေးကို ဂလုကနဲမြိုချကာ ဗီဒီယိုကို လှည့်မကြည့်ဘဲ နန္ဒာကိုသာ အတင်းစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

နန္ဒာက အင်္ကျီလေးကို ဆက်တီပေါ်တင်ကာ မောင်မောင်ဘက်ကျောပေးကာ ဗီဒီယိုဘက် မျက်နှာလှည့်ပြီး မီနီ စကပ်လေးနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဖင်လေးကော့ကာ ကုန်းပြီးဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တင်းကားနေသော တင်ပါးကြီးက ဖွေးဖွေးဖြူကာ ပေါ်လာတော့သည်။ အောက်ခြေဖျားသို့ ကုန်းပြီးဆွဲချွတ်စဉ် စောက်ဖုတ် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်လိုက်ရလျှင် မောင်မောင်မှာ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်သွား လေသည်။

အဝတ်အစားချွတ်ပြီးသည်နှင့် နန္ဒာက ဆက်တီတွင် ပြန်ဝင်ထိုင်စဉ် သူဇာ ပြန်ထွက်လာသည်။ သွား စဉ်က အဝတ်ပါသေးသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ အဝတ်အစားမဲ့ ဟင်းချိုပန်းကန်လောက်ရှိသော နို့ကြီး (၂)လုံးက တောင့်တင်းလှသော်လည်း လမ်းတစ်ချက်လျှောက်တိုင်း တုန်တုန်သွားလေသည်။ ပေါင်ကြားရှိ အဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးမဲများဖြင့် အကာအကွယ်ယူကာ ပုန်းအောင်းနေသည်။ ပြည့်ဖြိုးသော ပေါင်တန်များနှင့် တင်သားများက တော့ နန္ဒာ့အတိုင်းပင် အင်မတန်မှ ကာမဆန္ဒကို တက်ကြွစရာ မောင်မောင်တစ်ယောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်း တိုက်နေရာမှ အရှိန်နည်းနည်းမြန်လာလေသည်။

ညီအစ်မ (၂)ဦး တစ်ဦးကို တစ်ဦး နို့များကို ကိုင်တွယ်ကြည့်ပြီး ဗီဒီယိုဘက်ခေါင်းလှည့်တော့မှ မောင် မောင်လည်း ဗီဒီယိုကို ကြည့်မိရာ အမေရိကန်ကြီးက ဖင်ကုန်းပေးထားသော တရုတ်မလေးကို နောက်ကအရှိန်ဖြင့် အားရပါးရလိုးဆောင့်နေဆဲ။ ညီအစ်မနှစ်ဦးလည်း မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေရာမှ အကြီးမ သူဇာ က

 နန္ဒာညီမလေးထမမ တို့ လုပ်ကြရအောင်

နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ကာ တစ်ဦးခါး တစ်ဦးပွေ့ ဗိုက်ချင်းပွတ်နှုတ်ခမ်းများ စုပ်နမ်းလေသည်။ လက်များကလည်း ကြီးမားပြန့်ကားသော တင်ပါးကြီးများကို ပွတ်သပ်လိုက် ဆုတ်ချေလိုက် စအိုဝနှင့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို နောက်မှ နှိုက်လိုက်နှင့် ကာမအရသာကို ရယူနေကြသည်။ ခဏအကြာ သူဇာ က နန္ဒာ့နို့လေးကို ကုန်းပြီးစို့ရာ နန္ဒာမှာ တွန့်လိမ်လူးလွန့်သွားပြီး

 အင်းဟင်းဟင်းမမ ရယ်အား တမျိုးကြီးပဲ အင်းဟင်းဟင်း

သူဇာက နို့ကို စို့နေရာမှ နန္ဒာ့ကို မော်ကြည့်ပြီး

 အဲဒါကောင်းလာတာ နေမှာပေါ့ညီမလေး ရဲ့မမတော့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ရွစိရွစိနဲ့ အဲဒီလို လီးကြီး မျိုးနဲ့ အလိုးခံချင်လိုက်တာ

 ဟုတ်တယ်မမမမ လုပ်တော့နန္ဒာ စောက်ဖုတ်လေးလည်း ရွစိရွစိနဲ့ ယားလာသလိုပဲ  ပေး မမ ကို နို့စို့ပေးမယ်

နန္ဒာက ပြောပြောဆိုဆို သူဇာနို့ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ရင်း တစ်ဖက်နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ့ ပြီး စို့ပေးသည်။ သူဇာက ရင်ကိုကော့ ခေါင်းကိုမော့ကာ မျက်တောင်ကို မှေးရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမ စောက် ဖုတ်ကို သူမဖာသာနှိုက်နေရင်း ခံစားနေသည်။ ခုနက မီးဖိုထဲက သွားယူလာသော ခရမ်းသီးကြီး (၂)လုံးမှာ အရှည် (၅)လက်မခန့် ရှိလေသည်။ ထိုစဉ် သူဇာက

 ကဲနန္ဒာ ခရမ်းသီးထည့်ကြရအောင်

သူဇာက ပြောပြောဆိုဆို ခရမ်းသီးကြီးထိပ်ကို လျှာနှင့်လျှက်ပြီး နန္ဒာအကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ဆွဲ လိုက်သည်။ နန္ဒာက ဖင်ကို ဘယ်ညာရမ်းပေးသည် ခံချင်စိတ် ပြင်းပြလွန်းသဖြင့် နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အာ ထွက်လာပြီး အရည်များက ရွှဲစိုပြောင်လက်နေသည်။ သူဇာက စောက်ခေါင်းဝတွင် အသာတေ့ပြီး ထည့်သွင်းလိုက် သည်။ ပြီး ဝင်သလောက်ကို (၁၀)ချက်ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတော့ အရည်များ ပိုထွက်လာရာ သူဇာက ခရမ်းသီးကို အရင်းမှ ပြောင်းကိုင်ပြီး စောင့်ထည့်လိုက်ရာ အရင်းနားအထိ ဝင်သွားပြီး နန္ဒာမှာ ဆတ်ကနဲ တင်သား များ တုန်ကာ ခါးကကုန်းသွားရင်း

 အားမမရယ်ဖြည်းဖြည်းအင့်အင့် အင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ် အားဟား

 ပြွတ်ပြွတ်စွပ်စွပ်အင့်အင့်

 အားကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် ဆောင့် ဆောင့် လုပ်ပါဦး အား မမကောင်း  ကောင်း အားကောင်းတယ် ကောင်းတယ် မမလုပ် လုပ် အား

နန္ဒာတစ်ယောက် ပြောပြောဆိုဆို ပြီးသွားလေသည်။ တင်ပါးများက အားမလိုအားမရ စားချင်ရာကို စား လိုက်ရသဖြင့် မောပန်းသွားဟန် ငြိမ်သက်သွားသည်  ခရမ်းသီးတန်းလန်းဝင်နေသော စောက်ခေါင်းကြီး နှုတ်ခမ်း သားများက ခရမ်းသီးကို ကျွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား တင်းတင်းညှစ်ထားလေသည်။ အင်မတန် သွေးသား တက်ကြွနေသော အရွယ် နန္ဒာတစ်ယောက် ခဏလေးနှင့် ပြီးသွားခြင်းဖြစ်သည်။

 နန္ဒာလေးပြီးသွားပြီလားဟင်

 ဟင်းဟင်းပြီးသွားပြီ မမအရမ်း ကောင်းတာပဲနော်

နန္ဒာက ရှက်ရယ်ရယ်ရင်း ပြန်ဖြေ သည်။

 ကဲဒါဆိုမမကို လုပ်ပေးဦးမမလည်း ကောင်းချင်နေပြီ

 ဟုတ်

နန္ဒာက တစ်ခွန်းတည်းပြောပြီး သူဇာ့ စောက်မွှေးများကို လက်နှင့်ဖြဲဖယ်ပြီး ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းဝ တေ့ကာ စောက်စေ့လေးကို ပြွတ်ကနဲ စုတ်ယူလိုက်တော့ သူဇာတစ်ယောက် တင်ပါးကြီးကို အပေါ်သို့ ထိုးပေးမိ လေသည်။ နန္ဒာက စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးလိုက် လုပ်ပြီး ခရမ်းသီးကြီးကို ပွင့်အာနေ သော သူဇာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ အားနှင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ ခရမ်းသီးကြီးက အညှာနားအထိ ဝင်သွားလေ သည်။ သူဇာလည်း မျက်နှာပေါ်မှ နန္ဒာ့တင်ပါးကြီးကို ဖက်တွယ်ရင်း ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားကာ

 အားနာလိုက်တာဖြည်းဖြည်း နန္ဒာ အင့် အင့် ရှီးကျွတ် ကျွတ် အင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့် နန္ဒာအင့် အင့် စွပ် ပလွတ် စွပ် ပလွတ်အင့်အင့် အား

ခရမ်းသီး စောက်ဖုတ်အတွင်း ဝင်ထွက်သံ စွပ်-ပလွတ် ဟူသော အသံများဖြင့် သူဇာ၏ တအင့်အင့် တ အားအား ညည်းညူသံများက အခန်းထဲတွင် စိုးမိုးဖုံးလွှမ်းထားသည်။ မောင်မောင်လည်း ကြည့်ရင်းက ဂွင်းကို အ ဆက်မပြတ် တိုက်နေမိသည်။ လီးကြီးကလည်း မတ်တောင်နေလေသည်။

 နာနာဆောင့်တော့နန္ဒာအင့်အင့် မမ ကောင်းလာပြီ အင့်အားစွပ် ပလွတ် စွပ် အင့်ပလွတ်အား

သူဇာ့ အသံကြောင့် မောင်မောင် ပြူးပြဲပြီး ကြည့်မိသော နန္ဒာက ခရမ်းသီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားနှင့် လျင်မြန်စွာ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်သည်။ သူဇာက ဖင်ကြီးကို ကြမ်းပြင်မှ တစ်ထွာခန့် မြောက်အောင် ကော့ ထိုးပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြူးအာနေပြီး ခရမ်းသီးအဝင်အထွက်နှင့်အတူ နှုတ်ခမ်းသားများက အတွင်း သို့ ကျွံဝင်သွားလိုက် အပြင်သို့ စူထွက်လာလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ သူဇာ့ နို့ကြီး (၂)လုံးမှာ ရမ်းခါနေလေသည်။ မောင်မောင်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင်

 အားကောင်းလိုက်တာနန္ဒာရယ် ဆောင့် အင့်ဆောင့်စမ်းပါ မြန်မြန် အင့်အင့် စွပ်စွပ် ပလွတ် ပလွတ် စွပ်အား လုပ်ပါဟယ် ငါ ပြီးတော့မယ် အင့်စွပ်ပလွတ် စွပ် ပလွတ် ပြီးအင့်အား ပြီးပြီ အင့် အား

ပြောပြောဆိုဆို သူဇာတစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးကာ ပြီးသွားလေသည်။ ပြီး ညီအစ်မနှစ်ဦး သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ပြီး စောက်ဖုတ်အသီးသီးအတွင်းရှိ ခရမ်းသီးများကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကြ သည်။

 ဘွတ်အင်း ဘွတ်အား

ခရမ်းသီးများက စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုကာ မဲပြောင်နေသလိုပင်နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးမရှိ သဖြင့် နီရဲပြဲလန်နေသည်ကို ပိုမြင်ရလေသည်။ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကတော့ အမွှေးမဲများ ရှိနေသဖြင့် အကွဲ ကြောင်းနီရဲရဲကိုသာ မြင်ရသည်။ ပြီး အပေါ်တွင် လေးဘက်ကုန်းနေသော နန္ဒာက ထရပ်လိုက်ပြီး အဝတ်အစား များ ပြန်ဝတ်သည်။ သူဇာ ကလည်း ပြန်ဝတ်သည်။

ဗီဒီယိုကလည်း တစ်ခန်းသာပြပြီး အခွေကုန်သွားသည်။ သူဇာ စက်ပိတ်နေစဉ် သူမတို့အမေပြန်ရောက် လာပြီး တံခါးခေါက်သံကြောင့် နန္ဒာ ခရမ်းသီး (၂)လုံးကို ကောက်ကာ အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်ပြေးလေသည်။ မောင် မောင်ကား ကိုယ်တိုင်လုပ်ချင်စိတ် တဖွားဖွားနှင့် ချောင်းကြည့်နေရာမှ ခွာကာ သူ့အိပ်ယာပေါ်သို့ ပစ်လှဲရင်း ခုနက မြင်ကွင်းများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်ရင်း ခံစားမှိန်းမောနေလေတော့သည်။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x

မောင်မောင်တစ်ယောက် ညီအစ်မ(၂)ဦး၏ မြင်ကွင်းကို နေ့စဉ်မြင်ယောင်ရင်းက ညီအစ်မ(၂)ဦး တစ်ဦး တည်း အိမ်မှာရှိချိန်ကို စောင့်မျှော်နေမိသည်။ သူ စောင့်မျှော်သော အခြေအနေကို တစ်နေ့မှာ ရရှိခဲ့သည်။ မနက် ခင်းက မိဘ(၂)ဦး ထွက်သွားပြီး မနက်(၉)နာရီခန့်တွင် အကြီးမ သူဇာပါ ထွက်သွားသဖြင့် အိမ်တွင် နန္ဒာတစ်ဦး တည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ မောင်မောင်လည်း အသင့်ပြင်ထားသော အအေးပုလင်းထဲသို့ စိတ်ကြွဆေးမှုန့်များထည့် ကာ မွှေလိုက်သည်။ ပြီး လမ်းထိပ်မှ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲဝယ်ကာ နန္ဒာ့ အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ ခြေသံကြား ရပြီး တံခါးဟလာကာ နန္ဒာမျက်နှာလေး ပေါ်လာသည်။

 အော်ဦးမောင်ဘာကိစ္စလဲ 

 ကဲအမိနောက်မှမေး တံခါးအရင်ဖွင့်ပေး ဒီနေ့ ကိုယ့်မွေးနေ့မို့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲနဲ့ အအေး လာပို့တာ 

 ဟာအတော်ပဲနန္ဒာက အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ အရမ်းကြိုက်တာ ကျေးဇူးပဲ ဦးမောင်နန္ဒာ သွားလှယ် ထည့်လိုက်အုံးမယ်ဝင်ထိုင်အုံးနော်

 အေးအေး

ဟု ဖြေရင်း မောင်မောင် အထဲဝင်တော့ နန္ဒာက အိမ်တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်။ ပြီး အအေးပုလင်းကို ခုံပေါ်တင်ကာ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲထုပ်ကို ကိုင်ရင်း အိမ်နောက်သို့ ဝင်သွားသည်။ မောင်မောင် က နန္ဒာ့ နောက်ပိုင်း ရမ်းခါသွားသော တင်ပါးကြီးကို လိုက်ကြည့်ပြီး တံခါးချက်ကို အသာထထိုးပိတ်လိုက်သည်။

နန္ဒာ့ပစ္စည်းကား အင်မတန်ကို ကောင်းလှပါသည်။ ပုခုံးတွင် ကြိုးတစ်ချောင်းသာ တပ်ထားသော ပိုးသား ဂါဝန်ပျော့လေးက ပေါင်လည်ထိသာ ဖုံးလွှမ်းထားနိုင်သည်။ အိမ်နေရင်းဝတ်သည်မို့ ဘရာစီယာ ခံမထားသဖြင့် နို့ လေးများက လုံးကြွကာ နို့သီးခေါင်းလေးကိုပင် မြင်နေရသည်။ ထိုစဉ် နန္ဒာတစ်ယောက် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲပန်းကန် ကိုင်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာသည်။

 ဦးမောင်ရောစားပြီးပြီလား

 အေးဟစားပြီး သွားပြီဆုလေးဘာလေး တောင်းပေးအုံးနော် အအေးလည်း သောက် ဒါနလေး မြောက်သွားအောင်

 ဟင်းဟင်းစားပြီးသောက်ပြီးမှပဲ ဆုတောင်းပေးတော့မယ် ကဲစားလိုက်အုံးမယ်

နန္ဒာက မုန့်ကိုသာကုန်းပြီးစားလိုက် အအေးသောက်လိုက်ဖြင့် စားသောက်နေသည်။ အင်္ကျီလည်ဟိုက် အောက်မှ ရင်ညွန့်သား မို့မို့ဖြူဖြူလေးက မောင်မောင့်ကို မြူဆွယ်နေလေသည်။ ကြည့်ပါအုံး (၁၈)နှစ်ဆိုသော အရွယ်ရှိ မိန်းကလေးတစ်ဦးက သည်မျှဆွဲဆောင်နိုင်လေပြီလား ကြည့်နေရင်း မောင်မောင့် ဘွားဘက်တော်က ထလာလေသည်။ မောင်မောင့် မျက်စိထဲမှာတော့ ဟိုတစ် နေ့က သူဇာ့မျက်နှာပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ခရမ်းသီးတန်းလန်းဝင်နေသော အမွှေးမဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုပဲ မြင်ယောင်ကာ တံတွေးကို ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်ရသည်။ စားသောက်ပြီးတော့ နန္ဒာက ပန်းကန်များ သွားသိမ်းပြီး ပြန်ထွက်လာတော့

 နန္ဒာဟို တစ်နေ့က နေ့လည်ဘက် နန္ဒာတို့ ညီအစ်မ(၂)ယောက် ဘာကားကြည့်နေတာလဲ ဟင်

 ဟင်ဦးမောင် သိလား

ဟု နန္ဒာက အံ့သြသောမျက်နှာတွင် ရှက်ဟန်အနည်းငယ်သာ စွန်းထင်းလျက် မျက်ဝန်းများက ချက်ချင်း ရီဝေသွားကာ ထိုနေ့က မြင်ကွင်းကို ပြန်လည်မြင်ယောင်သွားဟန်ရှိသည်။ ခဏအကြာနန္ဒာက မောင်မောင့်ကို စိတ်ကြွဆေးတန်ခိုးဖြင့် မိန်းမောကြည့်ရင်း

 ဘာလဲဦးမောင် ကြည့်ချင်လို့လား ဟင်အခွေက မရှိတော့ဘူး ဦးရဲ့ ပြန်အပ်လိုက်ပြီ

 ရပါတယ်ဦး အခွေငှားလာတယ်ဒီမှာ ဒီကားက ဂျပန်ကား နန္ဒာရဲ့ အရမ်းကောင်းတယ်

နန္ဒာတစ်ယောက်ကတော့ စိတ်ကြွဆေးတန်ခိုးနဲ့ အရမ်းကို စိတ်တွေ ပြင်းပြနေပုံရသည်။ ချက်ချင်းပင် ထ ကာ အခွေကို ယူပြီးစက်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မောင်မောင် သူ့ရှေ့မှာ ကုန်းကုန်းလေး ဗွီဒီယိုဖွင့်နေသော နန္ဒာ့ကို ကြည့်ကာ လီးကြီးက အတင်းထောင်ထလာသဖြင့် ပေါင်(၂)လုံးဖြင့် ညှပ်ထားရသည်။ နန္ဒာက အခွေဖွင့်ပြီး မောင်မောင့် ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မကြာပါဂျပန်မလေး(၂)ယောက်နှင့် ဂျပန်လူထွားကြီးတစ်ယောက်တို့ ပေါ် လာသည်။ (၃)ပွင့်ဆိုင်ပုံစံပင် ဖြစ်သည်။

စကားတပြောပြောဖြင့် ဂျပန်ကြီးက သေးသွယ်လှပသော ဂျပန်မလေး(၂)ဦးကို ဘယ်ညာဖက်ထားရင်း စကားပြောကာ တစ်ဦးက ဆက်တီဆိုဖာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် ဘေးတိုက်လှဲချလိုက်သည်။ ဂျပန်ကြီးက ထိုအိပ် နေသော ကောင်မလေး၏ အမွှေးကြဲသော စောက်ဖုတ်လေးကို စတင်လျှက်ပေးသည်။ နောက်ဂျပန်မလေးက ဂျပန်ကြီးနား ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်ပြီး လီးကို အသာကိုင်ကာ ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ဒစ်ကြီးကိုလျှက် လုပ်ပေးနေသည်။

စောက်ဖုတ်အလျှက်ခံနေရသော ကောင်မလေးမှာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့လျက် တဟင်းဟင်း ညည်းညူနေလေသည်။ ထို မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း နန္ဒာတစ်ယောက် ဖင်လေးကြွလိုက် ပေါင်လေးချိတ်လိုက် ပြန်ချလိုက်ဖြင့် ဖီးလ်တက်နေပုံ ရသည်ကို တွေ့ရသော မောင်မောင်က နန္ဒာ့ဘက် လှည့်ကြည့်ပြီး

 နန္ဒာသူတို့ပုံစံက အရမ်းကောင်းနေပုံပဲနော် နန္ဒာရော အဲဒီလိုမျိုး ခံစားဖူးလား

 ဟင့်အင်းမလုပ်ဖူးဘူး 

 ဒါဆို ဟိုတစ်နေ့က နန္ဒာတို့(၂)ယောက် ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ဟင်

 ဦးကလည်း အဲဒီနေ့က မမနဲ့(၂)ယောက်ထဲ ယောက်ျားလေးမှ မပါတာကို

မောင်မောင်က နန္ဒာ့ ပုခုံးလေးကို အသာဆွဲယူပွေ့ဖက်ရင်း

 ခုဦး ရှိနေပြီလေနန္ဒာနဲ့ဦး အဲဒီထက် အဆတစ်ရာလောက်ကောင်းအောင် လုပ်ကြရအောင်လေ

 ကောင်းပါ့မလား ဦးရယ်နန္ဒာ့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ

 လာပါ နန္ဒာရယ်ဦး နန္ဒာ့ကို လုပ်ချင်နေတာ ကြာပြီ

 ကြောက်တယ်ဦးရယ်ဦး

နန္ဒာ စကားမဆက်နိုင်တော့ နန္ဒာ့ နှုတ်ခမ်းလေးပေါ် မောင်မောင့် နှုတ်ခမ်းက ဖုံးအုပ်သွားသည်။ နန္ဒာက အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းနေရင်း မောင်မောင့်လီးကြီးက ပေါင်ကြားမှ ငေါက်ကနဲ ထောင်ထွက်လာသည်။ မောင်မောင့် လက်နှစ်ဖက်က နန္ဒာ့ဂါဝန်လေးကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဘရာစီယာ ဝတ်မထားသောကြောင့် အ ကြမ်းပန်းကန်လုံးသာသာ နို့လေး(၂)လုံး ပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးက ပန်းနုရောင်ပြေးလျက် လက်သန်းထိပ် ဖျားလောက်လေးသာ ရှိသည်။

အောက်ပိုင်းမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ကြီးမားပြန့်ကားသော တင်ပါးကြီးကို အတင်းဆွဲချုပ်ထားသ လို စောက်ဖုတ်နေရာမှာလည်း မို့ဖောင်းပြီး မောက်တက်နေလေသည်။ မောင်မောင်က ပါးစပ်ကို နမ်းစုပ်နေရာမှ လည်တိုင်မှတဆင့် ရင်ညွန့် ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတို့ကို လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ထိရင်း ဆော့ကစားပေးလိုက်ရာ နန္ဒာ မှာ မောင်မောင့်ကို အတင်းဖက်တွယ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က မောင်မောင့် ပေါင်ကြားကို ကိုင်လိုက်ရာ လီးကြီးကို ကိုင်မိသွားလေသည်။ လက်နှင့်လီးကြားတွင် ပုဆိုးစ ခံနေသဖြင့် နန္ဒာက ပုဆိုးစကို ဖြေလျှော့လိုက်သည်။ ထိုစဉ် မောင်မောင်က နို့သီးခေါင်းလေးကို အာခေါင်ထဲထည့်ပြီး လျှာဖျားနှင့် တို့ထိပေးလိုက်ရာ

 အင်းအင်းဦး ရယ်အားယား ဦးနန္ဒာ့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးရယ်

နန္ဒာ့ စကားသံ ညည်းညူသံတို့က မောင်မောင့် ရမ္မက်ဆန္ဒကို ပိုမိုပြင်းထန်လာစေသည်။ မောင်မောင် လည်း လျှာကို နို့မှ ချက်ပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးဆီးခုံအပေါ်စပ်ရှိ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးကို နမ်းရှိုက်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်တော့ နန္ဒာက ဖင်လေးကို အသာကြွပေးပြန်သည်။

တွေ့ပါပြီမောင်မောင် တမ်းတသော တပ်မက်သော အမွှေးတစ်ပင်မျှမရှိ ပြောင်ရှင်းမို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ပေါင်(၂)ချောင်းဆွဲဖြဲရင်း မျက်လုံးများ ကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်လိုက်သည်။ မောင်မောင် ဗွီဒီယို ကို မေ့သွားသည်။ အလားတူ နန္ဒာလည်း ဗွီဒီယို ကို မေ့သွားသည်။ နှစ်ဦးသား ကာမကြောတွင်သာ မျှောချင်နေ ကြသည်။

ပေါင်ကားထားသော်လည်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ ပြဲအာမသွား စေ့နေသည်။ မောင်မောင်က လျှာထိပ်နှင့် အထက်အောက် စုန်ဆန်ထိုးခွဲပေးမှ နန္ဒာ့တင်ပါးကြီးနှင့် ပေါင်အတွင်းသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကော့တက် လာပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာလည်း အာသွားသည်။ အတွင်းသားလေးများက ရဲနေပြီး အရည်ကြည်လေး များ စိမ့်ကျနေလေသည်။ မောင်မောင်က စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာကို ထိုးထည့်မွှေ လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ နန္ဒာက ဖင်ကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ပြီး မောင်မောင့်ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ ခေါင်းလေးကိုမော့ မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း

 အားကောင်းကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ် အင်းဟင်း အားလုပ်ပါဦးအား

ဟု ညည်းညူကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း အရည်ကြည်များ ပိုမိုစိမ့်ထွက်လာသည်။ မောင်မောင်က စောက်စိလေးကို လျှာထိပ်နှင့် အမြန်ထိုးကလိလိုက်တော့

 အင်းဦးရယ်အားကောင်းလိုက်တာ လုပ်ပါတော့ ဦးရယ်အင့်အားနန္ဒာ မနေနိုင် တော့ဘူးအင့်ဟင့်အားရှီး

 နန္ဒာ အရမ်းကောင်းလား ဟင်

မောင်မောင်က နန္ဒာ့ကို မော့ကြည့်ရင်းမေးတော့ နန္ဒာက မောင်မောင့် အဝတ်များကို အတင်းဆွဲချွတ်ကာ မောင်မောင့်လီးနားကပ်ရင်း

 အင်း

ဟု ပြန်ဖြေကာ အရှည်(၇)လက်မ၊ လုံးပတ် သူမ လက်ကောက်ဝတ်ခန့်ရှိသော မောင်မောင့်လီးကြီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးလေသည်။ နန္ဒာ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကြားတွင် မောင်မောင့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်နှင့် တုန်ခါလာ သည်။ အကြောများ ပြိုင်းပြိုင်းထကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးရှိ သွေးကြောများက တဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့် မောင်မောင် အံ ကြိတ်ထားမိသည်။ နန္ဒာကလည်း လီးကြီးကို အာခေါင်ထဲထိ ငုံစုပ်လိုက် လီးဒစ်ကြီးကို လျှာနှင့် လှည့်ပတ်လျှက် ပေးလိုက်နှင့် လုပ်ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လက်ညှိုးနှင့် ထိုးမွှေနေလေသည်။ ခ ဏကြာတော့ နန္ဒာက လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ချွတ်ကာ မောင်မောင့်ကို မော့ကြည့်ပြီး

 ဦးရယ်ဦး လီးကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်နန္ဒာ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူးအင်း

 နန္ဒာရယ် မခံနိုင်ဘူးဆိုတာ မရှိဘူးကဲထ ဦး ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်

ပြောပြောဆိုဆို နန္ဒာ့ ပုခုံးလေးကို ဆွဲယူထူလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူဇာ အပြင်က ပြန်ရောက်လာ သည်။ အိမ်တံခါး ပိတ်ထားသောကြောင့် အသာရပ်စဉ် ယောက်ျားလေးအသံကြားသောကြောင့် အသံမပေးဘဲ နောက်ဖေးပေါက်သို့ သွားကြည့်ရာ စေ့ထားသဖြင့် တွန်း ဝင်ပြီး ဧည့်ခန်းနားသို့ သွားချောင်းရာ နန္ဒာနှင့် မောင်မောင်တို့ကို တွေ့ရလေသည်။ သူဇာက အသံမပေးဘဲ မောင် မောင့်လီးကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်ကိုကြည့်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။ မောင်မောင်တို့ကတော့ သူဇာ ရောက်နေမှန်း မသိကြ။

နန္ဒာ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်ရင်း မောင်မောင့်လီးကြီးက နန္ဒာ့ဆီးခုံကို ထိလိုက် ပေါင်ကိုထိလိုက်နှင့် နန္ဒာက လည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး မောင်မောင့်ကို ဖက်ထားလေသည်။ သူဇာလည်း သူမဝတ်ထားသော စကပ်ရှည်ကို ချွတ်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေးမဲများ ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ဖုတ်ကြီး တင်း ကားနေသော တင်ပါးကြီးများ ပြည့်ဖြိုးဖြူဖွေးသော ပေါင်တံ(၂)ချောင်းတို့က စွဲမက်ဖွယ်ရာပြီးအပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော ကိုယ်ကျပ်အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ပြီး အတွင်းခံ ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ မောင်မောင် က

 နန္ဒာလေးဒီပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်

နန္ဒာက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကာ တစ်ချောင်း ကို ဆိုဖာနောက်မှီပေါ်တင် ကျန်တစ်ချောင်းကို ဆိုဖာအောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချလိုက်သည်။ မောင်မောင်က ပြဲ အာနေသော နန္ဒာ့ စောက်ပတ်ဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ကာ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးရင်း အဝသို့ ဒစ်ကလေးကို အသာမြှုပ်ထည့်လိုက်သည်။

 အင့်အားဟာအား

နန္ဒာတစ်ယောက် ညည်းညူရင်း လွန့်လူးသွားသည်။ မောင်မောင်က နို့လေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း တစ်ဝက်ခန့် ရောက်အောင် ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများပါ လီးကြီးနှင့်အတူ အတွင်းသို့ ကျွံဝင်သွား လေသည်။ နှုတ်မှလည်း

 အားနာလိုက်တာ ဦးရယ်ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါ အင့်အင့်အား

 စွပ်ပြွတ်အင့်အင့်စွပ်အင့်

မောင်မောင်က တစ်ဝက်လောက်ကို မနားတမ်းဆောင့်ပေးရာ အရည်များ စိုရွှဲလာပြီး နန္ဒာမှာ တအင့်အင့် ဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကော့ထိုးပေးလာသည်။ မောင်မောင်က ဆောင့်နေရင်းမှ နန္ဒာ့ခါးလေးကို စုံကိုင်ကာ အတင်းဆောင့် ဖိချလိုက်ရာ လီးကြီးမှာ နန္ဒာ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားကာ နန္ဒာမှာ ဗိုက်ကလေး ရှုပ်သွားပြီး အားကနဲ အော်လိုက်လေသည်။ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်း ရှည်သော မောင်မောင့်လီးကြီးမှာ နန္ဒာ့ သားအိမ်ထိတိုင်ရောက် ကာ နန္ဒာမှာ လောက၏ အကောင်းဆုံး ကာမအရသာကြောင့် နာကျင်ခြင်းကို မေ့ကာ မောင်မောင့် လက်နှစ်ဖက် ကို ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။

 အင့်အားနာကောင်းကြီး ဦးရယ် အင့် အင့် အင့်စွပ် ပြွတ် ဒုတ်အင့် အားအား ဟား အင့် စွပ်ဒုတ်အင့် ရှီး အင့် ဖြည်းဖြည်းအင့်

 ကောင်းလားဟင်နန္ဒာ

 ကောင်းအင့်.ကောင်းတယ်အင့်

 စွပ်ပြွတ်ဒုတ်အင့်အား

သူဇာမှာ ကြည့်နေရင်းက မနေနိုင်တော့ဘဲ မောင်မောင်တို့ရှိရာ သွားလိုက်မိသည်။ မောင်မောင်မှာ သူဇာ့ ကို ကြည့်ရင်း အံ့သြသွားသည်။ အဝတ်အစား မရှိသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး စားရတော့မည်ကို တွေး မိရင်း သူဇာ့ကို လက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။ သူဇာကလည်း လက်ကမ်းပေးရင်း ဘာစကားမျှမပြော နန္ဒာ့ကိုလည်း အလိုးအဆောင့်မပြတ်။

 အင့်စွပ်ဒုတ်ဗြိဒုတ်အင့် အား ကောင်းတယ်ဆောင့် အားအင့်

 စွပ်ပလွတ်

ဟူသော အသံနှင့်အတူ မောင်မောင့်လီးကြီးကို နန္ဒာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နန္ဒာ့ကို ဖင် ကုန်းခိုင်းပြီး ဖောင်းထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီးကို ထည့်ကာဆောင့်လေသည်။ အချက်(၂၀) လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ

 အင့်စွပ်ဒုတ်ဘွတ်အင့်အင့် အား ဦး ကောင်းလိုက်တာ အင့်အင့် အ ရမ်းကောင်းလာပြီ ဆောင့် ဆောင့် အား အားရှီးအား ပြီးပြီ အင်း

နန္ဒာမှာ လေးဘက်ကုန်းနေရာမှ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပင့်ဆောင့်ရင်း ပြီးသွားကာ ဆိုဖာပေါ်သို့ အိကျသွား သည်။ မောင်မောင့်လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲစိုကာ အစာမဝသေးသည့် မြွေလိုပင် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သူဇာက မောင်မောင့်လီးကြီးကို ကိုင်ကာ

 ဦးမောင်ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နော် သမီး အပေါ်က ဆောင့်မယ်

မောင်မောင်လည်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပေးလိုက်သည်။ သူဇာက မောင်မောင့်လီးကြီးပေါ် ခွထိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကာ လီးကိုကိုင်တေ့ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ တင်းကျပ်စွာဖြင့် တဝက်ခန့် ဝင်သွား သည်။ သူဇာမှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ရင်း ဖင်ကြီးကို ကြွလိုက် ဖိချလိုက်လုပ်ရင်း ဆောင့်ပေးနေသည်။ မောင်မောင်က အားမလို အားမရဖြစ်ကာ အောက်မှကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ သူဇာလည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အဆုံးထိ မဝင်သောကြောင့် အသာအောင့်ရင်း အားနှင့် ဖိဆောင့်လိုက်ရာ မောင်မောင်က ကော့အထိုး အရှိန်(၂)ခုပေါင်းပြီး အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။

 အားဒုတ်အင့်နာလိုက်တာ ဦးရယ်

 ခဏပါ သူဇာရယ်ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုက်

 အင်းစွပ်ဒုတ်စွပ်ဒုတ် အင့်. အင့်အား

သူဇာမှာ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း ကောင်းလာလေသည်။ အရည်များလည်း ပိုထွက်လာသည်။ သူဇာက နန္ဒာ့ထက် ပိုစုပ်အားကောင်းသည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသော်

 သူဇာထပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းရအောင်

သူဇာ ထရပ်လိုက်တော့ ပြွတ်ကနဲ လီးက ကျွတ်သွားသည်။

 သူဇာဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ထောက်လိုက် ခါးလေးကိုကော့ အေးဖင်ကို နည်းနည်းကော့ ပေး

 အင်း

 ရပြီထည့်တော့မယ်နော်

 စွပ်ဗြိဒုတ်အင့်အင့် အား ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ပါ အင့်ဒုတ် ဒုတ် အင့်ရှီးအင့်

သူဇာ့ နို့ကြီး(၂)လုံးမှာ ရမ်းခါနေသည်။ မောင်မောင်တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း တစ်ခါတုန်သွားသော သူဇာ့ တင်ပါးကြီးများက အင်မတန်ကြည့်၍လှသည်။ သူဇာက ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းလိုက် နောက်သို့ ကော့ထိုးပေး လိုက် လုပ်ပေးရင်း လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ယူပေးနေသည်။

 အင့်ကောင်းလိုက်တာဦးရယ်သူဇာ ပြီးတော့မယ် ဆောင့် အင့်အင့်စွိ ဒုတ် အင့်စွပ်ဒုတ် ဗြစ် ဗြစ် အင့် အား ကောင်းလာပြီ ကောင်းတယ်  အား ဆောင့်ပါ မြန်မြန် အင့် အင့်

မောင်မောင်လည်း ပြီးချင်လာကာ အားကုန်ဆောင့်လေသည်။ အချက်(၂၀)ခန့် ဆောင့်အပြီးတွင်

 အားအားဆောင့်ဦးအား ပြီး ပြီး အင့်ဒုတ်အင့်

"အားကောင်းလိုက်တာ သူဇာရယ် အင့်အင့်

(၂)ဦးသား ညည်းညူရင်း မောင်မောင်ကလည်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူဇာ ကလည်း သူမ စောက်ရည်များကို ညှစ်ထုတ်ရင်း မောင်မောင့်ကို လည်ပြန်ဖက်ကာ

 ကောင်းလိုက်တာဦးရယ်

 ကောင်းရင် နောက်လည်း လုပ်ပေးမှာပေါ့ သူဇာရယ်

________________________________ပြီးပါပြီ

အပိုင်း၁

သမီးကြီး နီလာ၏ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း ကိုကျေ ာ် ရင်ခုံနေ

သည်။သမီးကြီးက၁၇နှစ်ကျေ ာ်ပြီ။သွေး

သားကောင်းတော့ ဖင်ကြီး နို့ကြီး တွေက.ထွားတက်နေသည်။လမ်းလျှေ ာက်

လျှင်ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးဆင်းတစ်

လုံးတက်....ဖင်လုံးကြား ထမီစတွေ 

တီကောင်လိုတွန့်တွန့်သွားတာကြည့်ပြီး

ကိုကျေ ာ် တံတွေးမျို ချနေရသည်။

      သမီးတို့အမေက ဆုံးသွားတာ ၁နှစ်

နီးပါးရှိပြီ။ကိုကျေ ာ်တို့က ညစျေးတန်းမှာ

မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသည်။အမေဆုံးတော့

သမီးနှစ်ယောက်ကစျေးရောင်း..သူက

သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်ကြိုပို့...အိမ်မှာချက်

ပြုတ်ရေးလုပ်..အဆင်ပြေသည်။သမီးနှစ်

ယောက်က တစ်နှစ်ကြီး တစ်နှစ်ငယ်..။

အကြီးမနီလာက၁၇နှစ်..အငယ်သီတာက

၁၆နှစ်။နှစ်ယောက်လုံး ထွားထွားနုနုတွေ

မို့. ဆိုင်မှာကောင်လေးတွေဝိုင်းနေတာ

ကြာပြီ။

      အစစအဆင်ပြေပေမယ့်....သိပ်အ

ဆင်မပြေတာက ကိုကျေ ာ်။အသက်က

၃၅နှစ်ကျေ ာ်မှာ မိန်းမဆုံးသွားတော့ဒုက္ခ

ရောက်ရသည်။အကြီးဆုံးဒုက္ခက လီးဒုက္ခ

ပဲဖြစ်သည်။အသားညိုညို  တုတ်တုတ်ခိုင်

ခိုင် ကျန်းမာရေးကောင်းသူမို့ လီးကလဲ

တောင်လှသည်။နောက်ဆုံးတော့ အရပ်

ထဲက မသန်းမြဆိုတဲ့ လင်ရှိကြိုက်ကုန်းကို

မနေ့ညနေက အိမ်မှာခေါ်လိုးလိုက်မိခါမှ

သမီးကြီး နီလာမြင်သွားပုံရသည်။စိတ်ထဲ

မလုံ...တစ်အုံနွေးနွေးဖြစ်ရသည်။

                   •••••

      နီလာ့ စိတ်ထဲ ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ဟို

ဟာလုပ်ရမလို..ဒီဟာလုပ်ရမလို..တစ်နေ

ကုန် ယောင်ချ ာချ ာဖြစ်နေသည်။တစ်ခါ

တစ်ခါ အဖေ့ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခိုး

ခိုးကြည့်မိသည်။အဖေ့ရှေ့မှာ တမင်ဖင်ကို

လှုပ်ရမ်းပြမိသည်။မလိုအပ်ပါပဲ ကုန်းကုန်း

ကွကွ လုပ်ပြမိသည်မှာခဏခဏ။အဖေ့ကို

မယောင်မလည်အကဲခတ်တော့ ဖင်ကြီး

ကြည့်လိုက်..နို့တွေချေ ာင်းကြည့်လိုက်နဲ့

ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတာကိုသတိပြုမိသည်။

      မနေ့က ညစျေးမှာမုန့်ဟင်းခါးရောင်း

နေရင်း..မီးသွေးနည်းနည်းလိုလို့ အိမ်ကို

ပြန်လာယူရသည်။ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်အပြင်

ဖက် လမ်းနံဘေးမှာအလွယ်တကူရပ်ပြီး

အိမ်ထဲပြေးဝင်လာတော့...အဖေ့အခန်း

ထဲကအသံတွေ ဆူဆူညံညံထွက်နေတာ

ကြားရသည်...

      " ဘွတ်...ဖူး..ပတ်..အား..ဆောင့်

တာကိုကျေ ာ်ရယ်..အောင့်သွားတာပဲ..

ပလွတ်..ဘွတ် ..ဖူး..ဘူ...ကောင်းလား

သန်းမြ...ဘွတ်..ဖူး..အင့်..ကောင်းတာ

တော့ကောင်းတယ်..အောင့်တာ..ဗလွတ်

ဖူး..ဘတ်..ရှင့်လီးကတော်တော်ရှည်တာ

ဗြွတ်...ဖြန်း..ဖူး..သားအိမ်ထိတယ်တော့..

ကောင်းတော့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..အ.

လိုးပါတော်..ကောင်းတယ်..."

      နီလာ အဖေ့အခန်းထဲကြည့်လိုက်မိ

တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကြိုက်ကုန်းမသန်းမြ

ကို လေးဖက်ထောက်လျက်မြင်ရသည်။အ

ဖေက မသန်းမြနောက်မှာ မုဆိုးထိုင် ထိုင်

 ခါးကိုလက်နဲ့ဖိထားပြီး လိုးနေသည်။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားတော့ ဖင်ကြီးထောင်

ကားနေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနောက်ကိုပစ်

ထွက်နေတာ အခန်းပေါက်ဝကတောင်

ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရသည်။

      အဖေ့လီးကြီးကလည်း ညိုမဲမဲ..တုတ်

တုတ် ရှည်ရှည်...စောက်ရည်တွေရွှဲပြီး..

ပြောင်လက်နေသည်။စောက်ပတ်ထဲ ဝင်

ထွက်နေတာကို မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်းစိတ်

ထဲ အလိုလို ရွလာသည်။ကြည့်လဲမကြည့်

ချ င်...ကြည့်လဲကြည့်ချင်သည်..။အဖေက

လီးကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲမထုတ်ပဲလိုးနေ

တော့..အားမလိုအားမရဆက်ကြည့်နေမိ

သည်။နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်ကို

မေ့ပြီးလိုးနေကြတာမို့ နီလာ့ကိုမမြင်ကြ။

      နဲနဲ အရှိန်မြင့်လာတော့ အဖေက

မသန်းမြဖင်ကြီးကို ကားယားခွ ကုန်းပြီး

လိုးသည်။လက်က မသန်းမြပုခုံးကိုဖိထား

တော့ ခေါင်းဝပ်ကျသွားပြီး ဖင်ဘူးတောင်း

ထောင်ထားသလို စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်း

ကြွနေသည်။အဖေက လီးတစ်ချေ ာင်းလုံး

အပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်နေ

တော့..ဘူ..ဘွတ်..ဘွမ်..ဖူး..ဘတ်..နဲ့

အသံစုံထွက်နေသည်။အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးက ဖူးကားစိုအိပြောင်လက်နေပြီးမသန်းမြ

စောက်ပတ်ကို ထိုးထိုးဝင်နေတာကို  ရင်တစ်ဖိုဖို ကြည့်နေရင်း  နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစို့လာတာသတိပြုမိသည်။လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ ပေါင်ကြား

ထိစီးကျ နေလို့ ထမီကိုပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်ပြီး ဆက်ကြည့်မိသည်။

      အဖေ့လီးကြီးစောက်ပတ်အပြင်ထွက်

လာတိုင်း မသန်းမြစောက်ခေါင်းကြီး ဟ

ကျန်ရစ်တာကို အူယားစရာမြင်ရသည်။အ

ဖေ့လီးကလဲ ကြီးလှသည်။ဓာတ်မီးလေါက်

တုတ်ပြီး ခုနစ်လက်မနီးနီးတော့ရှည်မည်

 ထင်မိသည်။မသန်းမြ အော်နေရသည်။

      ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြည့်မိနေပြီး

လာရင်းကိစ္စသတိရ၍မီးဖိုထဲဝင်ပြီးမီးသွေး

နည်းနည်း ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲထည့်နေ

တော့ အဖေတို့ဆက်လိုးနေသံကိုကြားနေ

ရသည်။အဖေအခန်းနဲ့မီးဖိုက ဝါးထရံတစ်

ချ ပ်ပဲခြားထားသည် ။ဆိုင်မှာလဲ သီတာ

တစ်ယောက်ထဲမို့ စိတ်မချ။ဆက်ကြည့်ဖို့

စိတ်ကူးပေမယ့်...နောက်ဖေးပေါက်ကပြန်

ထွက်ခဲ့သည်။

      ကိုကျေ ာ်..မသန်းမြကိုလိုးနေရင်း..

မီးဖိုထဲကအသံချွတ်ချွတ်ချက်ချက်ကြား၍

ထရံပေါက်ကချေ ာင်းကြည့်တော့သမီးကြီး

နီလာ ကုန်းကုန်းကြီးမီးသွေးထည့်နေတာ

မြင်ရပြီး ထူပူသွားသည်။ဖင်အနောက်မှာ

လည်း ကွက်ကွက်လေးစိုနေတာမြင်ရတာ

မို့ သူနဲ့မသန်းမြကိစ္စ နီလာမြင်သွားပြီဆို

တာသဘောပေါက်လိုက်သည်။စိတ်ထန်

လာ၍ မသန်းမြကိုအဆက်မပြတ်ဆောင့်

လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်

လိုက်သည်။မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းကလီး

ရည်မထုတ်ခဲ့ရလို့..တော်တော်လေးစိတ်

ပေါ့သွားသည်။ မသန်းမြကိုငွေငါးထောင်

ပေးပြီးပြန်လွှတ်လိုက်တော့ " နောက်လဲ

ခေါ်ပါဦး..ငွေမပေးလဲရပါတယ်.." လို့ပြော

သည်။

      ည ၉နာရီလောက် ဆိုင်သိမ်းပစ္စည်း

သယ်ဖို့သွားတော့..စိတ်မလုံ။သမီးကြီးကို

ကြည့်တော့ ပုံစံသိပ်မပြောင်းလို့ စိတ်နည်း

နည်းအေးသလိုဖြစ်ရသည်။သမီးငယ်က

နည်းနည်းကြည့်ကွက် ကြည့်ကွက်လုပ်နေ

သည်။

ကိုကျေ ာ်

                           ၂

      မမနီလာ ညနေကအိမ်ပြန်ပြီးမီးသွေး

သွားယူတာတော်တော်ကြာသည်။ပြန်လာ

တော့ မျက်နာကနီရဲနေသည်။ဆိုင်မှာလဲ

အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေဖြစ်နေလို့

အံ့သြမိသည်။စျေးဝယ်ပါးချိန်မျ ားတွင်ထမီ

ကြားလက်နှိုက်ကုပ်နေတာ ခဏခဏတွေ့

ရသည်။စကားလည်းသိပ်မရွှင်..။ည ဆိုင်

သိမ်းတော့ အဖေသုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်

ထုံးစံအတိုင်းလာကြိုသည်။အဖေလည်း ပုံ

မှန်မဟုတ်တာသတိပြုမိသည်။အိုးတိုးတိုး

အမ်းတန်းတန်း။အမှတ်မထင် အဖေ့ပုဆိုး

ကြားကိုကြည့်မိတော့..ငေါက်တောက်ကြီး

ရမ်းနေတာကိုတွေ့ရသည်။ပန်းကန်တွေ

ကုန်းဆေးရင်း အဖေ့လီးတည့်တည့်ကို ဖင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တော့ အဖေကမသိသလို

ကပ်ထားသည်။

      မမနီလာနဲ့အဖေ...ထူးတော့ထူးပြီ လို့

တွေးပြီး ပန်းကန်ကိုအချိန်ဆွဲဆေးသည်။

အဖေကလည်း ကပ်ထားတာမခွာတော့။

သီတာက အိုးကြီးသည်။လမ်းလျှေ ာက်ရင်

ယောကျ ာင်္းလေးတိုင်း ငမ်းကြသည်။တချို့

အနားကပ်ပြီး " အိုးကြီးကတော့ကွာ..ဖင်

ထောင်လိုးပစ်ချ င်စရာကောင်းတယ်." လို့

ပြောတာတောင်ခံရသည်။ ခါးသေးတော့

အိုးကြီးတာပိုသိသာသည်။   

      နို့ကြီးတွေကလဲ ဆူဖြိုးသည်။ဖောင်း

ဖောင်းမို့ပြီး ကားထွက်နေသည်။"မုန့်ဟင်း

ခါးရောင်းတာလား..ပေါက်စီရောင်းတာ

လား.."လို့ကောင်လေးတွေကတိုးတိုးကပ်

မေးတာခဏခဏခံရသည်။ ဒီလိုအပြောခံ

ရတာကိုသီတာကျေ နပ်သည်။စျေးရောင်း

လျင် လည်ဟိုက်အင်္ကျီအမြဲဝတ်ပြီးရောင်း

သည်။မလိုအပ်ပဲ ခဏခဏကုန်းပြပေးနေ

မိသည်။ 

      အခု...သီတာ့ အိုးကြီးကို အဖေက သိသိသာသာ လီးနှင့်ဖိကပ်ထားသည်။

လီးကြီးကဖင်ကြားထဲအမြောင်းလိုက်ကပ်

ဖိနေတာမို့ တော်တော်ကြီးမယ်ခန့်မှန်းမိ

သည်။မယောင်မလည်နဲ့ လက်တစ်ဖက်

ဖြင့် ဖင်ကိုပွတ်ရင်း လီးကြီးကိုစမ်းကြည့်

မိတော့ အဖေတွန့်ပြီးနောက်ဆုတ်သွား

သည်။ပြန်မကပ်တော့..။ဟာတာတာကြီး

ကျန်ခဲ့သည်။ည...အိပ်မပျေ ာ်ချင်..။

                 •••••

        မျက်လုံးထောင့်က အဖေ့ကိုခိုး ပြီး

ကြည့်တော့ အဖေနီလာ့ဖင်တွေကိုလိုက်

ကြည့်နေတာမြင်ရသည်။ပိုသိသာအောင်

ကုန်းလိုက် ကွလိုက် လုပ်ပြတော့ မျက်စေ့

ပြူ းနေအောင်လိုက်ကြည့်နေသည်။သူ့ရှေ့

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးအလုပ်တွေလုပ်နေ

တော့ စောက်ဖုတ်နေရာကိုပြူ းကြည့်နေသည်။

      အဖေ ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်

တွေဆေးကြောနေတော့ ထမီရင်လျှ ားပြီး

ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။နေရာက သိပ်မ

ကျ ယ်တော့ လူချ င်းထိတဲ့အခါထိနေပေ

မယ့်..သားအဖမို့သိပ်မဆန်းပါ။သို့သော်

မနေ့က မသန်းမြကိစ္စစိတ်ထဲဝင်လာတော့

စောက်ဖုတ်ကပူနွေးလာသည်။

      " သမီး...မနေ့တုန်းက အိမ်ပြန်လာ

သေးတယ် မဟုတ်လား.."

      " ဟုတ်တယ်အဖေ..မီးသွေးနည်းနေ

လို့လာယူတာ..."

      " အဖေတို့ကို တွေ့သွားတယ်ပေါ့.."

      " တွေ့တယ်...အဖေနဲ့မသန်းမြ.လို့..

..အဲ..ဟို...လိုး...လိုးနေတာ.."

      " သမီး အဖေ့ကို အထင်သေးသွား

တယ်ပေါ့ နော်..."

      " အဖေရယ်....အဖေ့အသက်က၃၅

၃၆နှစ်..၊မိန်းမက မရှိ..၊သမီးနားလည်နိုင်

ပါတယ်..၊ဒါပေမယ့်..မသန်းမြကလင်ကြီး

နဲ့..ကြိုက်ကုန်းလို့နာမည်ကြီးနေတာ..ဖာ

တောင်ခံလားမသိဘူး..သူ့လင်သိသွားရင်

အဖေဒုက္ခရောက်မှာပေါ့.."

      " အေးလေ....အဖေလဲ သမီးတို့အမေ ဆုံးပြီးကတည်းက ငတ်နေတာဆို

တော့...အခွင့်အရေးကြုံတုန်း ခေါ်လိုက်

မိတာပါ...သွေးသားကလဲတောင့်တတယ်

လေ..."

      အဖေ့ကိုတစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တော့

နီလာ့နို့ကြီးတွေကို မျက်လုံးပြူ းပြီးကြည့်နေ တာမြင်ရသည်။ဒါကြောင့် ထမီရင်လျှ ား

ကိုပြန်ပြင်သလိုနဲ့ နို့တစ်လုံးကိုလှစ်ကနဲ

ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး...

      " အဖေကလဲ...စားစရာတွေ အမျ ား

ကြီး ရှိရဲ့သားနဲ့.မသန်းမြမှသွားစားရတယ်

လို့..သမီးတို့လဲသွေးနဲ့ကိုယ်..သားနဲ့ကိုယ်

ပါပဲ...တောင့်တ တတ်တာပါပဲ..."

      အဖေက တံတွေးကို မျိုချ ပြီး..

      " သမီးတို့က ငယ်သေးတယ်လေ...

ပြီးတော့...သားအဖ.."

      " အဖေ....ဒီမှာကြည့်ဦး..ဒါငယ်သေး

တာလား.."

      ပြောပြောဆိုဆို နီလာက ထိုင်လျက်

ဖြင့်ထမီရင်လျှ ားကို ချွတ်ပြသည်။ဝင်းမှည့်

သောနို့နှစ်လုံးမှာ..ဖောင်းမို့ပြူ းကားနေပြီး

နို့သီးဝန်းလေးမျ ားမှာပန်းရောင်ပြေးနေ

ဆဲ။နိုသီးခေါင်းလေးမျ ားကထိုးထိုးထောင်

ထောင်..။နီလာကမရပ်...

      " သမီးတို့လဲ တောင့်တ တတ်တယ်

အဖေရဲ့...ဒီမှာကြည့်..."

      ဒူးထောင် ပေါင်ကားပြီး ထမီအပေါ်စ

ကိုဖွင့်ပြလိုက်သည်။

      နီလာ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်ရသဖြင့်

ကိုကျေ ာ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။စောက်

မွေးနုနု နက်မှောင်မှောင်လေးမျ ားဝန်းရံ

နေသော အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ထိုး

ထည့်ပွတ်လိုက်မိသည်။လီးကလည်း..

တောင်လှပြီ..။

      " နေဦးအဖေ....မီးဖိုထဲမှာ သီတာရှိ

တယ်..ချေ ာင်းကြည့်ရင် မြင်ရတယ်။ဒါက

အဖေစားချင်ရင် အသင့်စားစရာရှိတယ်ဆို

တာသိအောင် ပြောပြတာ...မသန်းမြကို

သွားမစားနဲ့...သမီးကိုစား..ဟုတ်လား.."

      " ဟုတ်ပါ ပြီသမီးရယ်...အဖေ့ကိုလဲ

ကြည့်ပါဦး...စားရမလားလို့ မျှေ ာ်နေတာ"

      " ဟူး..ဝူး..ဝူး....အဖေ့လီးကြီးကလဲ

ဖူးကား ပြူ းပြဲနေတာပဲ..အားပါး..မာလိုက်

တာလဲ သံချေ ာင်းကျ နေတာပဲ..သမီးနား

တိုးထိုင်အဖေ...ကွင်းတိုက်ပေးမယ်..."

      ရေစည်ကွယ်ပြီး နီလာ့နံဘေးမှာကပ်

ထိုင်တော့ နီလာကအငမ်းမရ လီးဆွဲပြီး

ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးပါသည်။

ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီ လှမ်းကြည့်

ပြီး နီလာ့ကိုဖက်၍ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်

မလွတ်တမ်းဆွဲသည်။ဆုပ်နယ်သည်။ချေ

မွသည်။ညှစ်သည်။သိပိမကြာလိုက်ပါ..။

      " သမီး..သမီး..အား..နီလာ..အား..

ပြီးတော့မယ်..သမီး.."

      နီလာလည်း..လက်ကိုအမြန်လွှတ်

လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့၍ လီးဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီး

အားရပါးရ စုပ်ယူနေလိုက်ရာ...လီးရည်

မျ ားတစ်ဖျစ်ဖျစ် ပန်းထွက်လာပြီး...တပ်

မက်စွာမျို ချ လိုက်ပါသည်..။

ကိုကျေ ာ်

                           ၃

      သီတာ..မနေ့ညက တော်တော်နဲ့အိပ်

မပျေ ာ်။အဖေ့လီးကြီး ကိုင်မကြည့်လိုက်ရ

တာကိုပဲ အားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်။ခန့်မှန်းရတာတော့ တော်တော်ကြီးမည်..။

နောက်တစ်ခါအခွင့်အရေးရလာရင်တော့

ကိုင်ဖြစ်အောင်ကိုင်ပစ်မည်လို့အံကြိတ်ပြီး

ဆုံးဖြတ်မိသည်။ဒီတော့မှ စောက်ပတ်ကြီး

ပွတ်ပြီး အိပ်ပစ်ဖို့ကြိုးစားသည်။

      သီတာ့စောက်ပတ်မှာ အသက်နှင့်မမျှ

မယုံနိုင်အောင်ကြီးလှသည်။သီတာ့လက်တစ်အုပ်မက။ဆီးခုံမှာစောက်မွှေးနုနုနက်

နက်လေးတွေတွန့်တွန့်ခွေခွေပေါက်နေပြီး

စောက်ပတ်နခမ်းသားအထိ ပါးပါးဆင်း

သွားသည်.နခမ်းသားတွေမှာတော့စောက်

မွှေးမထူပါ..ကျဲကျဲရှည်ရှည်လေးတွေသာ

ပေါက်နေသည်။စောက်မွှေးတွေကစောက်

ဖုတ်အလယ်မှာစုပြီး ရှည်နေသည်။နခမ်း

သားကြီးတွေက ထူထဲပြီး ရှည်သည်။အိ

စက်နေသည်။ကိုင်ကြည့်တော့ စိတ်ထပြီး

စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဖေ့လီးကို

ပဲ စိတ်ရောက်ရသည်။အရည်တွေစို့လာ၍

ဆယ့်လေးငါးချက် လက်ဖြင့်ပစ်ဆောင့်လိုး

ပေးလိုက်ရသည်..။

      မနက်လင်းတော့..အဖေကသူမဟုတ်

သလို..။စိတ်ထဲ နောက်သလိုမို့ စျေးကိုစောစောပဲသွားဝယ်မိသည်။အရေးထဲ ငါး

ဝယ်နေတော့ ထောက်လှမ်းရေးနှင့်တွေ့

့နေသေးသည်။လီးကတော့အဖေ့လောက်

ကြီးဟန်မတူပါ။ဒါကြောင့် ကြာကြာ အ

ထောက်မခံပဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။

      အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေက အိုး

ခွက် ပန်းကန်တွေဆေးဖို့ရေတွင်းထွက်

သွားတာတွေ့ရပြီး မကြာမီ  မမနီလာက

ရေသွားချိုး ပြန်သည်။ထူးတော့ ထူးတယ်

ဆိုသည့်အတွေးဖြင့် မီးဖိုထရံပေါက်က

ချေ ာင်းကြည့်နေတော့..မမနီလာထမီရင်

လျှ ားဖြေလျှေ ာ့ပြီး အဖေ့ကိုနိ့ဖော်ပြတာ

မြင်ရသည်။ အဲ...ဟုတ်ပြီဟဲ့...ဆိုပြီးဆက်

ချေ ာင်းတော့...ရေစည်ကွယ်ပြီးသားအဖ

ပူးနေတာပဲမြင်ရသည်။ဘာလုပ်နေမှန်းမ

သိ။ဒါပေမယ့်...ယောကျ ာင်္းနဲ့မိန်းမ..ပူးနေ

ရင်..ဘာလုပ်ကြမလဲ..။တွေးရင်းပြုံးမိသေး

သည်။ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်သတိပြုမိတော့..

စောက်ရည်တွေ စိမ့်ယိုနေသည်။အဖေ့ကို

လိုးချင်တာလား......အဖေ့အလိုးကိုခံချင်တာလား..ကွဲကွဲပြားပြားမဝေခွဲနိုင်..။

                  •••••

      နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတော့ဆိုင်မ

ထွက်ခင်..မသန်းမြရောက်လာသည်။နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့။မသန်းမြက ကြိုက်

ကုန်း..။ကလေးနှစ်ယောက်ရှိပေမယ့်အိုး

ကြီးတွေက ထယ်သည်။ကျစ်လစ်မှုမရှိ

တော့ပေမယ့် ကားသည်..ကြွားသည်။နို့

ဖော်သည့်အင်္ကျီမျိုးမှ ရွေးဝတ်လေ့ရှိသည်။

နို့ကြီးတွေကလည်း ကားစူဖောင်းမို့နေပြီး

ကလေးအမေမို့ မသင့်တော်ဘူးလည်း

ပြော၍မဖြစ်။ယောကျ ာင်္းတွေကတော့ အ

ကြိုက်။ နှာအလွန်ထန်ပြီး အလွန်အပေး

ကောင်းလှသည်။

      " အဝတ်တွေ လျှေ ာ်စရာရှိလားလို့

ကိုကျေ ာ်ရေ...ကျွန်မအားတုံးလျှေ ာ်ပေး

လိုက်ချ င်လို့..."

      သီတာက လျှေ ာ်ခိုင်းဖို့ ပါးစပ်ဟရုံရှိ

သေး..။နီလာက

      " မရှိပါဘူး မကြီးရယ်...နီလာတို့ပဲ

အားလုံးလျှေ ာ်ပြီးပါ ပြီ..."

      မသန်းမြနှင့်သီတာ စကားပြောနေကြ

တော့ နီလာကအဖေ့ကို  မီးဖိုထဲဆွဲခေါ်သွား ပြီးလီးဆွဲလိမ်သည်။မသန်းမြဝင်လာ

ကတည်းက လီးတောင်နေတာကို နီလာ

ကမြင်သည်။

      " အဖေ....ဒီနေ့..မသန်းမြကိုလိုးရင်

သမီးတို့လဲ ကြုံတဲ့လူနဲ့ ခံမှာ...လိုးရဲရင်

လိုး...ဒါပဲ.."

      ခဏနေတော့ မသန်းမြ ပြန်သွားပြီး

ကိုကျေ ာ်တို့သားအဖလည်း ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ပြင်

ကြသည်။ညစျေးက ညနေ၃နာရီမှာဖွင့်ရ

တာမို့ ပစ္စည်းတွေ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်

၂ခေါက် သယ်ရပို့ရသည်။

      ခါတိုင်းရက်...ဆိုင်ပို့ပြီးလျ င်ကိုကျေ ာ်

အိမ်ပြန်နားပြီး နီလာတို့ကဆက်ရောင်းကြ

သည်။ဒီနေ့တော့...ကိုကျေ ာ်အိမ်မပြန်။

မသန်းမြကိုပြန်လိုးတယ်ထင်ပြီး နီလာကြုံ

တဲ့လူကို ကုန်းလိုက်မှာသူစိုးရိမ်နေသည်။

နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့..။

      သီတာက ကွင်ဖန်ချင်သည်...။ဒီနေ့

တော့ မရ..ရအောင်ကိုင်ပစ်မည်..။ဖြစ်ချင်

တော့ မုန့်ဟင်းခါးကရောင်းကောင်းလွန်း

နေသည်။နီလာရော သီတာပါ  လက်မ

လည်နိုင်အောင်ရောင်းနေရသည်။

      " အဖေရဲ့....ဒီမှာလူတအားကျ နေတာ..ပန်းကန်လေးတော့ ဆေးကူ.."

      ပန်းကန်တွေ ဆေးလို့မနိုင်။ရောင်း

ကောင်းတော့ ပင်ပမ်းပေမယ့်ပျေ ာ်သည်။

လူနည်းနည်းပါးသွားတော့..

      " ရပြီ အဖေရေ့..သမီးဆေးမယ်...

ဖယ်..." 

      ဆိုပြီး သီတာကနောက်ကခါးကိုဆွဲ

ပြီးဖယ်ခိုင်းသည်။ဆိုင်ခန်းနေရာကကျ ဉ်း

တော့ မထိမတိုက်ပဲမနေ။ထိနေတိုက်နေ

ပွတ်နေ ရသည်။သားအဖမို့အမြင်မတော်

မှာမပူရ။

      လူချင်းကပ်ရှောင်ရင်း သီတာကလီး

ကိုထိထိမိမိ ပွတ်ဆွဲသွားသည်။မနေ့က

သီတာ့ဖင်ကြီးပွတ်ထောက်ခဲ့တာသတိရ

ပြီး လီးကတောင်လာသည်။နီလာ့ကိုလဲ

ကြောက်ရသေးသည်။သူစျေးရောင်းနေ

တာမြင်မှ သီတာ့နောက်ကိုမယောင်မ

လည်သွားရပ်တော့..သီတာကအလိုက်

တသိ ဖင်ကုန်းပြီးပန်းကန်ဆေးသလိုနဲ့

နောက်ဆုတ်ပေးသည်။

      လီးက ဖင်ကြားကလျှေ ာပြီးပေါင်ရင်း

ထဲဝင်သွားသည်။သီတာ..ပင်တီမဝတ်ထားပါလား..။စောက်ဖုတ်နှင်လီး ထိကပ်

နေသည်။နောက်ကျေ ာက စားပွဲစွန်းကို

ဖင်နှင့်ကန်ထားပြီး လေးငါးချက်လောက်

မသိမသာဆောင့်ကြည့်တော့ သီတာပေါင်

ကားပေးထားသည်။ဖင်ကနောက်ကိုပြန်

ပြန်တွန်းသည်။ပတ်ဝန်းကျ င်ဝေ့ကြည့်

လိုက်တော့ အေးဆေး။အဲဒီအခိုက်မှာပဲ

သီတာက လက်တစ်ချေ ာင်းနောက်ပစ်ပြီး

လီးကိုဆုပ်ကိုင်သည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ်

ကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း

ထဲပွတ်နေသည်။မယောင်မလည် ဖင်ကြီး

ကိုကိုင်ပြီး ဆွဲကပ်ထိန်းထားရသည်။

      သီတာက လက်လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကို

ပေါင်ကြားမှာညှပ်ထားလိုက်တော့ စောက်

ဖုတ်နဲ့ထိနေသည်။စောက်ရည်စိုစိစိဖြစ်နေ

တာကို သတိပြုမိတော့ စိတ်မထိန်းချ င်။

ဆယ့်လေးငါးချက် ဆတ်ဆတ်ကလေး

ဆောင့်လိုက်တော့ လီးရည်တွေထွက်သွားသည်။

      " အဖေကလဲ..သိပ်မြန်တာပဲ..."

      သီတာက မတ်တပ်ရပ်ရင်းတိုးတိုး

ပြောသွားသည်။

ကိုကျေ ာ်

                        ၄

     ဆိုင်သိမ်းပြီးအိမ်ပြန်လာတော့အတွေး

ကိုယ်စီနှင့် အူမြူ းနေကြသည်။ပစ္စည်းတွေ

စနစ်တကျ ပင်မသိမ်းနိုင်..။သီတာက အ

ကဲဆုံးဖြစ်နိုင်သည်။သူကိုင်ချင်သည့်အဖေ့

လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ရ

သဖြင့်မျက်နှာပိုးမသတ်နိုင်။အဖေက သူ့

ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးရည်တွေပန်းထည့်ခဲ့

တာကိုပြန်ပြန်တွေးတိုင်း ကျေနပ်ပီတိဖြစ်

နေသည်။လီးကြီးကလဲ..စံချိန်မီ.လက်တစ်

ဆုပ်နှင့်မဆန့်ချ င်။ စောက်ပတ်ထဲမျ ား

ထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့...လို့တွေးရင်း

တစ်ခိခိ ကြိတ်ရယ်မိသည်။ ဘာဖြစ်လဲ..

ငါ့စောက်ပတ်ကလဲ အကြီးကြီးပဲ လို့ပြန်

တွေးရင်း စောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်မိသည်။

အဖေလဲ..အမေမရှိလို့ငတ်နေတာ..ငါတို့

ညီအစ်မကလဲ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး..လူတိုင်းလိုး

ချင်လို့ချေ ာင်းနေတာ...သားအဖဆိုတော့

လူမြင်လဲတင့်တယ်တာပဲ...မမနဲ့တိုင်ပင်

ပြီးအဖေ့ကိုလိုးမယ်..အဖေ့လဲငယ်သေး

တယ်..နောက်မိန်းမယူသွားရင်အခက်..

အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ ကျေနပ်ပြီးတရှူ းရှူ းအိပ်

ပျေ ာ်သွားပါသည်..။

      ဟိုဖက်ကုတင်က သီတာ ငြိမ်ပြီးတစ်

ရှူ းရှူ းအိပ်ပျေ ာ်သွားတာသေချ ာတော့ မှ

နီလာအိပ်ယာကဖြည်းဖြည်းထသည်။ည

ဝတ်ဂါဝန်အောက်မှ ဘော်လီနှင့်ပင်တီတို့

ကို ချွတ်ပစ်ပြီး အဖေ့အခန်းသို့ခပ်ဖွဖွလှမ်း

ခဲ့သည်။အဖေက တံခါးပေါက်ဝမှာစောင့်

ကြိုပြီး ဖက်ထားသည်။သူ ထရံပေါက်က

ချေ ာင်းကြည့်နေတာမို့ နီလာထွက်လာတါ

ကိုမြင်ပြီးဖြစ်သည်။

      ကုတင်ဆီသို့သွားရင်းအဖေကနီလာ့

နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။နီလာကလည်း

ရမက်ပြင်းထန်စွာဖြင့်ပြန်နမ်းသည်။နမ်း

နေရင်း အဖေ့လျှ ာကြီးနီလာ့ပါးစပ်ထဲဝင်

လာပြီး လျှ ာချင်းပွတ်သည်။နီလာကလျှ ာ

ပြန်ထုတ်ပေးတော့ စုပ်သည်..ပွတ်သည်..

ယက်သည်..လူးလှိမ့်နေသည်..။ကုတင်

ပေါ်ထိုင်မိတော့ နီလာ့နို့ကြီးတွေကို အုပ်

ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ဂါဝန်စခံနေပေမဲ့

ဖောင်းအိပြီး မို့တက်နေတာမို့ အရသာထူး

ကဲသည်။နို့ကြီးတွေက တင်းမာနေသည်။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း ထောင်ထနေ

ပြီးလက်သန်းထိပ်လောက်ရှိမည်.။

      " စို့ပေးလေ..အဖေ.."

      နီလာကတိုးတိုးလေးတောင်းဆိုလာ

သဖြင့် ဂါဝန်ကို နောက်ကျေ ာဇစ်ဆွဲချ ပြီး

ပုခုံးမှလျှေ ာချတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပြူ းကနဲ

ပေါ်လာသည်။ထိုင်လျက် ဘယ်ဖက်နို့ကို

အုပ်နယ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုစို့သည်။နို့သီး

လေးကို ဆွဲစို့တော့ နီလာကလက်နှစ်ဖက်

ဖြင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားသည်။လက်

ဖဝါးတွေ လက်ချေ ာင်းတွေက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြေးဆော့ပေးသည်။နောက်

ခေါင်းကိုဆွဲချွတ်ပြီး..

      " ဒီဖက်..." ဟုဆိုကာ ဘယ်ဖက်နို့ကို

စို့ခိုင်းပြန်သည်။နို့စို့ရင်း..နို့ဆွဲရင်းစောက်

ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင်တော့ ပေါင်ကားပေးပြီး

" လိုးတော့မလား..အဖေ.." ဟုရမက်ထန်

စွာမေးရင်း ကိုယ်ကိုပက်လက်လှဲချ ပေး

‌သည်။အပျိ ပေါက်ဆိုတော့ အလိုးခံချင်လှ

ပြီ ။ဂါဝန်ကို   သူ့ ခြေထောက်ဖက်ကဆွဲ

ချွတ်တော့  ပေါင်ကားပေးထားသဖြင့်

စောက်မွေးထူထူ စောက်ဖုတ်ဖောင်းမို့မို့

ကို ပြူ းကနဲမြင်ရသည်။လက်ညှိုးလေးဖြင့်

စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့

တက်လာပြီးနှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားသည်။

      " လိုးတော့လေ...အဖေ."

     ပေါင်နှစ်ဖက် မ,တင်ပြီး စောက်ဖုတ်

ကိုမျက်နှာအပ်လိုက်တော့..

      " အိုး..." ဟုအော်ပြီးလက်နှစ်ဖက်က

ဆံပင်တွေကိုဆွဲသည်။စောက်ဖုတ်အကွဲ

ကြောင်းအတိုင်းလျှ ာဖြင့်ပွတ်ဆွဲယက်ပေး

တော့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ခုန်သည်။

      " အဖေ..အဖေ...ဘယ်လိုလုပ်လိုက်

တာလဲ..အဖေ...အား...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..

ပလပ်..ပြတ်..ပြတ်..ပြွတ်...အဖေရေ...

ငရဲတွေကြီးတော့မယ်..ရှီး...အဖေရဲ့..အူး

အောက်မလေ့...ကောင်းလိုက်တာနော်..

ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...စောက်စေ့..စောက်စေ့

အားဟားဟား...စောက်စေ့ကိုစုပ်ထာ...

ကောင်းလိုက်တာအဖေရေ...ကောင်းတာ

ကောင်းတယ်တော့...ရှီး.ဟီးဟီး..ကျွတ်

ကျွတ်...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီအဖေ...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ..အူး...

ကောင်းလိုက်တာအဖေရဲ့...လီးနဲ့သာလိုး

ပေးလိုက်ပါတော့အဖေရယ်...အဖေလီး

ကြီးနဲ့သာလိုးပေးစမ်းပါ...ဟီး...."

      စောက်ပတ်ယက်တာရပ်ပြီး နီလာ့

ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့

ရမက်ထန်စွာလှမ်းကြည့်နေသည်။ပေါင်

နှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းပေါ်မှေးတင်ပြီး

စောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှာဒစ်ကိုကိုင်တေ့

လေးငါးချက်ဝိုက်ဆွဲပေးတော့စောက်ရေ

ပိုလိုက်လာပြီး ဖင်လည်းကော့ထိုးပေးလာ

သည်။နဲနဲ ထိုးထည့်ကြည့်တော့ မခံနိုင်

သလို ဗိုက်ကိုတွန်းထားသည်၊

      " နာလို့လား..သမီး.."

      " နဲနဲနာတယ်အဖေ...ဒါပေမယ့်..

ကောင်းနေတယ်...ခံနိုင်တယ်..လိုးအဖေ

လီးမခံနိင်တဲ့စောက်ပတ် မရှိဘူး..လိုး.."

      အားတက်လာ၍ ထပ်ထိုးထည့်ရာ..

လဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သွားတော့ လက်ကဗိုက်

ကိုထပ်တွန်းပြန်သည်။မျ က်နှာလေးရှုံ့မဲ့

နေသော်လည်း..စောက်ပတ်က လီးဒစ်ကို

ညှစ်ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။လီးဒစ်နဲ့ပဲ ဆယ်

ချ က်လောက်လိုးပေးနေရာမှ စောက်ရည်

ပိုစိမ့်လာသဖြင့် တစ်ရစ်ရစ်ထိုးသွင်းပေး

ရာ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်..။

      " အ...နာကောင်းကြီး အဖေ..ခဏ

လေး..ခဏလေး..."

      မ ခဏနိုင်ပါ ၊ဝင်နေသလောက်ဖြင့်

လိုးပေးတော့ ကောင်းပြန်သည်။ကောင်း

လွန်းတော့ စောက်ရည်ထွက်သည်၊ရှော

ရှောရှူ ရှူ လေးဖြစ်လာတော့ နောက်ထပ်

တရစ်ပိုထိုးသွင်းပေးသည်။နီလာ့ထံမှအသံ ထွက်မလာ၍လေးငါးချက်ဆောင့်

ပေးပြီး...လီးအဆုံးထိဆတ်ကနဲဆောင့်

လိုးပြီး နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်ထားလိုက်

သည်။နီလာ ခေါင်းတစ်ခါခါ လည်တစ်ခါခါ

ဖြစ်နေစဉ် စောက်ပတ်နှင့်လီး မကွာစေပဲ

ဒူးအား..ခါးအား..ဖင်အားတို့ဖြင့်ညှောင့်

ပေးနေသည်။အချက်နှစ်ဆယ်..အစိတ်ခန့်

ညှောင့်ပေးတော့..နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက

ဆွဲဆွဲညှစ်လာပြီး..စောက်ရည်တွေ ပူပူ

နွေးနွေး ချွဲချွဲကျိကျိ ပန်းပန်းထုတ်သည်။

နောက်ထပ်အချက်သုံးလေးဆယ်ညှောင့်

ကိုကျေ ာ်

                         ၅

ပေးပြီးမှ နီလာ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေး

လိုက်ရာ..ဖူး...ကနဲလေပူတွေမှုတ်ထုတ်

ပြီး..လက်တွေအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားကာ

မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ပြီးမှိန်းနေလေသည်

      " ကောင်းလား..သမီး.."

      " ကောင်းတာ အဖေရာ..စောက်ပတ်

စောက်စေ့..စောက်ခေါင်း..နို့..နှုတ်ခမ်း...

အားလုံးကောင်း..တစစ်စစ်ကောင်း..ခုထိ

ကောင်းတုန်းပဲ...အဖေရော..."

      " အဖေလဲကောင်းတာပေါ့သမီးရယ်

သမီးစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆို

တော့ အဖေ့လီးကိုအချိန်ပြည့် တင်းတင်း

ကျပ်ကျပ် ဆွဲထားတာလေ...သမီးကမျှေ ာ့

ပါတယ်...ညှစ်လဲညှစ် ကျပ်လဲကျပ် ပေါ့."

      " အဖေ...ကိုယ့်သမီး ကိုယ်လိုးတာမို့

ပိုကောင်းတာဖြစ်မယ်.."

      " အဲဒါလဲပါတယ်...သမီးစောက်ပတ်

ကောင်းတာလဲပါတယ်...သမီးဘယ်နှစ်ခါ

အလိုးခံဘူးလဲ..."

      " အင်....ခံဖူးပါဘူး..အဖေကလဲ.တစ်

ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး....အဖေကထိပ်ဆုံးပဲ..."

      " ဗိုက်ကြီးမယ်နော်..သမီး..".

      " ညနေက ဆေးဝယ်သောက်ထားပြီး

ပြီ ဖေရဲ့...ဒီည အဖေအသားကုန်လိုးမယ်

ဆိုတာ သိပြီးသား..ငတ်နေသမျှ အတိုးချ

ပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်လိုးမယ်ဆိုတာ..

တွက်ပြီး ခံနိုင်ဖို့ အသင့်ပြင်လာတာ.."

      စကားပြောရင်းညှောင့်ပေးနေခြင်းမို့

အပျိုပေါက်လေးကောင်းနေလေသည်။ခဏခဏစောက်ရည်တွေထွက်နေသဖြင့်

စောက်ပတ်ထဲမှအံထွက်လာပြီး..ဖင်ကြား

ထဲထိလှိမ့်ဆင်းကျနေသည်။ကိုကျေ ာ် ၏

လအုကြီးမှာလည်းစောက်ရည်မျ ားဖြင့်

ချေ ာကျိပေကျံနေပေသည်။

        ကိုကျေ ာ်က အထာနပ်သဖြင့်လီးကို

တစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်

ပြန်သွင်းထည့်ပေးရာ...နီလာဖင်ကော့ပြီး

ခံလာသည်။ကိုကျေ ာ်က နီလာ့ခြေထေါက်

မျ ားကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး နို့ကိုလက်

နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ချေပေးရင်း လိုးတော့နီလါ

သူ့လက်ဖျံတွေကို လက်သဲတွေစူးနစ်ဝင်

အောင်ဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီးအလိုးခံသည်။

    ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..

အဖေ..အာ့..အဖေ..ကောင်းထာအဖေ..

ဆောင့်အဖေ..ဆောင့်..ရတယ်..သမီးခံ

နိုင်တယ်...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ပြွတ်..

ကောင်းထာဖေရယ်...

      နီလာ့စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေ

ရွှဲနေပြီ ဖြစ်၍ လီးအဝင်အထွက်ချေ ာမွေ့

လာသည်။သို့ဖြစ်၍ ကိုကျေ ာ်ကလီးကို

ဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ပေးတော့

နီလာက ဖင်ကိုပြန်ပြန်ကော့ပြီးတင်ပေး

သည်။မျက်လုံးတွေလည်းရမက်ခိုးတွေနှင့်

ပြူ းကျယ်နေသည်။

      ဆောင့်ပါအဖေ...သမီးခံနိုင်ပါတယ်.

တအားဆောင့်...ဟုပြောနေသဖြင့်လီးကို

ဒစ်အဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး မှ  အားရပါးရ

ဆောင့်လိုးတော့..မခံနိုင်..။

     "  နဲနဲတော့ လျှေ ာ့ဦးပေါ့ ယောကျ ာင်္း

ရယ်....ခံနိုင်တယ်ဆိုတိုင်း အသေလိုး

တော့..အောင့်တယ်...ရင်ခေါင်းထဲရောက်

လာသလိုပဲ..လီးကအရှည်ကြီး.."

      ဖြေးဖြေးချင်းပြန်လျှေ ာ့လိုးပေးတော့

ဖင်ပြန်ကော့ပြီး ညှစ်လာပြန်တယ်။

      " အင်း...ကောင်းတယ်အဖေ..အဲလို

လေး..ကောင်းတယ်..ကြိုက်တယ်..အင့်..

လိုးအဖေ...သမီးကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.

ကောင်းတယ်အဖေ..ဆောင့်..ဆောင့်.."

      ကိုကျေ ာ်လဲကောင်းလာပြီ။ကိုယ့်

သမီး ကိုယ်ပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိက

ကိုကျေ ာ့်ကို ထက်သန်စေသလိုတွန်းအား

တစ်ခုအဖြစ်လည်း ဆွဲဆောင်သည်။

ဒစ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကိုလေးငါးချက်ဆွ

ပေးတော့ နီလာမခံနိုင်...ဖင်ကြီးကော့

လိုက်လာသည်။သို့ဖြစ်၍..လီးတစ်ဆုံး

ဆောင့်လိုးပစ်ရာ..နှီလာက အားကျမခံ

ပြန်ကော့ပေးသည်။ဆက်ကာ ဆက်ကာ

ဆောင့်လိုးတော့  နီလာ့စောက်ပတ်ထဲသို့.လီးရည်မျ ား ပန်းထည့်လိုကိမိသည်ထိ

ကောင်းသွားခဲ့ပါသည် ။

အပိုင်း(6)

  အဖေ့လီးရည်တွေ နီလာ့စောက်ပတ်

ထဲပန်းဝင်လာတော့ နီလာကြက်သီးတွေ

ဖျန်းကနဲထ,သွားသည်။ကောင်းလိုက်တာလေ..။အားအင်တွေ တစ်နေရာရာက ဝင်ရောက်လာသလိုပါပဲလား..။စိတ်လွင့်မျှောစွာဖြင့်အကြာကြီးဖက်ထားမိပြီးမှ လက်ရှိအနေအထားကို စိတ်ပြန်ရောက်သည်။အော်...အဖေနဲ့ လိုးနေတာပါလား...အခုငါ့စောက်ပတ်ထဲကိုအဖေ့လီးရည်တွေပန်းထည့်တာပါလား....ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ..အဖေ့လီးကြီးပါလား..တစ်ခဲပြည့်ကျပ်

နေတာပဲ...အစရှိတဲ့အတွေးတွေ တစ်ခုပြီး

တစ်ခု မဖိတ်ခေါ်ပဲ ဝင်လာပါသည်။အဖေ့

မျက်နှာကို ကြည့်ရမှာလဲ နည်းနည်းရှက်

သလိုဖြစ်နေသည်။ပထမဆုံး လီးရည်အထည့်ခံရသည့်အတွေ့အကြုံမို့. ပျေ ာက်ကွယ်  ဆုံးရှုံးသွားမှာ နှမျေ ာနေမိသည်။လီးကြီးကိုသာ စောက်ပတ်ထဲကဆက်ကာဆက်ကာ ညှစ်နေမိသည်..။အပြင်ကို ထွက်မသွားပါနဲ့..လီးကြီးရယ်..ဟုလည်း မက်မက်မောမော တောင်းဆိုနေမိပြန်သည်။အဖေသိသွားမှာလည်း ရှက်နေသည်လေ....။

      " ခဏဆင်းဦးလေ...အဖေ.."

      " ကောင်းလား သမီး "

      စကားလေး တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောမိ

တော့ရှက်စိတ်တွေပျေ ာက်ပြီး ရမက်စိတ်

တွေပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

      " ကောင်းတယ်..အဖေ..၊အဖေရော.

ကောင်းလား.."

      " ကောင်းတာပေါ့သမီးရာ...သမီးရဲ့

စောက်ပတ်က အဖေ့လီးကိုအမြဲဆွဲထား

တာ၊ချွတ်ကိုမချွတ်ချင်အောင်ကောင်းတာ

သမီးအမေ့စောက်ပတ်တောင် သမီးလိုလိုးလို့မကောင်းဘူး.."

      နီလာကျေနပ်သွားသည်။အဖေအမှန်

တွေပြောတာဖြစ်မှာပါ..။

      " သမီးလဲ တအားကောင်းတယ်အဖေ အလိုးခံရင်း ခဏခဏပြီးမိတယ်

အဖေရယ်..."

တကယ်တော့ကိုကျေ ာ်စိတ်တိုင်းကျ မလိုး

 ခဲ့..မဆောင့်ခဲ့ရတာ ကိုကျေ ာ်ပဲသိသည်။

သမီးလေးကိုညှာပြီး မဆောင့်ခဲ့ပေမယ့်

ခုတော့..သမီးလေးစောက်ပတ်မှာလီးရည်

စောက်ရည်တွေဖြင့်ချေ ာမွေ့နေပြီ.။မိမိ

တစ်ခါပြီးပေးထားပြီမို့ လီးရည်အရသာကို

လည်းသမီးလေးသိနေပြီ..။ဆက်လိုးချ င်

စိတ်ဖြင့်.ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။

      " ခ်ခ်...ဖေဖေ့ လီးကြီးကစောက်ပတ်

ထဲမှာ ဆတ်ဆတ်ခုန်နေတယ်အဖေ.သမီး

စောက်ပတ်ရွလာတယ်..ခ်ခ်...အလိုးခံချင်

လာပြီ..အဖေလိုးနိုင်သေးလား..ဟင်.."

      ကိုကျေ ာ် လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး

သုံးလေးချက် ဆောင့်လိုးပြလိုက်သည်။လီးကြီးက အလုံးအထည်မလျေ ာ့ မာခဲ

တောင် နေသည်မို့ နီလာ အားရသွားပြီး

      " အဖေ့လီးကြီးက တုတ်ခဲ မာတောင်

နေတာပဲ နော်....လိုး..အဖေ..လိုး သမီး

 ကိုအားရပါးရလိုး...မသန်းမြကိုလိုးသလို

အသေဆောင့်လိုး..."

      ကိုကျေ ာ် ဒေါ့ဂီ ဆွဲဖို့စဉ်းစားပေမယ့်

ဒီတစ်ချီတော့ စောက်ပတ်လေးခံသားကျ

သွားအောင် ရိုးရိုးနဲ့ပြင်းပြင်း လိုးပေးဖို့ပဲ

ဆုံးဖြတ်မိသည်။အသားကျ ခံတတ်သွားမှ

ပုံစံအစုံလိုးပေးပါတော့မယ်လေ...ဟုစိတ်

လျှေ ာ့ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါသည်။

လီးကိုတော့ဖြင့်စောက်ပတ်ထဲကမချွတ်ပါ။ နီလာကလည်းအချွတ်မခံပါ။လီးကျွတ်

သွားမှာစိုး၍ ဖင်ရွှေ့ရွှေ့ပြီးလိုက်ပူးထား

သည်။စောက်ပတ်ကလည်းတစ်စစ်စစ်နဲ့

ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။

      နီလာကို ဒူးကွေးလျက် ပေါင်နှစ်ဖက်

ဆွဲတင်ပြီး ချိုင်းကြားမှာညှပ်ထားလိုက်သ

ဖြင့် ဖင်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်

ကြီးပိုမိုအနေအထားကောင်းလာသည်။

သို့ဖြစ်၍ နီလာ၏ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့

ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရအခြေမှဆုပ်ကိုင်

ဆွဲ၍ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဖြည်းဖြည်းလေးလိုး

ပေးလိုက်ရာ..အင်း..အင်း..အင်း..ရတယ်

အဖေ...ဆောင့်...အင့်..အင့်..လိုးအဖေ..

လိုး..အင့် ..အင့်..

      စောက်ရည်တွေပိုလိုက်လာပြီး..လီး

အဝင်အထွက် ချေ ာလာပြီ...နီလာလည်း

ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပေးလာပြီ...

     လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါး

ဆယ်..ခြောက်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးတော့...နီလာစိတ်မထိန်း

နိုင်..။ကိုကျေ ာ့်ကိုအတင်းဆွဲဖက်ပြီးနမ်း

သည်။ကျေ ာပြင်တွေ လက်မောင်းတွေကို

ဆွဲဆိတ်သည်။ဖက်သည်။ဖင်ကြီးကိုကော့

ကော့ခံသည်။ဇွတ်..အတင်း  ဆောင့်ခိုင်း

သည်။

      လေးငါးခြောက်ခါလောက် စောက်စေ့

ကိုဆီးခုံဖြင့်ပွတ်ဝိုက်ဆွဲပေးပြီး အချက်တစ်ရာခန့်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးပြန်တော့

နီလာပြီးပြန်သည်။စောက်ရေတွေ အိုင်

ထွန်းနေပြီ..။

      စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို လီးဒစ်ဖြင့်

ဆွဆွလိုးပေးသည်။ပြွတ်..ပြွတ်..သံတွေ

အဆက်မပြတ်ဆူညံနေပြီး.နီလာကလည်း

အီး..အား .ညည်းနေသည်။ဆွလိုးသည့်

ဒဏ်ကိုမခံနိုင်...ရွသည်ထက်ရွလာသည်။

      " ဆောင့်ပါတော့ အဖေရဲ့...လီးကြီး

ဆောင့်ထည့် လိုက်ပါတော့..လိုးပါတော့

လိုးပါတော့..."

      ကိုကျေ ာ် လေးငါးချက်ဆွ... တစ်ချက်

ဆောင့်.၊လေးငါးချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်

ပုံမှန်လိုးပေးတော့..နီလာ လီးအရသာကို

ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။

      ကိုကျေ ာ် စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို

ဒစ်ဖြင့်အဆက်မပြတ် တစ်ဇတ်ဇတ် လိုး

ပေးနေတော့...နီလာဖင်ကြီးကော့ပြီး..

စောက်ရည်တွေညှစ်ထုတ်သည်။လီးကို

အဆုံးထိပြင်းပြင်းဆောင့်ချလိုးတာတောင်

ဖင်ကအောက်ကိုပြန်မကျနိုင်အောင်ကော့

နေသည်။နောက်တစ်ချက်  ထပ်ဆောင့်

သည်။ မကျ ။အကြာကြီး ကော့ခံနေသည်

မို့...ဒစ်ဖြင့်ဆယ့်လေးငါးချက်ပြန်ဆွပြီးလီး

အဆုံးဆောင့်လိုးလိုက်ရာ..စိတ်မထိန်းနိုင်

ပဲ..လီးရည်တွေတစ်ဖြောဖြောပန်းထုတ်မိ

သည်။ဒါလဲ...နီလာဖင်ကြီး အောက်ပြန်

မကျသေးပါ..။တော်တော်ကြာအောင်..

ညှစ်ဆွဲနေပြီးမှ  ဘုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပစ်

ကျသွားပြီး ကိုကျေ ာ့်ကိုတအားဖက်နမ်း

နေပြန်ပါသည်။အလွန် ရမက်ထန်လွန်း၍

အနမ်းတွေမရပ်တန့်နိုင်..။ပြိုင်တူပြီးတော့

လဲ...အသဲစွဲကောင်းလှသည်။ကိုကျေ ာ်

ကလည်း သမီးအဖြစ်မမြင်နိုင်တော့ သလို

နီလာကလည်း အဖေလို့ မမြင်နိုင်..။လီး

နှင့်စောက်ပတ်သာ....စောက်ပတ်နှင့်လီး

သာ...။

ကိုကျေ ာ်

                           ၇

      " ကောင်းလိုက်တာ ယောကျ ာင်္းရယ်.

ဘယ်လိုမျ ားလိုးလိုက်တာလဲနော်..."

      အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလာသည်။

စောက်ပတ်ကလီးအရသာကိုတွေ့တော့

အခေါ်အဝေါ်မပြောင်းပဲမနေနိုင်။အဖေလို့

ခေါ်ရတာ..အားမရနိုင်တော့ ။ဒီလီးကြီးကို

လည်း လက်မလွှတ်ချင်တော့..။ဒီလီးကြီး  နဲ့လိုးရတဲ့အရသာကို ထပ်လိုချင်နေသည်။

နို့ဆွဲဆွဲပြီးအလိုးခံထားရတော့ အသဲတွေ

အူတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကောင်း

တာမမေ့နိုင်.။အားမလိုအားမရဖြစ်လာ၍

လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ညှစ်ဆွဲတော့..

နဲနဲပျေ ာ့နေတာသတိပြုမိသည်။

      " ခ်ခ်..ယောကျ ာင်္းလီးက နဲနဲလျေ ာ့

သွားပြီ..သိပ်မမာတော့ဘူး..လိုးနိုင်သေး

လား..ဒီစောက်ပတ်ကတော့ အမြဲအသင့်

ယောကျ ာင်္းရေ့...ခ်ခ်.."

      ကိုကျေ ာ်နဲနဲ အောင့်သွားသည်။လီးကို စောက်ပတ်ထဲကလေးငါးချက်လောက်

တစ်ဝက်ထုတ်ဆောင့်ပေးတော့ ရှောရှော

နဲ့ မာတောင်လာသည်။နီလာက ညှစ်နေ

ရင်း လီးတောင်လာတာသိသဖြင့်...

      " အဲ...ရပြီ..ရပြီ...ခ်ခ်...ခေါင်းကြီး

လှုပ်လာပြီ...သူလိုးတော့မယ်..သူဆောင့်

လိုးတော့မယ်...ခ်ခ်.."

      လေးငါးချက် ထပ်လိုးပေးတော့လီးက

တင်းလာသည်။နီလာကလည်း..ညှစ်ညှစ်

ဆွဲသည်။သူ့ကိုယ်ပေါ် ဝပ်နေရာမှထ,၍

ကိုကျေ ာ်နေရာပြင်သည်။နီလာကတော့

လီးကိုအလွတ်မခံပါ။နီလာ့ဖင်ဆုံကြီးကို

ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်..ပေါင်တန်တုတ်

တုတ်ကြီးတွေကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားတော့

စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးတစ်လစ်ဖြစ်နေ

သည်။ကိုယ်ကိုရှေ့နဲနဲကုန်း..နို့ကြီးတွေကို

အခြေကဆုပ်ဆွဲတော့ နီလာကပြုံးစေ့စေ့

နှင့်လျှ ာထုတ်ပြသည်။

      လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆီးခုံချင်းကပ်

ပွတ် ဝိုက် ပေးတော့ နီလာက ကိုကျေ ာ့်

ကျေ ာပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး...

      " လိုးပါယောကျ ာင်္းရယ်...ဆောင့်လိုး

ပေးပါတော့...ရော့..."

      စောက်ပတ်ကိုမြှောက်တင်ပေးသဖြင့်

လီးကိုဒစ်ဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ် ..ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးရာ..နီလာကတင်းကြပ်နေအောင်

ဖက်ထားပြီး..

      " အင်း..ဟင့်..ဟင့်...ဆောင့်.ဆောင့်

အိုး...စောက်စေ့ကိုပွတ်နေတာ..သိပ်သိပ်

ကောင်းတယ်ယောကျ ာင်္းရယ်...အင်း..

ဆောင့်ပြန်ပီ...အား...ရှည်လိုက်တဲ့လီး..

ဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..

ကောင်းလိုက်တာ.ယောကျ ာင်္း..ပွတ်ကွာ..

ဆောင့်ကွာ..."

      လီးကိုအနေအထားအမျိုးမျိုးနဲ့ဆောင့်

လိုးပေးတယ်။အပေါ်က ကုန်းပြီးဆောင့်

ချလိုက်...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးတဲ့တဲ့လိုး

လိုက်..ဆီးခုံချင်းဝိုက်ပွတ်လိုက်..ပြန်လိုး

ဆောင့်လိုက် ဆိုတော့ နီလာစောက်ရည်

တွေထိန်းမနိုင် သိမ်းမရထွက်နေပြီး..လီး

မွေးတွေ..စောက်မွေးတွေမှာလဲ အရည်

တွေစိုရွှဲ စေးကပ်နေကြပြီ...။မြန်မြန်သွက်

သွက် ဒစ်နဲ့ဆွဆွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးချ

တဲ့အခါမျ ား...နီလာ့မျက်စေ့ထဲမီးမျ ားပွင့်

သွားသလားခံစားရသည်။လီးကြီးကလဲ

တောင်ပဲတောင်နိုင်လွန်းလှသည်။နဲနဲ မှ

လျေ ာ့မသွား...ညှစ်လိုက်တိုင်းတင်းကနဲ

တင်းကနဲ..ပြန်တွန်းနေသလို မာသည်။

ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးကသားအိမ်

အဝကိုလာလာထိုးသည်။ပထမတော့နဲနဲ

အောင့်ချင်ပေမယ့်...ထိတာမျ ားလာတော့

အရသာသိလာသည်။အောင့်တာလေးကိုက...ကောင်းနေပြန်သည်။ နှုတ်ကလည်း

မညည်းပဲ...မတောင်းဆိုပဲမနေနိုင်တာ့...

အော်ဟစ်တောင်းမိသည်... 

      " အင့်..အင့်...ကောင်းလိုက်တာ..အု

အား...လိုး..လိုး..ဆောင့်...လိုးပေးပါ..

ဆောင့်ပါယောကျ ာင်္း...ဆောင့်လိုးပါ..."

      ကိုကျေ ာ်ကလည်း..နီလာကောင်းနေ

တာသိ၍ မနားမနေဆောင့်ပေးသည်။နား

ချင်လျင်လည်း..လီးအရင်းဆီးခုံဖြင့်စောက်

စေ့ကို ဝိုက်ပွတ်ပေးရင်း အမောပြေခဏ

နားသည်။သို့သော်...စောက်ပတ်ထဲမြုပ်

ဝင်နေသည့် လီးတန်ကို နီလာကညှစ်ဆွဲ

တာခံနေရသဖြင့်..ကြာကြာမပွတ်ရဲ..၊အ

ထူးသဖြင့် ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျ ားကိုအစုပ်အညှစ်

ခံနေရသဖြင့်..မွစိမွစိ..ကောင်းလွန်းလှ

သည်။ပြီးသွားနိုင်ကြောင်းသိသဖြင့်လီးကို

ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မှေးဆောင့်သည်။စိတ်ကို

တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းနိုင်မှ အသေဆောင့်

လိုးပြန်သည်။

      နီလာ..ဘယ်နှစ်ခါလောက်ပြီးခဲ့သလဲ

မမှတ်မိတော့ပါ..။လီးကြီးထဲမှာပဲအာရုံနစ်

နေပြီး..အရာရာမေ့နေသည်။နို့ကြီးတွေ

မှာလည်းအသားကုန်ဆွဲညှစ်ဆုပ်ကိုင်ခံ

နေရသဖြင့် တင်းကျိမ်းနေပြီ..။ဖင်ကော့

ပေးရ..ပြန်ဆောင့်ပေးရဖြင့် ချွေးတွေနစ်

နေပြီးဟောဟဲလိုက်နေသည်။

      " လိုး...ယောကျ ာင်္း..သွက်သွက်လေး

ဒစ်နဲ့ဆွပြီးဆောင့်လိုးပေး...နီလာပြီးချင်ပီ

အင်း..အင်း..ဟုတ်တယ်..အဲလို..အဲလို..

ယောကျ ာင်္းပီးအောင်လိုးပေး.."

      ကိုကျေ ာ်သိသည်။နီလာ မျှေ ာ့နေပြီ။

အချိန်ကလဲကြာပြီ..။ဒီလောက်ခံနိုင်တာပဲ

တော်လှပြီ..။နောက်မှ ဒေါ့ဂီလေး..တစ်

ပေါင်ကျေ ာ်လေး လက်တွေ့ပို့ချတော့မည်

ဟုတွေးပြီး...နီလာ့အကြိုက် သွက်သွက်

ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးလိုက်သည်။

      ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်.အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်

ဖြန်း..အိ...ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်..ဖြန်း..အား..

ရှီး...ဟူး...ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ..ဖန်း..ဖွတ်..

အာ့...ဆောင့်..ဆောင့် ပီးပီ..ပီးပီ..အား

လီးရည်တွေပန်းတယ်...အား..ပန်းတယ်

ဟား...အမျ ားကြီးပဲ...အားဟားဟား...

အားဟားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်ကျွတ်

      နီလာ..အရုပ်ကြိုးပြတ်သလိုပုံကျသွား

သည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်..။ကိုကျေ ာ်က သူ့

ပေါ်မှောက်အိပ်နေသည်ကိုလည်းမတွန်း

ဖယ်နိုင်..။သို့သော်..စောက်ပတ်ကတော့

လီးကြီးကိုတစ်ဆစ်ဆစ် ဆွဲညှစ်နေသည်။

စုပ်ယူနေသည်။ကြာတော့..ကိုကျေ ာ့်လီး

ကြီးပျေ ာ့လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ ပလွတ်

ဆိုလျှေ ာထွက်သွားသဖြင့်..ရင်ထဲဟာတာ

တာ ကျန်ခဲ့ပြီး သက်ပြင်းမောကိုချမိသည်။

      အချိန်က မနက်လင်းတော့မည်။ထပ်

ခံချင်သေးပေမယ့်....

ကိုကျေ ာ်

                          ၈

      မနေ့ညကဆိုင်သိမ်းပြန်ရောက်ပြီး

ဆယ်နာရီလောက်ကအိပ်ပျေ ာ်သွားခဲ့တာ

တစ်ရေးမှမနိုး။မနက်လင်းခါနီးတစ်ရေးနိုး

တော့ မမနီလာအပြင်ကပြန်လာတာကို

ခြေသံကြား၍သတိပြုမိသည်။အိပ်မှုန်စုပ်ဖွားမှာ..အဖေ့လီးကြီးကိုသတိရမိသေး။

သတိရတော့..ပူနွေးလာသည်။စမ်းကြည့်

တော့ ဂါဝန်ကခါးပေါ်လန်နေပြီး..စောက်

ပတ်ကဟောင်းလောင်း.။ဖောင်းဖောင်းမို့မို့စောက်ဖုတ် ကြီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်

ဆွဲတော့...စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသလိုလို။ထူးပါဘူး..ဆိုပြီးစောက်စေ့လေးကို

လက်ညှိုးထိပ်ဖျ ားနဲ့ဖိပွတ်တော့ ဖင်ကြော

ဆိမ့်သွားပြီး အရည်လိုက်လာသည်။ထိုခဏ မမထံမှ သက်ပြင်းချသံ...အဖေ့လူး

လှိမ့်သံတွေကြား၍ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။

နောက်မှ..စောက်ခေါင်းလေးထဲလက်ညှိုး

ထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆောင့်ပေးနေတော့စိတ်

ကအဖေ့လီးကြီးမြင်ယောင်သည်။လက်ညှိုးနဲ့အားမရနိုင်...လက်ခလယ်ပါပူးထည့်

တော့ နဲနဲအားရသွားသည်။အဖေလီးကြီး

ပဲ ထားလိုက်ပါတော့..ဆိုပြီးသွက်သွက်

လေးဆောင့်ပစ်တော့.အလွန်ကောင်းလာ

သည်။ဖူးကားထဲက ပုံစံအမျိုးမျိုးကိုစိတ်ကူး

ယဉ်ပြီး မင်းသားနေရာမှာအဖေ့မျက်နှာကို

အစားထိုးပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်တော့

စောက်ရည်တွေလျှံထွက်ပြီး..ဟောဟဲ ဖြစ်

သွားသည်။သက်ပြင်းကို မမနီလာမကြား

အောင်ကြိတ်ပြီးချရသည်။စိတ်ကူးနဲ့အလိုး

ခံရတာတောင် မလွယ်ပါလားအဖေရယ်..

ဟု ကနွဲ့ကလျ ပြောမိချင်သည်။

      ထုံးစံအတိုင်းစျေးသွားတော့လည်း..

ထောက်မည့်..ကိုင်မည့် ကိုကာလသား

တွေကိုရှောင်ရသေးသည်။အပြောခံရတာ

တော့မလွတ်နိုင်ပါ။အနားကပ်ပြီး တိုးတိုး

ပြောသွားတော့ လိုက်လုပ်ရလဲအခက်။ခံရ

တာလည်းအောင့်သက်သက်..။" ရှယ်အိုး

ပဲကွာ..လိုးချင်စရာကြီး."၊" တစ်ချီလောက်

ပေးလိုးပါလား."၊ " ပေါက်စီစားချင်တယ်

ကွာ." ၊ " ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်ချင်တယ်."

" ဖူးကားနေတာပဲကွာ." ဆိုပြီးအမျိုးမျိုးကပ်

ပြောတာခံရပြီးမှတစ်နေ့တာစျေးဝယ်လို့

ပြီးရသည်။

      ဒီလိုအပြောခံရလို့ အစကစိတ်ဆိုးခဲ့

ပေမယ့် နောက်တော့အရသာရှိလာပြန်

ွသည်။ကိုယ့်ဘော်ဒီ ကိုယ်ကျေနပ်သလိုခံစားမိသည်။ဖင်ကိုပိုလှ ပိုထင်းနေအောင်

ဝတ်သည်။နို့ကိုပိုမြင်ရအောင်ဝတ်ပြပေး

သည်။လမ်းလျှေ ာက်လျင် ဖင်ကိုအသား

ပေးမြင်ရအောင် ခါပြီးလျှေ ာက်သည်။နို့ကို

တုန်ရမ်းနေအောင် မသိမသာ ပုခုံးလှုပ်

ပေးသည်။

      အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲသို့

ပစ္စည်းတွေသွားထားစဉ် မမနှင့်အဖေတို့

ချက်ပြုတ်ရေးလုပ်ငန်းစ,နေကြပြီ။ပုံစံက

ပြီတီတီ ။မခို့တရို့လိုလို ဘာလိုလို။ဟိုနေ့

ကတည်းက မသင်္ကာတာ..။အဖေက သိပ်

ယုံရတာမဟုတ်။ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်တွေ

ထက် သန်သည်၊တောင့်သည်၊မာကျေ ာ

သည်။အသက်၃၅နှစ်ဆိုတာ ဘာရှိသေး

တာမှတ်လို့..။လီးကလဲအကြီးကြီး..စံချန်မီ

ကိုင်ကြည့်ပြီးမို့ သိသည်။မမကလဲ..ကိတ်

သည်။ဖင်ကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ..

လုံးကား ဖုထွက်နေသည့်အပြင် တစ်လုံး

တက်..တစ်လုံးဆင်း..။ခါးသေးတော့..

ဖင်ကြီးတာပိုသိသာသည်။ဟုတ်ပါပြီ...

သူတို့..လိုးပြီးလောက်ပါပြီ....ဟုစိတ်ကို

ဒုံးဒုံးချ မှတ်ယူလိုက်သည်။တွေးမိမှပဲ..

စိတ်ပိုထ,လာ၍ ထမီရင်လျှ ားပြီးရေတွင်း

ဖက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

      ရေတွင်းရောက်တော့..ဘယ်သူမှ

မြင်နိုင်တဲ့နေရာမဟုတ်လို့ ထမီကိုခါးမှာ

ပြင်ဆည်းပြီး ဒူးထောင်..ခြေဆင်းထိုင်ပြီး

ဟိုပွတ်ဒီပွတ် လုပ်နေမိသည်။သိပ်မကြာ

ပါ..။အဖေ ဆေးစရာအိုးခွက်ပန်းကန်တွေ

ယူပြီးရေတွင်းဖက်လာတာမြင်ရသည်။

အဖေ့လာလမ်းတည့်တည့်လှည့်ထိုင်ပြီး

ထမီဟောင်းလောင်း ဖွင့်ထားပေးလိုက်

ရင်း..နို့ကိုဒူးတစ်ဖက်ဖြင့်ကာထားလိုက်

သည်။ခေါင်းကိုတော့ မထောင်ရဲပါ ။

      အဖေက အနားရောက်မှစောက်ပတ်

ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီးပါးစပ်

ဟ,သွားသည်။

      "  ခ်ခ်..ပန်းကန်တွေ ကျကွဲမယ်အဖေ

ဖြေးဖြေး..သမီးယူကူမယ်.."

      " ရတယ်..သမီး...အဖေနိုင်ပါတယ်

ထိုင်နေ..ထိုင်နေ.."

      သိသားပဲ...ထ,လိုက်ရင်ထမီဖုံးပြီး

စောက်ပတ်မမြင်ရမှာစိုးလို့ မထ,ခိုင်းတာ

ကြည့်ပါတော်..ကြည့်..ကြည့်..ဟုစိတ်ထဲ

ကြိတ်ပြောရင်းဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။

 အဖေက လမ်းလျှေ ာက်ရင်းလီးတောင်

လာတာဖြစ်မည်...ခါးကိုင်း၍လျှေ ာက်လာ

သည်။မမကိုလှမ်းကြည့်တော့ အရိပ်အခြည်မတွေ့။ကိုယ်ချေ ာင်းခဲ့သလို ကိုယ့်ကို

ပြန်ချေ ာင်းကြည့်ခံရမှာလဲစိုးရသေးသည်။

      ခြေထောက်ကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး

      " ဒီမှာချ အဖေ..နေရာကျဉ်းတယ်."

ဟုပြောတော့ အဖေကအိုးခွက်တွေချပြီး

မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်သည်။တကယ်တော့

သီတာ့စိတ်ထဲက..စောက်ပတ်ကိုချ   လို့

ပြောတာ ဖြစ်သည်။တွေးရင်း တွေးရင်း

အလိုးခံချင်သည်။

      " အင်း....ဘာလိုလိုနဲ့အဖေ့သမီးတွေလဲ..အမွေးအတောင်စုံပြီ...အသိုက်အမြုံ

ကိုစွန့်ခွာကြတော့မယ်ထင်ပါရဲ့.."

      " ခ်ခ်...ဖေကလဲ..သမီးက၁၆နှစ်..

အမွေးပဲပေါက်သေးတာ..အတောင်မစုံ

သေးဘူး..ခ်ခ်..အဖေကမှတောင်တာ..

ခ်ခ်..."

      " အင်း..အင်း.. သမီးအမွေးလေး

လေးတွေက လှလိုက်တာကွယ်..မဲနက်

တွန့်လိမ်နေတာပဲ...အောက်နားလေးမှာ

သွားစုနေတာလေးက အူယားစရာ.."

      " အူပဲယားတာလားအဖေ...လီးနဲ့

မထိုးပစ်ချင်ဘူးလား..ခ်ခ်...မနေ့တုန်းက

ဆိုင်မှာထိုးခံရတာ အားမရလို့..."

      " ထိုးချင်တာပေါ့...လိုးချင်တာပေါ့

သမီးရယ်...သမီးက အလိုးခံမှာလား.."

      " ခံချင်တာကြာလှပေါ့ အဖေရယ်..

ခံချင်လွန်းလို့ အဖေ့လီးကြီးလိုက်ဆွဲတေ့

ပေးရတာ...စောက်ဖုတ်ကိုဖူးရောင်နေ

တာပဲ..."

      " ဟိုဖက်တိုးလိုက်သမီး..ရေစည်အ

ကွယ်ကိုတိုး...ပက်လက်ကလေးအိပ်..

ဒူးထောင်..ပေါင်ကားထား..အဖေလိုး

ပေးမယ်.."

      " အဟစ်...အင့်..အဖေ...လိုး..သမီး

ဖြဲပေးထားမယ်...စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီ

မြန်မြန်ထည့်...ရွလှပြီ.."

ကိုကျေ ာ်

                        ၉

      အပျိုပေါက်လေးဆိုပေမယ့် စောက်

ဖုတ်ကမသေးပါ။ဖင်ကြီးသလို စောက်ဖုတ်

ကလဲ ကြီးသည်။ဖောင်းမို့တက်နေပြီး အ

သားပြည့်သည်။နခမ်းလွှာတွေကထူထဲ

ပြည့်တင်းပြီး စောက်စေ့ကလေးပြူ းနေတာတွေ့ရတော့ ဘာဂျ ာမှုတ်ချင်စိတ်က

ထိန်းမရ။မီးဖိုခန်းဖက်လှမ်းကြည့်တော့

နီလာ၏အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရ။မထူးပါ

ဘူး ဟုစိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး သီတာဖြဲပေးထား

သည့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း

လျှ ာပြားကြီးဖြင့် ယက်တင်ပစ်လိုက်တော့

အူးဟူးဟူး...အဖေ..အဖေ..ဆိုပြီးဖင်ကြီး

တုန်ခါ ကော့တက်လာသည်။လက်ကလဲ

ခေါင်းနှင့်ဆံပင်တွေကို ဖိဆွဲနေပြီးမျက်နှာ

ကိုစောက်ပတ်နှင့်ဖိပွတ်သည်။စောက်စေ့

လေးကိုတပြွတ်ပြွတ် စုပ်ဆွဲတော့သီတာ

အော်ပြီး ဖင်ကိုခါရုန်းသည်။အလွတ်မပေး

ပဲ စောက်ခေါင်းထဲလျှ ာထိုးထည့်ပေးပြီး

ဆော့ပေးတော့ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်

ကြွ ကော့ကော့တက်လာသည်။စောက်စေ့

ကိုလျှ ာဖြင့်ကစားပြီး စောက်ခေါင်းထဲလက်နှစ်ချေ ာင်းပူး လိုးဆောင့်ပေးတော့..

ဆတ်ဆတ်ခါပြီး အော်သည်..။

    စွပ်စွပ်..ပြွတိပြွတ် ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်..

အားဟား..အဖေရဲ့...ရှီးဟီးဟီး...ကျွတ်

ကျွတ်..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီဖေရဲ့.

အီး..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ပီးပီဖေရေ့...ပီးပီ..

ပီးပီ...ဟီးအီးအီး...အု...လီးကြီးနဲ့သာလိုး

ပစ်ပါဖေရဲ့...လီးကြီး...အ..လီးကြီး..

      ကိုကျေ ာ်လဲ ဘာဂျ ာဝ,အောင်ပေး

ပြီးပြီ...အချိန်လည်း.မရ...စောက်ရည်လဲ

ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သီတာ့ပေါင်ကလေးတွေ

လက်မောင်းပေါ်မှေးထိန်း...ကျွဲကောသီး

လောက်နို့ကြီးတွေ မဆန်မပြဲဆုပ်ဆွဲပြီး

စောက်ခေါင်းထဲ လီးကိုတစ်အိအိထိုးသွင်း

ပေးလိုက်သည် ။အ ခြေအနေနဲ့အချိန်က

သိပ်မလှမှန်းသိနေလို့ သီတာကနာပေမယ့် အောင့်ခံပေးသည်။အံကြိတ်ခံသည်။။ဒီတစ်ခါတော့ အလိုးခံရရင်ကျေနပ်ပြီလို့လဲ

သဘောထားသည် ။

      ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဖြစ်ကတတ်ဆန်း

မလိုးပါ။တစ်အိအိ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေး

သည်။နို့ကြီးတွေ စို့ပေးသည်။သီတာ အ

လွန်အူရွလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့တက်

လာမှ နဲနဲကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်လိုးပေးပါ

သည်။အချက်လေးငါးဆယ်ခန့်ပြင်းပြင်း

ဖိဆောင့်လိုးပေးတော့..သီတာအော်ဟစ်

ပြီး ကော့လန်နေသည်။စောက်ရည်တွေ

ရွှဲ နေသည်။သီတာပြီးသွားမှန်းသိ၍

ကိုကျေ ာ် ဒစ်ဖြင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်

ဆွဆွပေးပြီး လေးငါးချက် အဆုံးဆောင့်

လိုးပေးသည်။သီတာမူးမေ့အောင်ကောင်း

နေသည်။နောက်ဆုံး လီးဒစ်ကြီးတစ်ရွရွ

ဖြစ်လာသဖြင့်..ဆယ့်လေးငါးချက်ဆွလိုး

ပြီး အားကုန်တစ်ချက်..နှစ်ချက် အဆုံးထိ

ဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်မျ ားတဖြောဖြော

ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။

      လေးငါးမိနစ်တော့ စိမ်နေသေးသည်။

သီတာ နဲနဲ ဖင်လှုပ်လာသဖြင့်လီးကို ချွပြီး

ချွတ်ပေးလိုက်သည်။လီးရည်..စောက်ရည်တွေ ရေပိုက်ပေါက်သလို အံထွက်လာသည်။စောက်ပတ်အခြေမှာသွေးနဲနဲစို့

နေသည်။အရေးထဲ..ဘာဂျ ာကမှုတ်လိုက်ချင်သေးသည်။မတတ်နိုင်..နောက်မှ ။

      " ကောင်းလား..သမီး.."

      မျ က်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်...မျက်ခုံး

လေးပင့်ပြီး..

      " ဒီလောက်လိုးပြီးလဲ..သမီးပဲလား..

ဟင်....မယားမဟုတ်သေးဘူးလား ".

      " အင်းပါ.....မိန်းမရယ်... ဒီလင်ကြီးလိုးပေးတာ..ကောင်းလား... လို့ ။

      " ကောင်းတယ်..ယောကျ ာင်္းရယ်..

အားရတယ်...ဒီလိုအလိုးခံချင်တာကြာလှ

ပြီ...စောက်ပတ်နဲနဲနာတယ်.."

              •••••

      အဖေ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေသွား

ဆေးတာကြာလှချည့်လား...စောစောကလဲ ညီမလေးရေသွားချိုးတယ်...အတွေး

တွေဇဝေဇဝါဖြင့်..နီလာထရံပေါက်မှ

ချေ ာင်းကြည့်မိသည်..။ပထမ အိုးတွေ

ပန်းကန်တွေကိုပဲမြင်ရသည်။လူရိပ် လူ

ယောင်မမြင် ။မသင်္ကာလို့ ရေစည်စွန်းကို

သေသေချ ာချ ာကြည့်မှ အဖေ့ဖင်ကြီး

မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်နေတာမြင်ရ

သည်။အူး..အဲ...အား...အသံတွေကိုလဲ

သဲ့သဲ့ကြားလာရသည်။

      ဟူး....အဖေနဲ့ညီမလေး လိုးနေကြ

တာပါလား...။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း..

စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဲ...သွက်

လာပြီ..သွက်လာပြီ...အား..ဆောင့်တယ်

ဟ...တစ်ချက်..နှစ်ချက်..အား..ဆောင့်

တယ်..ဆောင့်တယ်..တအားကိုဆောင့်

လိုးတာဟ...အဲ..အော်တယ်. အော်တယ်

ညီမလေး.အော်တယ်..အဲ...ကောင်းတာ

ကောင်းတာ..တဲ့..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ...သူတို့ပြီး

သွားပြီ.....အင်း...လီးရည်တွေပန်းထည့်

နေမှာပဲ....ဟူး....ဖူး......

      အဲ...အဖေထလာပြီ..။ဟင်း..လီးကြီး

က အတောင်မလျေ ာ့သေးဘူး...အဲ...ညီ

မလေးက လှမ်းဆွဲတယ်...အူး..စုပ်တယ်

တော့....အားပါး...စုပ်တယ်...အားရပါးရ

ပဲ...အဲ....အဖေကဆောင့်ထိုးတယ်..

ဆောင့်တယ်..အဲ...ဆောင့်တယ်...ဟူး..

      ဒီလောက်တောင်ဖြစ်လှတာဆိုပြီး

အနီးမှာရှိနေသည့် စလောင်းဖုံးကြီးကို

ကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်မိသည်။

      " ဂွမ်းးးးး"

      နောက်တစ်ချပ်...

      " ဂွမ်းးးးးး"

      ဒါတောင် စိတ်က မငြိမ်း...သွေးသား

တွေကဆူပွက်နေဆဲ....စလောင်းဖုံးလဲ

ကုန်ပြီ....။

ကိုကျေ ာ်

                        ၁၀

      ကိုကျေ ာ်နောက်ဖေးပေါက်က ကုပ်

ချေ ာင်းချေ ာင်းဝင်လာသည်။နောက်မှာ

တော့ သီတာကအိုးတွေခွက်တွေကိုင်ပြီး

လိုက်လာသည်။မျက်နှာတွေက အပိုးမသေ..။နီလာ..မျက်စောင်းထိုးပြီးမေးသည်

      " ဘယ်ကတည်းက လိုးနေကြတာလဲ

ဘယ်နှစ်ချီရှိပြီလဲ.."

      " ခုမှ..လိုးတာပါသမီးရယ်...အဖေ

တစ်ခါထဲ လိုးတာပါ..."

      " ဟုတ်တယ်မမရဲ့...ညီမလေးခံချင်

နေတာတော့ကြာပြီ...ကိုယ့်အဖေသူမျ ား

လုသွားမှာစိုးလို့.."

      " ဟဲ့...သူမ် ားလုစရာလားဟဲ့..ငါခံ

နေတာပဲ.."

      " အင်း...ထင်တော့ထင်သားပဲ..မမ

ဖင်နဲနဲလျှေ ာနေသလား လို့...ဒါကြောင့်

ကိုး..."

      " သီတာ...နင်ရယ်စရာမလုပ်နဲ့...

အဖေ့ကိုငါပိုင်သလို  နင်လဲပိုင်တာတော့

အမှန်ပဲ.ငါအပြစ်မပြောဘူး.ဟိုယောကျ ာင်္း

ပဲပြောချ င်တာ..လီးကတောင်လဲတောင်

နိုင်လွန်းတယ်..မနက်ကပဲနင်စျေးသွားတုံး

ငါ့ကို   ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး  သေအောင်လိုးထားပြီးပြီ.....ခုဘာမှမကြာသေးဘူး..နင့်ကိုထပ်လိုးတယ်ဆိုတော့...စဉ်းစားကြည့်ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာ..သူ့လီးရည်တောင်မခြောက်သေးဘူး..."

      " မနေ့ညကလဲ..မမနဲ့အဖေ လိုးနေ

ကြတာမဟုတ်လား..မမ မနက်အစောမှ

ထပြန်လာတာ..သီတာသိတယ် ..သီတာ

မသင်္ကာနေတာကြာပြီ..."

      " ဟုတ်တယ်...မနေ့ညကမှ စလိုးတာ အခုနင့်ကိုထပ်လိုးတာ..ကဲ အဝတ်လဲ..ထမင်းစားမယ်..ဆိုင်ထွက်ရမယ်."

      " ခ်ခ်..စပ နာတာ မမရယ်..ပြဲသွား

တယ်တော့..လီးကအတုတ်ကြီး..ခ်ခ် "

      " ဒါပဲနော်..ယောကျ ာင်္း...ဟိုခြံဝင်စား

ဒီခြံဝင်စား ဆိုရင်တော့..တွေ့ရာလူနဲ့ကုန်း

ပစ်မှာ..ဒီမယားနှစ်ယောက်ကိုနိုင်အောင်

လိုး..ဒါပဲ....မလုပ်ဖူးမထင်နဲ့.."

      " လာ...အခု လိုးမယ်..."

      " တကယ်လား..."

      နီလာ မျက်နှာဝင်းလက်သွားသည်မှာ

သိသာလှသည်။

      " သီတာရေ.မမတို့ထမင်းမစားတော့

ဘူး...ဆိုင်ထွက်ဖို့သာပြင်ထားတော့..."

       ဟုပြောပြီး..ကိုကျေ ာ့်လက်ကိုဆွဲ၍

အခန်းထဲဝင်သည်။

      အခန်းထဲရောက်တော့..ဖူးပြည့်ကား

တစ် နေသည့် ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့ကြီး

နှစ်လုံးကို အငမ်းမရစို့သည်။ကိုကျေ ာ့်လက်တစ်ဆုပ် မကာမိအောင်ကြီးသည်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကော့ထောင်ထ,နေ

သဖြင့် စုပ်ယူချေမွပေး၍မဝနိုင်..။နီလာက

စိတ်မြန်သည်။ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်

ချပြီး ဖင်ကုန်းပေးသည်..။

      " အင့်..မနက်က မဝ,ဘူး..၊ထပ်လိုး

မသန်းမြထက်ကောင်းအောင်လိုးပေး..

မလိုးနိုင်ရင်...တခြားလူနဲ့ကုန်းမှာ..."

      ကိုကျေ ာ်...နီလာ့ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်

ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ငုံစုပ်

ပစ်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးဝပ်ပြီး ခါးကုန်းလာ

သည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိချပြီး ဖင်

ထောင်လာတော့ ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို

လျှ ာဖြင့် လေးငါးချက်ယက်ပြီးစုပ်လိုက်

သည်။နီလာဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပေး

ပြီး..တစ်အိအိညည်းနေသည်။ကိုကျေ ာ့်

လက်နှစ်ချေ ာင်းကလည်းနီလာ့စောက်

ပတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဆောင့်

ဆောင့်ထိုးပေးနေသဖြင့် စောက်ရည်တွေ

စို အိနေသည်။ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို..လျှ ာ

ဖြင့်ယက်နေရာမှ အားစိုက်ပြီးတစ်ချ က် အကြာကြီးစုပ်ဆွဲထားလိုက်ရာ..နီလာ

အော်၍မဆုံးနိုင်တော့..။နီလာ့အော်သံ

တွေ နားသွားမှ...သူ့ပေါင်ကိုချဲပြီးဒူးထောက် ကာလီးကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝမှာ

ဒစ်ဖြင့်ထိုးဆွပေးသည်။

      နီလာ့ခမျှ ာ..စိတ်သာရှိသော်လည်း

လီးအတွေ့အကြုံမရှိပါ။အသက်ကလည်း.

၁၇နှစ်ကျေ ာ်ရုံ အပျိုဖျန်းမျှသာ။ကိုကျေ ာ်၏

ပြုစုယုယမှု ဒဏ်ကိုမူးမုမိုက်မိုက် ခံစားရ

သည်။ခဏခဏလည်း စောက်ရည်ထွက်

နေသည်။ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်အောင်

ကောင်းသည်။အလိုးခံချ င်လှပြီ..ဆောင့်ခံ

ချင်လှပြီ...

      " လိုးပါတော့ ယောကျ ာင်္းရယ်...လီး

ကြီးထိုးထဲ့လိုက်ပါတော့...အီး...."

      မချင့် မရဲ အော်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်

ပြန်တွန်းတွန်းနေမှ ကိုကျေ ာ်က လီးကို

တအိအိ ထိုးသွင်းသည်။ဒစ်ဖူးကြီးက..

စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ ထိုး

ဖောက် ပွတ်တိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးလေးဝင်

နေ၍ လီးမဆုံးမချင်း နီလာရင်တလှပ်လှပ်

ခံစားနေရသည်။စောက်ပတ်ထဲက လေ

တွေ တဖူးဖူးအသံပေး ပြန်ထွက်နေပြီး.

လီးကြီးကတအိအိဝင်သည်။လီးအဆုံးထိ

ဝင်သွားပြီး နီလာ့ဖင်တုံကြီးမျ ားနှင့် ကို

ကျေ ာ့် ဆီးခုံကပ်ထားတော့မှ နီလာကလီး

ကိုတစစ်စစ်ညှစ်ဆွဲယူသည်။ပွစိပွစိ ဆွဲ

ညှစ်သည်။ညှစ်လေလေ..စောက်ရည်ယို

ထွက်လေလေ...လီးတန်ရော လီးဥ ပါ

စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေသည်၊

    ကိုကျေ ာ် လီးကိုတစ်ဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ် ထုတ်ထုတ်ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးနေ

တော့ နီလာဖင်ကြီးပြန်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်

ပေးသည်။ကိုကျေ ာ်မဆောင့်ပဲ ရပ်ထား

တော့ နီလာကနောက်ပြန်သွက်သွက်တွန်းဆောင့်သည်။လီးကျွတ်မထွက်အောင်

လည်း ထိမ်းနိုင်သွားသည်။ဒီတော့မှ ကို

ကျေ ာ် သွက်သွက်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပြီး

နို့တွေကုန်းဆွဲသည်။အားရပါးရ ဆွဲဆွဲပြီး

ဆောင့်တော့ အသံတွေဆူညံနေသည်၊ 

      " ဘွတ်..ဘွတ်..ဘူ..ဖူး..ဗြစ်..ဘွတ်

အား...ဘွတ်..ဘူ..အင့်..ဖူး..ဗလစ်...ဘူ

အောင့်ထာ...ယောကျ ာင်္း..ဘွတ်..ဘွတ်..

ဘွတ်..ဗြစ်...ဘူး...ဖူး...ဖွတ်...ဗလပ်...

အား...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်..ဘွတ်..ပွတ်.

ဘူး...ဖူး...ဟား...ကောင်းတယ်...ဘွတ်

ကောင်းတယ်...ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ...

      လီးတန်ကြီးဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း..

စောက်ရည်တွေဖြင့်စိုရွှဲ ပြောင်လက်နေ

ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားမျ ားငြိပါလာ

သည်ကိုမြင်တွေ့နေရသဖြင့်လိုး၍အရသာ

တွေ့လှသည်၊ကိုယ့်သမီး အပျိုစစ်စစ်လေး

ကိုလိုးနေရသည်ကလဲ..ကျေနပ်စရာဖြစ်

ပြီး လီးမချွတ်ချ င်တော့..။နီလာကလည်း

စောက်ပတ်ထဲက လီးကိုအချွတ်မခံ။အနားမပေး...ကိုယ်နားလျင် သူဆောင့်သည်။

အပိုင်း11

နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပြီးတော့

ကိုကျေ ာ်မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီးလိုးပေးသည်။နီလာကတော့ ကုန်းလိုက်ဝပ်လိုက်

ဖင်ကော့လိုက်..။

      ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..ဖူး..ဘွတ်.ဘူ

ဖူး..ဗလပ်...ဘွတ်..ပတ်..ဖူး..ဆောင့်..

အသေဆောင့်...ဘွတ်..

      ချွေးတွေလဲသီးပြီ။ဒူးတွေလဲပွန်းနေပြီ

နို့ကြီးလဲ ရွဲနေပြီ။စောက်ပတ်ကြီးလဲပြဲအာ

နေပြီ။လိုးလို့မဝနိုင်။

      နို့တွေကိုလက်ကလွတ်။နီလာ့ဖင်ဆုံ

ုကြီးကို မတ်တပ် ကားယားခွ...ဒူးကိုကွေး

ပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲထိုးထည့်တော့

ဖူး..ကနဲဝင်သွားသည်။လေးငါးချက် အဝင်

အထွက် လမ်းကြောင်းစမ်းပြီး လီးတစ်

ချေ ာင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ

ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ခါးလေးကုန်းပြီး

ခံသည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိကိုင်ပြီး

ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ အသံကုန်အော်

သည်။

      အား...ဘွတ်..ဘွတ်..ဘတ်..ဖူး..

အသေလိုးတာလားအဖေရဲ့..အမလေး

ဘွတ်..ဖူး..ဗလစ်တစ်တစ်တစ်..အူး..ဖူး..

ဘွတ်..ဘွက်..ဖူး..အောင့်တယ်လေ...ဘူ

ဘွတ်...ထိတယ်အဖေရဲ့...ဘွတ်..ဘွတ်.

ဘူး..ဘလပ်တပ်တပ်..ဖူး..ဘူ..ဘွတ်..

လူသတ်ထာ..ဘွတ်..လူသတ်ထာ..ဘူ..

ဖူး..ဘလွတ်..ဘွတ်..

      အော်သာအော်သည်...ဖင်ကတော့

ကုန်းပြီးပြန်ဆောင့်သည်။ပါးစပ်ကလည်း

အီး..အီး..နှင့်အံကြိတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေး

နေသည်။စောက်ရည်တွေလည်းဗွက်ထ,

နေသည်။တစ်နာရီကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပစ်

တော့..နီလာဝပ်ဆင်းသွားပြီး ပြန်မထ,

နိုင်ပဲ မျက်စေ့မှိတ်..အံကြိတ်ခံနေသည်။

ဖင်လည်းမမြှောက်ပေးနိုင်..တွန်းလည်း

မတွန်းနိုင်တော့..။

      သို့ဖြစ်၍ နီလာ့ကိုပက်လက်လှန်

ပေးပြီး လှေကြီးထိုးလေး..ပြန်လိုးပေးမှ

မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေး

သည်။နို့ကြီးတွေကို စို့ပေး ချေပေး ဆုပ်

နယ်ပေးမှ ညှစ်အားလေးပြန်ထွက်လာ

ပြီး လိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဒေါ့ဂီသာ

ဆက်ဆွဲလျင် အပျိုလေးခံနိုင်ဖို့မမြင်။

      " ကောင်းလား..သမီး.."

      " ကောင်းတယ်ဖေ...အပြီးလိုးတော့

နော်...ညမှတစ်ညလုံးဆက်လိုး..စျေးထွက်ရဦးမှာမို့..နော်..ဖေ..နော်..."

      နှစ်ယောက်သဘောတူ...အပြီးလိုး

ကြမယ်..ဆိုပြီး သူကလဲကော့..ကိုကျေ ာ်

ကလည်း ဒစ်နဲ့ဆွဆွ ပေးပြီး...ဆယ့်လေး

ငါးချက် လီးတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းကာ လီး

ရည် မျ ားပန်းထုတ်ပေးပြီး.. တရှိုက်မက်

မက် နမ်းရင်းဖက်ထားမိကြလေသည်။

      " ဖေ...ည.ညီမလေးနဲ့လိုးမှာလား

သမီးနဲ့လိုးမှာလား.."

      " သီတာက စောက်ပတ်ပြဲသွားတယ်

သမီးရဲ့...ဆက်လိုးရင် ရောင်ကိုင်းလာ

မှာစိုးရတယ်.."

      " ခ်ခ်..သမီးက အားနာပါးနာ..အလိုးခံရတော့မှာပေါ့နော်...ခ်ခ်.."

      " အစ်မဆိုတော့ နဲနဲအနစ်နာခံပေး

ပါသမီးရယ်...အဖေလျှေ ာ့လိုးပေးပါမယ်."

      " အမလေး...လျှေ ာ့တော့မလျှေ ာ့လိုးလိုက်ပါနဲ့ အဖေ..တင်းတင်းကြီးသာ

လိုးပစ်လိုက်..စောက်ပတ်ပြဲအောင်သာ

လိုးပစ်လိုက်ပါ အဖေရယ်...ခ်ခ်.."

      ညနေဆိုင်ထွက်တော့လဲ ကိုကျေ ာ် အိမ်မပြန်ရဲပါ။သူ့သမီးတွေအထင်လွဲပြီး

ကြုံရာလူကို ကုန်းပေးလိုက်မှာစိုးရိမ်နေ

သည်။သီတာကလဲ  အိမ်ပြန်မလွှတ်ပါ။

ဖင်ယားနေပါသည်။

      လူလစ်တိုင်း လူလစ်တိုင်းဖင်ကြီးပစ်

ပစ်ပေးပြီးပွတ်ခိုင်းသည်။ကိုကျေ ာ်ကဘေး

ဘီကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း လစ်ရင်ပွတ်ပေးညှောင့်ပေးရသည်။လစ်လျင်လစ်..မ

လစ်လျင်လည်း သားအဖမို့ တော်ရုံကိုင်မိ

ထိမိ ပွတ်မိတာ မစိုးရိမ်ရပါ။မျက်နှာ ကို

တော့ ခပ်တည်တည်ထားရသည်။ဘာပဲ

ဖြစ်ဖြစ်...အတူထိုင်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေး

တာတော့ အနည်းဆုံးလုပ်ပေးသည်။စား

ပွဲနားကပ်ထိုင်ရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးသည်။

      ကိုကျေ ာ်က စောက်ပတ်နှိုက်ပေးချင်

ပေမယ့်...နာနေသည်..မနှိုက်နဲ့ဦး ဆို၍

မနှိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။သူစိတ်လာသည်ထက်ပို

လာနေလျင် ရှင်းရခက်မှာစိုး၍ဖြစ်သည်။

သီတာကလည်း လိမ်မာပါသည်။အဖေ့

ကို ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ရတယ်..ဆိုပဲ..။

      ည...ပြန်လာတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲ

ပါ။အဝတ်လည်း မလဲတော့ပါ။နီလာက

သူတို့အခန်းထဲမသွားတော့ပဲကိုကျေ ာ့်

အခန်းထဲ တန်းလိုက်လာသည်။အခန်းထဲ

ရောက်တော့လဲ အဝတ်မချွတ်အား...အ

ငမ်းမရနမ်းသည်။စူးစူးနစ်နစ်နမ်းသည်။

နမ်းလို့အားရမှအဝတ်တွေချွတ်သည်။

      " ယောကျ ာင်္း...ဆိုင်မှာ ဖင်လိုးနေ

တာတွေ့တယ်နော်...အူတူတူမထင်နဲ့ "

      " သမီးကလဲလေ... ညီမလေးက

ဖင်ယားနေတာကို...အဖေကဒီတိုင်းကြည့်

နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရယ်..စိတ်ပြေ

အောင်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့.."

      " ဟုတ်ပါပြီ...ဟုတ်ပါပြီ...ဒါပေမယ့်

လူမိမယ်...ကြည့်လဲလုပ်..."

      " အင်းပါ....အဖေလဲ လစ်မှလုပ်ပေး

တာပါ.."

      " ရော့...အခု လုပ်....အိုး..အဝတ်လဲ

မချွတ်သေးဘူး...ဒီကိုလာ..."

      အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးနေရင်း..လီး

ကိုင်ကြည့်ပြီး...

      " အအု...မာတောင်နေတာပဲ..အမြဲ

တောင်နေတာပဲလား...မိန်းမဖြင့် ပျေ ာ့နေ

တာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး.." 

      " ပျေ ာ့နေစေချင်လို့လားမိန်းမရယ်.."

      " ဟင့်အင်း...မာလေကြိုက်လေ..

တောင်လေ ကြိုက်လေပဲ..ခ်ခ်..ဒါကြီး..

မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ညလုံးထည့်...

လိုး...ခ်ခ်..ခ်ခ်....လိုး..."

ကိုကျေ ာ်

                        ၁၂

      နီလာနှင့်သီတာတို့ညီအစ်မက သူတို့

အဖေကိုအလှည့်ကျ ဝိုင်းဖြုတ် ကြ  သည်။ လူနားချင်နားပါစေ...လီးမနားစေရ၊အထူး

သဖြင့်နီလာကဦးစားပေးဖြုတ်သည်။အစ်မ

ဆိုတော့ သီတာကလည်း မငြိုငြင်ပါ။နေ့စဉ် ထမင်းစားပြီး..တစ်  ကိုတော့နီလာ

အပိုင်ယူထားသည်။သီတာကဆိုင်မှာကိုင်

 လေ့ရှိသည် မှာညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့၏

နားလည်မှုတစ်ရပ်ဖြစ်နေသည်။

      ဒီလောက်အလိုးခံနေမှတော့ နီလာ

ဗိုက်ကြီးတာ မဆန်းပါ။၂နှစ်ကျေ ာ်ကျေ ာ်

သားအဖ ပြောင်ပြောင်လိုးနေတော့ ပေါ့

သွားတာလည်းပါသည်။နီလာဗိုက်ကြီးပြီ

ဆိုတော့ ကိုကျေ ာ်တစ်နေရာရာပြောင်းဖို့

စဉ်းစားရသည်။ဗိုက်ကလည်း ၂လရှိပြီ ။

မြန်မြန်ပြောင်းနိုင်မှ ဖြစ်မည်။သီတာလည်း

အကြံမပေးတတ်။

      ဉာဏ်ကြီးရှင် နီလာက ရုတ်တရက်

လင်နောက်လိုက်ပြေးပစ်လိုက်တော့ ရယ်

ရခက်..ငိုရခက် ဖြစ်ရပြန်သည်။လိုက်ပြေး

တဲ့ကောင်လေးက သူနဲ့အသက်ရွယ်တူပါ။

၁၉နှစ်ကျေ ာ်ရုံရှိသေးသည်။မိဖတွေက သ

ဘောမတူချင်ပေမယ့် ခွဲမရတော့။ကောင်

လေး စွဲသွားပြီ..။

      အဲ...ပြဿ     နာက အခုမှ တကယ် စ,

ပြီ။ခမည်းခမက်က...ဦးဉာဏ်မြင့်-ဒေါ်ဝေ

တဲ့..။ဦးဉာဏ်မြင့်က ၆၀ကျေ ာ်.ဒေါ်ဝေ က ၄၀စွန်းစွန်း..။ဒေါ်ဝေက အတော်လေး

တောင့်သည်။ဒါနဲ့မျှ ားပြီး မုဆိုးဖို သူဌေး

ဦးဉာဏ်မြင့်ကို ရအောင်ဖမ်းခဲ့ခြင်းဖြစ်

သည်။အပျိုဘဝတုန်းက နှင်းဆီခိုင်။ဒါပေ

မယ့် အသက်၂၀မှာအိမ်ထောင်ကျခဲ့တော့

ဝ,အောင်မလှုပ်ရှားခဲ့ရ။အားမလို အားမရ

ဖြစ်မိပြီး..အခွင့်အရေးရှာနေသူဖြစ်သည်။

ဦးဉာဏ်မြင့်ကတော့..ဘာသာရေးဖက်

လိုက်သွားပြီ။ဘုရားဒကာ..ကျေ ာင်းဒကာ

နေ့စဉ် ဓမ္မာရုံ။တစ်ခါတစ်လေ ဝါတွင်းဆို

ဓမ္မာရုံမှာညအိပ်ထာမျ ားသည်။

      ကိုကျေ ာ်နှင့် ဒေါ်ဝေ တို့ပထမတော့

မတည့်ပါ။မုန့်ဟင်းခါးသည်ကိုသူဌေးကတော်က နှိမ်ချင်သည်။နီလာ့မျက်နှာကြောင့်

သည်းခံခဲ့ရသည်။သုံးလေးငါးလကြာတေါ့

ဒေါ်ဝေအချိုးတွေပြောင်းလာသည်။ကိုကြီး

ကျေ ာ်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်လာသည်။တကယ်တော့  ကိုကျေ ာ်က သူ့ထက်၃နှစ်ခန့်

ငယ်လိမ့်မည်။အလုပ်နှင့်လက် မပြတ်သူ

မို့ ၃၇နှစ်..၃၈နှစ်..သန်စွမ်းကျန်းမာသည်။

ဦးဉာဏ်မြင့်နှင့်တော့ ဆီနဲ့ရေ..။ခမည်း

ခမက်လည်းဖြစ်နေတော့ အဝင်အထွက်

စိပ်လာသည်။သီတာစျေးသွားချိန်မျ ားတွင်

အိမ်ကိုရောက် ရောက်လာတတ်သည်။

ရောက်လာပြန်လျင်လည်း တစ်နေကုန်..။

သီတာနှင့်ထမင်းစားပြီး..တစ်....ကလေး

တောင်လွတ်သွားလေ့ရှိသည်။ 

       သီတာအိမ်မှာမရှိသည့်အချိန် သူ့အိုး

ကားကားကြီး မကြည့်..ကြည့်အောင်ပြ

ပြီးခြံထဲလိုက်ပြခိုင်းသည်။ပန်းခူးသလိုလို

ဆူးစူးသလိုလို..တုတ်ထိုးမိသလိုလို..လိုလိုတွေနှင့်ကိုကျေ ာ့်လက်မောင်းဆွဲဆွဲပြီး

သူ့နို့ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေနှင့်ဖိကပ်ထား

လေ့ရှိသည်။သူ့မျက်လုံးက ကိုကျေ ာ့် ဖုဖု

ဖောင်းဖောင်းကြီးထံမှ မခွာနိုင်။ကိုကျေ ာ်

သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ တမင်ဖိကပ်နေမှန်းမသိ

သလိုဖြင့် ဖိဖိပေးသည်။အိအိ သွားတော့

ဒေါ်ဝေက ငုံ့ပြီးပြုံးရင်း..လက်ကနာသလို

ခါးကနာသလိုနဲ့..အ..အ..ဆိုပြီး နို့ကြီးကို

ဆတ်ကနဲ..ဆတ်ကနဲ ပြန်ပြန် ကော့ပေးသည်..လက်မောင်းကြီးကွာသွားရင်ပဲ..

မြွေကိုက်တော့မလို ဆွဲကပ်ထားသည်။

ဖိပြီးကပ်လေလေ..ဖုဖောင်းလာလေလေမို့.  တစ်ခါတစ်လေ..ခေါင်းကဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လာတာကို ဒေါ်ဝေကြည့်မဝနိုင်..။

      ဒေါ်ဝေက... တကယ်လည်း လတ်ဆတ်ထာတော့အမှန်..။အပျိုလေးမဟုတ်ပေမယ့်...ကလေးမွေးထားတာလဲနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်လောက်ကြ ာခဲ့ပြီ...တစ်လက်ကိုင်ကလည်း မပေးနိုင်တာလေးငါးခြောက်နှစ်ကြာပြီ..ဆိုတော့ပစ္စည်းက အော်ရီဂျင်နယ်လိုဖြစ်နေသည်။ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်..။အဲ...ဆတ်ဆတ်ထိ ခံချ င်သည်..ဆိုပါတော့..။       

      ကိုကျေ ာ်ဆိုတဲ့ ခမည်းခမက်ကိုလေ့လာကြည့်တော့..ဖောင်းဖုနေတာမြင်ရရုံနဲ့ အကြီးကြီးမှန်းခန့်မှန်းသိနေပြီ။ဘုရားဒကါထက်နှစ်ဆလောက်တောင်မျ ားကြီးနေ 

မလားမသိ။ကြက်သီးလေးမျ ားထ,သွားမိသည်။သူလဲ.မိန်းမဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ဆိုတော့ငတ်နေပေမယ်။အရပ်ထဲမှာ မကောင်းသတင်းလည်း မကြားရ။လူအေး...။ခ်ခ်....စားရချည်သေး...။အခြေအနေပေးရင်..ရေရှည်စားရဖို့...ရေရှည်ကျွေးနိုင်ဖို့ ဖန်ရမည်။ဘုရားဒကာ ကလည်း ဒါနဲ့ပတ်

သက်လို့ နာမည်ပျ က်မဖြစ်ရင်ပြီးရော..

အိမ်ထောင်ရေးမပျက်ရင်ပြီးရော.....နား

လည်ပေးတယ်...ဟုပြောထားခဲ့တာကြာ

ပြီ..။ဒါပေမယ့်...ဘယ်ကစ,ရမလဲ...။

      သီတာကလည်း..ဂျ င်..။ဒီမိန်းမကြီး

ငါ့ယောကျ ာင်္းကိုဝါးတော့မယ်...ဆိုတာကို

ကြိုတွက်သည်။ဒါပေမယ့်...မတတ်နိုင် ။

အဖေ့ကိုသနားသည်။နီလာနှင့် ကလေး

ကိစ္စ အဖေရင်ကွဲမတတ်ခံခဲ့ရသည်ကိုသိ

ခဲ့..မြင်ခဲ့ရတော့...စိတ်ပြေလက်ပျေ ာက်

ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး

မသိဟန်ဆောင်ပေးသည်။ဖန်ပေးသင့်

ရင်လဲ ဖန်ပေးလိုက်ပါမယ်..လေ....။

      သူ့အနေဖြင့်တော့ အဖေရင်ကွဲမည့်

ကိစ္စဆို...အတွေး..အပြော တွေက အစ

ရှောင်ကြဉ်ပါတော့မည်။နီလာတစ်ယောက်နှင့် ဖူလုံသွားပါပြီ..။အဖေ့ကို ငါ့ထက်

ပိုချ စ်တတ်တဲ့သူ မရှိဘူး...ဟုမျက်ရည်

တွေကြားက ပြုံးရင်းပြောနေမိသည်။

ကိုကျေ ာ်

                        ၁၃

      ကိုကျေ ာ့်အိမ်ကပြန်လာတော့..မဝေ

စိတ်မငြိမ်..။ကိုကျေ ာ်အိမ်မှာ သီတာစျေး

သွားနေတုန်း အကြံအဖန်သွားလုပ်သေး

သည်။ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ

ဆေးကြောနေတော့ မဝေလိုက်သွားသည်။ကိုကျေ ာ်ကမသိ။အနီးကပ် ရပ်ကြည့်နေ

တာတောင် မသိ။အိုးတွေထိုင်တိုက်နေ

တုံး နောက်ကလက်နဲ့လှမ်းတို့လိုက်မှ

လှည့်ကြည့်သည်။

      မဝေက လည်ဟိုက်အင်္ကျီ လည်ပင်း

ပေါက်ကျယ်ကျယ်ကိုတမင်ရွေးဝတ်သွား

တာမို့..ကုန်းနေတဲ့မဝေနို့ကြီးတွေက ထိုင်

နေတဲ့ကိုကျေ ာ့်မျက်စေ့နဲ့တည့်တည့် ဖြစ်

နေသည်။ရင်ကြားမြောင်းက စေ့နေတာမို့

ကိုကျေ ာ်မျက်စေ့ကိုချက်ချင်းမခွာနိုင်.။စိတ်

လွတ်လက်လွတ် ဆုပ်ကိုင်ချေမွပစ်ချင်လာ

သည်။

      " ဘာကြည့်နေတာလဲလို့...မမြင်ဖူး

လို့လား..."

      " အား...အိမ်ပေါ်ထိုင်လေ..မဝေ..၊

ပြီးတော့မှာပါ..."

      " ပြောလေ...မမြင်ဖူးလို့လား...လို့..

ခ်ခ်..."

      " အဟဲ...မဝေကို မမြင်တာကြာသွား

လား လို့ပါ...မလာတာသုံးလေးရက်တော့

ရှိပေါ့.."

      " ဒါဆို....မြင်ဖူးတယ်ဆိုတဲ့ သဘော

လား..."

      " အာ..."

      " မအာနဲ့....ဒါကိုပြောတာ..ဒါ...ဒါကို

မြင်ဖူးလား...လို့.."

      မဝေက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မ,ပြီး မျက်စ,ချီရင်း

ပြောင်မေးသည်။လက်ဖဝါးဖြင့်ပင့်မ,လိုက်

တော့ ရင်ကြားမြောင်းပူးကပ်သွားပြီးနို့အုံ

ကြီး လုံးတက်လာသည်။ကိုကျေ ာ်တံတွေး

မျိုချရင်းကျီးကန်းတောင်းမှောက်လိုက်ကြည့် မိသည်။ဘယ်သူမှမရှိ။သီတာပြန်မ

ရောက်သေး။

      " လှလိုက်တာ မဝေရယ်...ဒီလောက်

လှတာ..မမြင်ဖူးဘူး..ဖူး..ကား..အိ..စက်

နေတာပဲ...ဓာတ်ပုံတောင်ရိုက်ယူထား

ချင်တယ်..."

      " ခ်ခ်...ဖုန်းပေး...ဝေရိုက်ထားပေး

မယ်...ဆေးကြောပြီးရင် အမြန်လာခဲ့.."

      ကိုကျေ ာ် တယ်လီဖုန်းထုတ်ပေးတော့ မဝေလက်လှမ်းယူပြီးပြန်လှည့်သွား

သည်။ကိုကျေ ာ့်မျက်စေ့တွေ မခွာနိုင်..။

      " ဟွန်း...ထင်သားပဲ...ဖင်လိုက်ကြည့်နေမယ်လို့..ခ်ခ်...နှာဘူး..."

      " ပြုံးပြုံးလေး ရိုက်နော်..."

      " မျက်နှာပါ ပေါ်အောင် ရိုက်ပေးရ

မှာလား..."

      " အင်း...အားလုံး...အာလုံး.."

      " အိုး....ဒါရောလား...လွန်တာပေါ့.."

      ဟုမေးရင်း..မဝေ စောက်ဖုတ်ကိုပုတ်

ပြနေသည်၊အိမ်ဖက်မသွားနိုင်..။

      " ခ်ခ်...ဒါက ဒီမျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ မ

မြင်ရဘူး..ကိုကျေ ာ်ရဲ့....သီးခြားမျက်လုံး

နဲ့ကြည့်မှမြင်ရတာ..ခ်ခ်...ကြည့်မလား.."

      " ဘယ် မျက်လုံး..."

      " လီးမျက်လုံး..လီးမျက်လုံး....ရှင့်ရဲ့

လီးတန်ကြီးထိပ်က လီးမျက်လုံး..သိပြီ

လား..ခ်ခ်...အဲဒီ လီးမျက်လုံးနဲ့ အထဲဝင်

ကြည့်မှ မြင်ရတာ...ခ်ခ်.."

      " ဒီမ်က္​လုံးလား..."

      ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးတန်ကြီးကိုင်ပြလိုက်

တော့..မဝေမျက်တောင်မခတ်နိုင်..။ခဏ

ကြ ာမှ  နှုတ်ခမ်းကိုလျှ ာဖြင့်သပ်ရင်း..

      " အူး..ဟူး..ဟူး....စူပါပဲ...စူပါပဲ...

ပြူ းကားနေတာပဲ...ခ်ခ်...ဒီကလဲ တံခါး

စေ့ထားတာနော...တွန်းသာဖွင့်ကြည့်..

နခမ်းစေ့ထားတာ..ခ်ခ်..."

       အိုးတွေခွက်တွေ အမြန်ဆေးပြီး

အိမ်ထဲအမြန်ဝင်ရသည်။သီတာရောက်

လာလျင်..မလွယ်..။အိမ်ထဲရောက်တော့

မဝေကို ဘရာဇီယာ ပြန်ဝတ်နေဆဲတွေ့

ရသည်။နို့အုံကြီးမှာ..သင်္ဘောသီးကြီးဆွဲ

ထားသလို..။အသားဖြူတော့ ဝင်းမွတ်နေ

သည်။ဘရာဇီယာကို လက်နှင့်ဆွဲထား

ပြီးနို့ကြီးတစ်လုံးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်

ချေမွပေးတော့ ဇွတ်အတင်း ရမက်နိုးကြွ

စွာနမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။မဝေ၏လျှ ာက

တိုးဝှေ့ဝင်ရောက် အစာရှာနေသည်မို့

ကိုကျေ ာ်လျှ ာလေးမဝံ့မရဲပြန်ထုတ်ပေး

တော့ အသည်းအသန်စုပ်ဆွဲခံရသည်။

နို့သီးခေါင်းတွေလည်း တင်းမာထိုးထောင်

နေပြီ...။အဲ....အဝေးမှ သီတာကဆိုင်ကယ် ကိုဟွန်းသံရှည်ပေးပြီး နင်းလာသံ

ကြားရသည်..။

      " အိမ် လိုက်ခဲ့..."

      " အာ...မရဘူးလေ...ချက်ရ..ပြုတ်ရ

မယ်...စျေးထွက်ရမယ်လေ..."

      " ငတ်..."

      နေ့လည်..မဝေပြန်သွားတော့သီတာ့

ကို အခြေအနေ အကုန်ပြောပြလိုက် ပါ

သည်။သီတာက ဘာမှမဝေဖန်ပါ။စဉ်းစား

နေသည်။

      " သူ့အိမ်တော့ မသွားနဲ့ အဖေ..ဘာ

ပဲပြောပြော...မမနီလာရှိတယ်..၊မွေးလဲ

မွေးခါနီးနေပြီ....ရှောင်လို့မရရင် ဒီအိမ်

မှာပဲ လက်ခံ...သမီးခြံထဲမှာစောင့်ပေး

မယ်..."

      " သမီးရယ်....အဖေသတ္တိမရှိဘူး.."

      " အဖေ....သမီးတို့က..သားအဖချစ်

လင်မယားချစ် ပေါင်းထားတာ...အချစ်ထု

ထည်ကြီးတယ်..ခိုင်မြဲတယ်...ယုံကြည်မှု

ကြီးတယ်....၊မဝေကို အဖေမချစ်ပါဘူး..

သမီးသိပါတယ်...နှစ်ဖက်သဘောတူခဏ

စိတ်ဖြေတဲ့သဘောပါ...မဝေကလဲအဖေ့

ကိုချစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး....သမီး  အဖေ့ကို

စိတ်ချတယ်...ချစ်တယ်..အဖေ..၊မဝေ ကို

လိုးပြီးရင် သမီးနဲ့လိုးမယ်...ဒါပဲ.."

       ညနေတော့ ကိုကျေ ာ့်အရိပ်အခြည်

 သိချင်လို့ မသွားစဖူး ညစျေးတန်းသွားပြီး

မုန့်ဟင်းခါးထိုင်စားသည်။ဘုရားဒကာ က

မုန့်ဟင်းခါးအလွန်ကြိုက်သည်လေ..။စား

လို့လဲ ကောင်းပါသည်။စျေးသည်သားအဖ

ကလည်းဖော်ရွေ ပျူ ငှ ာပါသည်။လိုလေ

သေးမရှိမို့..ဘုရားဒကာကြီး ပါးစပ်ကမချ

ချီးမွမ်းသည်။ခ်ခ်.....မုန့်ဟင်းခါးသည်ကို

ယူထားပေး ရမလား..လို့မေးတော့...လုပ်လိုက်..လုပ်လိုက်.. တဲ့။ပြီးမှ ခမည်းခမက်

ဖြစ်နေတာသိတော့...ရယ်မောမဆုံးနိုင်။

အင်း....အဆင်တော့ပြေပြီ......။အောင့်ထားခဲ့ရသမျှ...အတိုးချပြီး..ရေကုန်ရေခမ်း

ခံပစ်လိုက်မည်....ဒီအိုးကြီး နိုင်အောင်ဖြို

ပေတော့ မောင်ကျေ ာ်ရေ့....။

ကိုကျေ ာ်

                       ၁၄

      မဝေခြံထဲ ဝင်လာတာကိုကြည့်ပြီး တံခါးကိုသေချ ာပိတ်ပြီးသော့ခတ်ထားလိုက်သည်။သီတာကသော့တစ်ချေ ာင်းယူသွား

ပြီးဖြစ်သည်။ရှေ့ကသွားနေသည့်မဝေ၏

ဖင်ကြီးမျ ားမှာ ထယ်ဝါလှသည်။အသက်

၄၀စွန်းရုံမျှဆိုသော်လည်း သူဌေးကတော်

ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင်

နေရသူမို့အရွယ်တင်သည်။၃၀ကျေ ာ်ရုံ

မျှ ထင်ရသည်။အလိုးမခံရတာကလည်း

ခြောက်နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ...။ခံရတယ်

ဆိုသည်ကလည်းနာမည်ခံမျှသာ။လင်ဖြစ်

သူက အသက်ကြီးတော့..ပုံမှန်လည်းမလိုးနိုင်...လိုးပြန်တော့လဲ လီးပျေ ာ့.။တစ်

ခါတစ်လေလိုးရင်းပျေ ာ့ခွေသွားတာ ပြန်

မတောင်နိုင်တော့..။ဒီလိုနေခဲ့ရတာဆယ်

နှစ်ခန့်တော့ရှိပြီဖြစ်သည်။ကောင်းကောင်း

စား..ကောင်းကောင်းနေရတော့..ဘော်ဒီ

က အဆင့်မြင့်သည်။နို့ကြီးတွေကပြူ းခံနေ

ပြီး..ဘရာဇီယာက မနိုင်ဝန်ထမ်းနေရသလို..မနိုင့်တနိုင် လှုပ်စိ လှုပ်စိ..ခုန်ပေါက်

နေသည်။ပုခုံးကျယ်ပြီး ရင်သားပြည့်သည်။

ကိုကျေ ာ့်အိမ်လာတိုင်း အိမ်နေအဝတ်ဖြင့်

သာလာလေ့ရှိသဖြင့် ဘလောက်စ်..တီရှပ်

အစရှိသည်တို့သာအဝတ်မျ ားပြီး လည်ဟိုက်မျ ားသာ..။နို့ကြီးတွေကိုမမြင်ချင်လဲမြင်

ရသည်။မြင်ချင်လဲ ပိုမြင်ရသည်။

      ခါးလေးကသိသိသာသာသေးပြီးဖင်

ကြီးတွေကကားဖုနေသည်။လမ်းလျှေ ာက်

လျင်ဖင်လုံးမျ ားလှုပ်ရမ်းနေပြီး လီးကိုမျက်စပစ်နေသလို..။ပေါင်တန်တွေကလည်း

ရှင်းနေသည်၊ထင်းနေသည်။အိမ်လာလျင်

တော့ ပင်တီဝတ်လေ့မရှိမှန်း ဖင်ကိုကြည့်

ပြီး ခန့်မှန်းတွေးမိသည်။အိမ်ထဲမရောက်မီ

ကိုကျေ ာ် လီးတောင်နေသည်။

      မဝေကလည်း မခေပါ။ခါတိုင်းနှင့်မတူ

ဒီနေ့မှ ခြံတံခါးသော့ခတ်တာမြင်ရတော့

ရင်ထဲနွေးကနဲဖြစ်သွားသည်။မျက်လုံးကို

ဝေ့ကစားကြည့်တော့..ကိုကျေ ာ့်လီးကြီး

ဖောင်းဖုနေတာကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်မိ

သည်။သေချ ာပါ ပြီ...။ဒီနေ့တော့ မိဝေတို့

အလိုးခံရတော့မည်..ခ်ခ်..။စဉ်းစားရင်း

ဖင်ကြီးကို ပိုလှုပ်အောင် အိပဲ့အိပဲ့ လုပ်ပေး လိုက်သည်။လက်ကိုနောက်သို့ လို

အပ်သည်ထက်ပိုလွှဲလိုက်တော့ကိုကျေ ာ့်

လီးကြီးကိုထိမိသည်..။အိ...ကနဲအသံပေး

ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လိုအိမ်ထဲအပြေးဝင်လိုက်မိသည်။

      ကိုကျေ ာ်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတစ်ချက်ရှိုး

သည်။ကိုယ့်ဝင်း ကိုယ့်ခြံနေကြသူမျ ားမို့

စိုးရိမ်စရာတော့အထူးမရှိပါ။အိမ်ထဲရောက်တော့ တံခါးကိုပြန်စေ့ပြီး မဝေ့ လက်

မောင်းလေးကိုဆွဲယူသည်။မဝေက အင်

တင်တင် လုပ်နေပြီး..ကိုကျေ ာ့်ပုခုံးပေါ်

လက်ကလေးတစ်ဖက်တင်သည်။ကိုကျေ ာ့် လက်တစ်ဖက်က မဝေခါးပေါ်မှာ..။ သူ့

လီးကအထိန်းသိမ်းမဲ့ တောင်မတ်နေပြီ။

      ကိုကျေ ာ်က မဝေနှုတ်ခမ်းတွေကို

စုပ်ယူနမ်းတော့ မဝေ ရမက်ကြီးစွာဖြင့်

လျှ ာလေးထိုးပေးသည်။လျှ ာလေးစုပ်ယူ

ခံလိုက်ရတော့..မျက်စေ့လေးမှေးပြီးပုခုံး

ပေါ်ကလက်ဖြင့် ကိုကျေ ာ်ရင်ဘတ်တွေ

ကိုပွတ်သပ်ရင်း..ဆီးခုံကိုထောက်နေသည့် ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးကို ဖွဖွပွတ်သပ်ဆုပ်

ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။လီးကြီးက လက်တစ်

ကိုင်မက ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်ပြီးလက်ထဲကထွက်ပြေးတော့မလို ထောင်ထောင်ထ

နေသည်မို့..တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်

ထားမိသည်။အနမ်းက မပြီးဆုံးနိုင်အောင်

ရှည်လှသည်။ဒီလီးကြီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲ

ဝင်တော့မယ်..ဆိုတဲ့အတွေး ဖြတ်ကနဲ

ဝင်လာတော့ စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လါ

သည်။လက်ကလည်း လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး

စိတ်မှန်းဖြင့် တိုင်းထွာနေမိသည်..။အင်...

ခုနစ်လက်မတော့အနည်းဆုံးပဲ..။တုတ်တာကလဲ..နှစ်ခဲထိုးဓာတ်မီးထက်လျေ ာ့

လိမ့်မည်မဟုတ်...၊ဓာတ်မီးကိုင်နေကျ မို့

သိသည်။ညို တုတ်ကြီး..ခ်ခ်..။

      " အခန်းထဲ သွားရအောင်ကျေ ာ်ရယ်

ဝေ ရောက်လာပြီပဲ...မလောပါနဲ့တော့..

အခန်းထဲရောက်မှ....နော်.."

      လီးကိုမလွှတ်ပဲ ကိုကျေ ာ့်အိပ်ခန်းထဲ

ဆွဲဝင်သွားပြီး...အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း ပုဆိုး

ကိုဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ကိုကျေ ာ်က ရှပ်အင်္ကျီ

ချွတ်နေတုံးရှိသေး...သူကအားလုံးချွတ်ပြီး

ဖြစ်နေသည်။ဘလောက်စ်ကိုခေါင်းပေါ်လှန်ချွတ်ပြီး ဘရာချိတ်တွေကိုဆိုးဆိုးဆတ်ဆတ် ဖြုတ်ပစ်သည်။နို့နှစ်လုံးကားကား

ကြီးပြူ းကြည့်နေသလို..စောက်ဖုတ်ဖေါင်း

ဖေါင်းကြီးကလည်း ပေါင်ကြားမှကားကား

ကြီးကြည့်နေသည်။

      သူအရင် အဝတ်ချွတ်ပြီးတာမို့ အင်္ကျီ

ချွတ်နေတဲ့ကိုကျေ ာ့်ပေါင်ကြား ဆတ်ကနဲ

ထိုင်ချပြီး လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုဆုပ်ကိုင်

သည်။လက်ဆုပ်ရဲ့အပေါ်ပိုနေသည့် လီး

တန်နှင့်ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီးလျှ ာဖြင့်ရစ်

ပတ်ဆော့ကစားသည်။ကိုကျေ ာ်အင်္ကျီ

ချွတ်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့မော့

ကြည့်ပြီး.." ဗီဒီယိုရိုက်ပေး.." ဟုဆိုပြီး

တယ်လီဖုန်းယူပေးသည်။ပြီးတော့ ဒစ်

ပေါက်ကိုလျှ ာဖျ ားဖြင့် တို့ထိစုပ်ယူယက်

နေသည်။ဒစ်ကြောင်းကြီးကိုလျှ ာဖြင့်ရစ်

ဝိုက်စုပ်သည်။ဒစ်ဖူးသက်သက်ကိုငုံပြီး

စုပ်သည်၊ယက်သည်၊နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးဖြင့်

လိုးပေးသည်။အားရပြီဆိုမှ လီးတန်တစ်

ချေ ာင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းစုပ်ယူ

သည်။ပြီးအောင်တော့ စုပ်ပေးနိုင်စွမ်းမ

ရှိပါ..။

      ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဗီဒီယိုရိုက်ရင်း

ဖင်ကော့နေရသည်။တစ်ခါတစ်လေလက်

တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်

လိုးပေးနေမိသည်။မဝေ ငတ်ခဲ့သမျှအတိုး

ချ ပြီး လီးစုပ်နေသည်။လီးမစုပ်ရသည်မှာ

ကြာပြီ..။စုပ်ခဲ့ရသည့်လီးမှာလည်း ပဲမြစ်။

ခုတော့ တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့် စုပ်ပစ်သည်။

လီးရည် မသောက်ရသေးလို့ မကျေနပ်

နိုင်..။ကိုကျေ ာ်ပြီးအောင် ကြိုးစားပြီးစုပ်

သည်။လီးက တုတ်ပြီးရှည်လွန်းသဖြင့်

လည်ချေ ာင်းထဲအဝင်မသွင်းနိုင်။ကြိုးစား

ကြည့်တိုင်း နှာတွေသီး...မျက်ရည်တွေဝဲ

ပြီးပြန်ထုတ်နေရသည်။ကိုကျေ ာ်ရယ်. .

လီးရည်တွေပန်းထည့်လိုကိပါတော့..ဟု

စိတ်ထဲကတောင်းဆိုရင်း တပြွတ်ပြွတ်

စုပ်နေမိသ

ကိုကျေ ာ်

                        ၁၅

      ကိုကျေ ာ်..မဝေ၏လက်မောင်းလေး

နှစ်ဖက်ကိုဆွဲမပြီး ထူလိုက်သည်။မတ်တပ်ရပ်မိတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဆွဲစုပ်ပြီး

အားရပါးရနမ်းသည်။ပြီးမှ ကုတင်စောင်း

မှာထိုင်စေပြီး ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှဲ

ချပေးလိုက်သည်။မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်

ချေ ာင်းမှာတွဲလောင်းကျနေပြီးစောက်ဖုတ်

ကြီးမှာဖောင်းမို့နေသည်။အရေးထဲမဝေက

ဖင်ချွပြီးနေရာပြင်လိုက်သဖြင့်စောက်ဖုတ်

ကိုကော့ပြသလို ပြူ းပြဲနှင့်ထွက်လာသည်။

ကိုကျေ ာ်က ခြေထောက်မျ ားကိုမ,ပြီး..

ကုတင်ဘောင်ပေါ်သို့ ဖဝါးချတင်ပေးပြီး

စောက်ပတ်ယက်ဖို့ပြင်သည်။

      " မမှုတ်နဲ့တော့..ကျေ ာ်..ဝေ.တအား

ရွှဲနေပြီ..ကျေ ာ့်လီးကိုခံနိုင်လောက်တယ်၊

မအောင့်နိုင်တော့ဘူး...တစ်ခါတည်းသာ

လိုးပစ်လိုက်တော့နော်..."

      " အပျိုကြီး..လီးမကြောက်ဖူး ပေါ့.."

      " ဟွန့်...ကြောက်စရာလား...ဝေဝေ့

စောက်ဖုတ်ကိုလဲ လိုးကြည့်လိုက်ပါအုံး..

ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်..ခ်ခ်..."

      " အင်း.လိုးပြီနော်.တကယ်မကောင်း

ရင်တော့...ဖင်လိုးပစ်မှာဗျ...."

      " ခ်ခ်...အဲဒါ ပါကင်ဆရာ..ကျေ ာ့်လီး

ကြီးနဲ့ဆို ကွဲနိုင်တယ်...ကဲပါ..စောက်ပတ်ယားလှပြီ...ထည့်..ဆောင့်...လိုး...သူနဲ့မှ  အရှက်ကုန်ရော..ခ်ခ်.."

    ကိုကျေ ာ်က မတ်တပ်ရပ်အနေအထား

ဖြင့် မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး

အပေါ်တွန်းတင်လိုက်သဖြင့် ပေါင်မျ ား

နို့ကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ဖင်ကြီးပင့်

ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက လီးနှင့်တန်းသွား

သည်။လက်တစ်ဖက်လွှတ်ပြီး လီးတန်ကို

ကိုင်၍ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖြင့်

ထိုးမွေ ဝိုက်မွေပေးသောအခါ..မဝေ၏

လက်နှစ်ဖက်ကကုတင်ဘောင်ကိုစုံကိုင်

ဆုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ ကော့ တင်သည်။

      " သိပ် နှိပ်စက်တာပဲ...ဝင်အောင်

ထည့်မပေးဘူး...ဟွန့်..."

      ဒစ်ဖျ ားထိပ်တွင်စောက်ရည်တွေစို

အိနေပြီဖြစ်၍ ဒစ်မြုတ်ရုံဖြေးဖြေချင်းထိုး

သွင်းပေးလိုက်သည်။နခမ်းသားမျ ားက

လီးဒစ်ကြီးကိုငုံထားပြီး..စောက်ခေါင်းအ

တွင်းက မွစိမွစိ ညှစ်နေသဖြင့် ဆက်ထိုး

ထည့်ပေးတော့..မဝေမျက်လုံးလေးပြူ း၍.

ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်ထောက်သည်..။

      " ဖြေးဖြေးဆရာ...ကောင်းတော့

ကောင်းတယ်..စောက်ပတ်ကအသစ်လို

ဖြစ်နေလို့..နဲနဲကျ င့်ပေး...ဝင်ထွက်လေးလုပ်.."

       " တစ်ဝက်တောင်မဝင်သေးဘူး

ဝေရယ်..."

      " အဲဆိုလဲ..လိုးကွာ...အောင့်ခံမယ်

အဆုံးထည့်ချလိုက်.."

      ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ချေ ာ့ချေ ာ့

လိုးပေးတော့ စောက်ရည်ရွှဲပြီ။မဝေက

အိမ်ထာင်သည်ပဲ...အထာသိတာပေါ့..။လီးအဆုံးထိ ဆတ်ကနဲဆောင့်သွင်းထည့်

ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကုန်းစုပ်ထားလိုက်သည်။ဆီးခုံချင်းဖိကပ်နေ၍  စောက်စေ့

နှင့်လီးတန်အရင်းထိနေပြီး ဝိုက်ပွတ်ပေးနေသောအခါ..မဝေဖင်ကြီးရမ်းလာသည်။

ညှောင့်ချက်နှင့်အညီ ညှစ်ချက်တွေပေးပြီး

လိုးစည်းစိမ်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားသည်။

လက်နှစ်ဖက်က ကိုကျေ ာ့်တင်ပါးတွေကို

ဆွဲထားပြီး ညှောင့်ချက်မျ ားကိုထိန်းပေး

သည်။နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့..

      " နို့စို့ပြီးလိုးပေး.."ဟုပြောပြီးနို့ကြီး

တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲထိုး

ထည့်ပေးသည်။သူ့လက်တွေက တံခေါက်

ကွေးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ဆွဲထားပြီး ဖင်ကြီး

ကော့မြောက်အောင်ပင့်ပေးထားသဖြင့်

လိုး၍ကောင်းလှသည်။

      မဝေ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာအဆီအသား

ပြည့်သလို...စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း

အပြစ်ဆိုစရာမရှိ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီး

ဖြစ်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖုန်းကနဲ ဖုန်းက

နဲ အိနေသည်။စောက်ခေါင်းကလည်း

အရည်ရွှဲ..အဝင်ချေ ာပြီး ပြည့်ပြည့်တင်း

တင်း ဆွဲစေ့ထားပေးသည်။လီးကိုဒစ်အ

ထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုး

ချက်မျ ားကို မဝေနင့်နေအောင်ခံစားနေရ

သဖြင့် မူးမေ့ချ င်သည်။တစ်သက်လုံး 

တစ်ခါမှ ဒီအရသာ မျိုးမခံစားခဲ့ရဖူးပါ။လီး

‌ကရှည်သဖြင့် ဆွဲထုတ်ချိန်ကနဲနဲသိသာပြီး

စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကိုအရသာ

အပြည့်ပေးသွားသည်။

      ႁပြတ္​...ဖြတ္​...ဖုန္​း...အိ..ႁပြတ္​..ပြတ္​

ဖုန်း...အင့်...ပြွတ် .ပလွတ်..ဖုန်း...အင့်

ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..အင့်..ဆောင့်..ရတယ်

ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်..အင့်..ဖုန်း..အိ..

ရော့...ဆောင့်စမ်း..ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..

ကောင်းလိုက်ထာ...ဆောင့်

        မဝေကအပေးကောင်းသလို လိုးတဲ့

ကိုကျေ ာ်ကလည်းအထောင်းကောင်းလှ

သည်။ဆုံကြီးပင့်ပင့်ပေးနေတော့ လီးကို

တစ်ချေ ာင်းလုံးအပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အဝေး

မှ အရှိန်ဖြင့် ပစ်ဆောင့်သည်။ဖုန်း.ဘွတ်

ဆို မဝေဖင်ကြီး မြောက်တက်သွားသည်။

ကုတင်စောင်းကိုပြန်ဆွဲယူပြီး ခြေထောက်

တွေဘေးနှစ်ဖက်ကိုချဲ  ခြေကျင်းဝတ်က

ဖြဲ ကားကိုင်ပြီး အဝေးမှဆောင့်ဆောင့်လိုး

တော့ မဝေမခံနိုင်ပြီ....

      " နာတယ်လေ..မောင်ရဲ့..ကိုကျေ ာ်

ရဲ့..အား...အောင့်တာမောင်ရဲ့..ဖုန်း..

အူးဟူး...နာကောင်းကြီးမောင်ရဲ့..

ဖုန်း...မနာအောင်လိုးပေးပါကျေ ာ်ရယ်..

ဖုန်း...ယောကျ ာင်္း...ဖုန်း..ယောကျ ာင်္းရေ.

      တစ်တောင်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီးကြည့်

ကြည့်အော်နေတာ မရပ်နိုင်တော့...ခေါင်း

ကြီးကိုင်ပြီးအတင်းဆွဲသည်။ချိုင်းနှစ်ဖက်

ကို သိုင်းပြီးဖက်ထားသည်။ရှူ းရှူ းရှဲရှဲ နဲ့

အတင်းဖက်ထားသည်။ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွ

မြောက်ကြွ လုပ်ပြီး ခြေထောက်တွေက

ကိုကျေ ာ့်ခါးကိုခွပြီးဆွဲကပ်ထားသည်။

စောက်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်နေ

သည်။ အဲ..မဝေ ပြီးတာက တစ်မျိုးကြီး။

       ကိုကျေ ာ်ကတော့ မရပ်နိုင်ပါ။လီးကို

နဲနဲချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်ပေးနေ

မိသည်။မဝေစောက်ပတ်က လိုးကောင်း

လှသဖြင့် မဝ,သေး။ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်

နေတော့ မဝေပိုပြီးခံစားရသည်။မာမာ

တောင်တောင် လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်

လိုက်နှင့် စုပ်၍ ညှစ်၍ကောင်းလှသည်။

တစ်သက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလို မစုပ်မညှစ်

ခဲ့ရဖူး၍ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ဟုတွေးပြီး

ခဏခဏ ပြီးရသည်၊